بنیان‌های ماندگار در صنعت جهانی خودرو

به گزارش "پدال نیوز" به گزارش پدال نیوز به نقل از صمت، طرح ظاهری و بدنه یک خودرو، مرحله‌ای از فرآیند ساخت آن است که ذهن تمامی متصدیان یک کارخانه را به خود مشغول می‌کند. طرح بدنه، مقوله‌ای است که بر کارکرد کل یک مجموعه تاثیر می‌گذارد و نمی‌توان به‌سادگی از آن گذشت؛ اگر خودرویی از آخرین دستاوردهای بشری استفاده کند اما دارای طرح مناسبی نباشد قادر نیست که از بازار فروش درخوری بهره‌مند شود. شاید یکی از معروف‌ترین مثال‌ها در این زمینه، محصول کراس‌اوور پونتیاک به نام آزتک باشد که از آن به‌عنوان یکی از زشت‌ترین اتومبیل‌های قرن نیز یاد می‌شود، این خودرو با وجود ویژگی‌های فنی به نسبت خوب، به دلیل برخوردار نبودن از طرحی مناسب و درخور، با شکست سهمگینی در بازار مواجه شد. شاید بتوان یکی از عوامل ورشکستگی جنرال‌موتورز در سال 2008 میلادی و به دنبال آن محو نشان(برند) باسابقه پونتیاک را ناشی از طرح نامناسب این خودرو دانست.

بدنه خودرو به هر شکل و هیبتی که باشد، یک نوع پوشش است که بر اندام شاسی دوخته می‌شود و این پیراهن بسیار قابل انعطاف است. در مرحله عمل، طراحان از نخستین کسانی هستند که با تکوین و خلق یک بدنه، موجبات فروش خوب یا بد یک خودرو را فراهم می‌کند. آنها قادرند روی شاسی یک اتومبیل اتاقی را طراحی کنند که محصول را بسیار پیشرفته یا خوب نشان داده و کارخانه سازنده را از ورشکستگی برهاند یا برعکس، ممکن است طرحی را برون دهند که اسباب افت یک محصول در بازار را فراهم کند. این امر نشانگر آن است که کار طراح تا چه میزان از حساسیت برخوردار بوده و تا چه اندازه در پیشرفت یا پسرفت یک مجموعه تاثیرگذار است.

حتما لازم نیست که طرح یک خودرو خاص، تمامی نوآوری‌های زمانه را در خود جمع کند، چه بسا طرح‌های بسیار ساده‌ای که می‌توانند به فروش خوبی نیز دست یابند، طرح بدنه فولکس‌واگن گلف نسل اول در این زمینه مثال خوبی است. این طرح که به‌وسیله طراح سرشناس ایتالیایی به نام «جورجتو جیوجیارو» تکوین و در سال 1974 میلادی رونمایی شد، جدا از آنکه بر اساس نیازهای روزمره خانواده‌های کوچک شهری ساخته شد، سادگی را فراموش نکرد و همین سادگی هم باعث جلب توجه مشتری شد.
مسئله دیگری که در مقوله طراحی خودرو نقش بسزایی دارد، نوع پیشرانه، شاسی و سیستم انتقال قدرت به کار رفته در یک خودرواست. طبیعی است که نمی‌توان موتور یک خودرو اسپرتی را در درون یک خودرو کلاس مینی جای داد و از ایمنی محصول هم مطمئن شد، این کار با آنکه امکان‌پذیر است و در تمام دنیا و بارها به‌وسیله متخصصان مراکز تیونینگ و یا حتی اشخاص عادی انجام می‌شود، اما در جای خود عواقبی همچون غیرقابل پیش‌بینی بودن یا نبود امنیت و یا اعتماد را دربر دارد.
سیستم فنربندی و تعلیق نیز باید جوابگوی خودرو در حالت‌های گوناگون سواری باشد و درنهایت، لازم است اتاقی کشیده، کم ارتفاع و پهن برای چنین پیشرانه‌های پرحجمی طراحی شود.
یکی از نکات شایان توجه دیگر، قابلیت ساخت بدنه یا همان اتاق خودرواست. بدنه‌های با طراحی پیچیده مجبورند که از دستگاه‌های پیچیده یا روش‌های پیچیده ساخت استفاده کنند.

مسئله دیگری که بسیار مهم است، قابلیت دفع ضربه در یک طرح است. بدنه یک خودرو باید به گونه‌ای طراحی شود که انرژی حاصل از تصادفات را در خود جذب و حل کرده و از بازتاب و انعکاس آن در اتاقک سرنشینان جلوگیری کند. به همین دلیل، بیشتر خودروهای امروزی از نقاط شکست در بدنه و به‌ویژه در ناحیه جلو خود برخوردارند و کاپوت و گلگیرهای آنها در هنگام برخورد به‌صورت کنترل‌شده خرد و له‌شده و ضربات ناشی از برخورد را در خود هضم می‌کنند.
موضوع دیگر، مقولات مربوط به ضریب آیرودینامیک بدنه یا پسا در یک خودرواست که در طراحی آن تاثیر بسزایی دارد. ضریب آیرودینامیک کم بدنه، هم در میزان سرعت یک خودرو و هم در مصرف سوخت آن تاثیر شایان توجهی دارد. بیشتر خودروهایی که از ضریب آیرودینامیک پایین‌تری بهره می‌برند، آوای ناشی از باد هم در داخل اتاق آنها کمتر به گوش می‌آید. از همین‌رواست که بیشتر خودروهای امروزی از کاپوت‌های شیب‌دار و صندوق‌های برآمده یا گوه‌ای بهره‌مندند تا بدان وسیله از میزان مقاومت باد در مقابل حرکت سیال خودرو بکاهند و ضریب آیرودینامیک بهتری را برای آن به ارمغان آورند.
براساس این گزارش، طرح بدنه یک خودرو به عوامل متعدد و گوناگون بستگی دارد و تا اندازه‌ای باید تمامی فاکتورها و آیتم‌های انتخاب شده از هماهنگی و هارمونی با یکدیگر برخوردار باشند؛ انتخاب متناسب اجزا با یکدیگر نه‌تنها موجب زیبایی یک طرح می‌شود بلکه استحکام آن را نیز به همراه دارد. در مجموع می‌توان گفت که مسائل مربوط به طراحی یک خودرو مفصل و پیچیده است و آنچه که یاد شد، تنها اشاره مختصر و کوتاهی به آن بوده است.