آیا اَل لامب، سریعترین موتورسیکلت دنیا خواهد بود؟ +تصاویر
در دهه‌ی گذشته مانع ۳۵۰ مایل بر ساعت (۵۶۳ کیلومتر بر ساعت) برای موتورسیکلت‌های سریع‌السیر شکسته شد و از آن زمان تاکنون چندین راننده با موتورسیکلت‌های اختصاصی خود، رکورد سرعت ۴۰۰ مایل بر ساعت (۶۴۳ کیلومتر بر ساعت) را شکستند. تعدادی از علاقه‌مندان ثبت رکورد سرعت زمینی بالا، در حال تعقیب یکی دیگر از این آرزوها هستند؛ آن‌ها دوست دارند ببینند که برای اولین بار ،یک موتورسیکلت با استایل استاندارد، از سرعت ۳۰۰ مایل بر ساعت (۴۸۲ کیلومتر بر ساعت) عبور می‌کند.
هنگامی که درباره‌ی رکورد سرعت زمینی در دشت‌های نمکی می‌شنوید، احتمالا به یاد دریاچه نمک افسانه‌ای ۱۰۳ کیلومتر مربعی بونویل سالت در ایالت یوتای آمریکا می‌افتید. اما این مکان تنها جای دنیا برای مسابقات رکورد سرعت نیست؛ اخیرا تعدادی از موتورسواران جدی و شجاع از سرتاسر جهان به کوه‌های آند در بولیوی آمده‌اند تا در دشت‌های نمکی بولیوی برای ثبت رکورد سرعت زمینی با هم رقابت کنند.
دشت‌های نمکی بولیوی که به عنوان دریاچه سالار بولیوی شناخته می‌شود، بزرگترین دشت نمکی جهان است که دارای ۴۶۳۳ مایل مربع (۱۲۰۰۰ کیلومتر مربع) مساحت است. این دریاچه بزرگ در ۱۲۰۰۰ فوت (۳۶۵۷ متر) بالاتر از سطح دریا و چند مایل دورتر از مرکز آتشفشان تونوپا که در شمال قرار دارد، گسترده می‌شود. یکی از رقیبان جسور که در ماه گذشته میلادی به بولیوی سفر کرده است، اَل لامب صاحب نمایندگی دالاس هوندا است؛ او اولین کسی بود که هزینه‌ی بیش از صد هزار دلاری مورد نیاز برای شرکت در رقابت سرعت زمینی آمریکای جنوبی را پرداخت کرد تا در صف شرکت‌کنندگان این رقابت بزرگ قرار بگیرد.
لامب با ثبت رکورد سرعت زمینی در دشت‌های نمکی غریبه نیست، در حالی که او پیش از این در مسابقات درگ پیست و نیز رکورد سرعت بونویل سالت هم شرکت کرده است. موتورسیکلت انحصاری هوندا که او استفاده می‌کند، نتیجه‌ی سال‌ها توسعه و تیونینگ دقیق و کار جمعی روزانه‌ای است که آزمایشات تونل باد را انجام داده است؛ در طی این مدت آن‌ها سعی داشتند با برداشتن موانع مختلف از پیش رو، موتورسیکلت خود را برای رقابت رکوردگیری سرعت زمینی آماده کنند.
لامب می‌گوید: ما مشکلات زیادی در رابطه با آیرودینامیک موتورسیکلت داشتیم که توانستیم برای حل این مشکلات طول موتورسیکلت را به اندازه‌ی شش اینچ افزایش دهیم. متاسفانه با انجام این کار، مرکز گرانش تغییر کرد که باعث ایجاد مشکل جدیدی شد. این مشکل نوسانات قابل توجهی بود که در سرعت حدود ۱۶۰ مایل بر ساعت (۲۵۷ کیلومتر بر ساعت) اتفاق می افتاد و مانع از کنترل مناسب موتورسیکلت می‌شد. ما با ساختن جعبه‌ی کنترل وزن در جلوی موتورسیکلت و پر کردن آن با ۶۰ پوند (۲۷ کیلوگرم) سرب توانستیم این مشکل را برطرف کنیم.
این موتورسیکلت پرسرعت از دوشاخه‌ی عقب استوک هوندا استفاده می‌کند، هر چند که قاب آن حدود ۶ اینچ (۱۵ سانتی‌متر) افزایش یافته است. پوشش آیرودینامیکی موتورسیکلت، محصول ایرتک (AirTech) است و به شدت تغییر داده شده است؛ مخزن سوخت این موتورسیکلت روی توربوشارژر مجهز به اینترکولر یخ-آب قرار می‌گیرد و آن را می‌پوشاند. واحد کنترل الکترونیکی موتک (MoTec) به طور خودکار تعویض دنده را انجام می‌دهد. همه‌ی این تغییرات باعث می‌شود که این موتورسیکلت حدود ۵۰۰ اسب بخار قدرت داشته باشد. حتی اگر توربوشارژر به علت ایجاد عیوب الکتریکی کار نکند و موتورسیکلت هم از دنده سه بالاتر نرود، قادر است به رکورد ۲۰۰ مایل بر ساعت (۳۲۱ کیلومتر بر ساعت) برسد.
تلاش زیادی برای آوردن این موتورسیکلت به بولیوی انجام گرفت که شامل دریافت همه مجوزهای لازم، حمل تمام تجهیزات و جمع‌آوری ده‌ها نفر به عنوان اعضای تیم و دیگر خدمه مورد نیاز است. لامب باید موتورسیکلت هوندا CBR1000 را همراه با چند جعبه قطعات و تجهیزات سفارشی در ۴۰ کانتینر حمل بار به بولیوی بفرستد تا شرکت در این مسابقات امکان‌پذیر باشد و بتواند به رویاهای خود تحقق ببخشد.
مایک کوک یکی از معروف‌ترین کارشناسان آماده‌سازی مسیر در دشت‌های نمکی، برای آماده‌سازی امتداد مسیر ۱۵ مایلی (۲۴ کیلومتری) مسابقه ثبت رکورد سرعت پروازهای زیادی انجام داد. در طول دوره‌ی پنج روزه رکوردگیری سرعت که در ماه گذشته برگزار شد، چارلی هنکام نیز مقام رسمی فدراسیون بین‌المللی موتورسواری بود که باید در محل ثبت رکورد حضور داشته باشد.
تلاش و تعهد لامب برای شرکت در مسابقه‌ی سرعت زمینی غیر قابل انکار است. در طی این مدت موانع زیادی برای شرکت او در این مسابقات رخ داد که شاید هر کس دیگری بود از شرکت کردن در آن پشیمان و ناامید می‌شد؛ اما لامب با شور و اشتیاق خاصی تمامی خطرات و مشکلات را پشت سر گذاشت و آماده‌ی رقابت در رکوردگیری سرعت زمینی شد.
لامب گفت:
من دوست دارم سرعت زیادی داشته باشم. راندن یک موتورسیکلت پرسرعت روی زمین نمکی نوعی تجربه‌ی متفاوت است. اگر شما سرعت را دوست داشته باشید موتورسیکلت هم با شما فریاد می‌زند؛ احساس می‌کنید لاستیک‌ها دارند منحرف می‌شوند و سپس می‌ترکند؛ شما باید در آن‌جا فقط عشق داشته باشید. من این تجربه را رانندگی دیوانه‌وار می‌نامم.
رالی داکار سال ۲۰۱۴ مسیری بود که از میان دشت‌های نمکی بولیوی گذشت، و باعث شد که این کشور آمریکای جنوبی اتفاق بزرگی را در صنعت توریسم تجربه کند. دولت بولیوی نیز متوجه این مسئله شد و با کمک به پتانسیل‌های بالقوه کشورش برای میزبانی این مسابقات، فرآیند اجرای این مسابقات را تسهیل کرد. از آن زمان تاکنون، کشور بولیوی با شور و شوق زیادی از مسابقه‌ی خودروهای دو و چهار چرخ استقبال می‌کند؛ این کشور امنیت مسابقات را افزایش داده و بیشترین استفاده را از زیرساخت‌های جدید چین انجام داده است. حتی رئیس‌جمهور بولیوی اوو مورالس نیز نشان داد که این کشور از رانندگان و تیم‌های جدید برای شرکت در مسابقات قهرمانی سرعت جهان استقبال می‌کند.
قوانین این مسابقات طبق مقررات فدراسیون بین‌المللی موتورسواری است ولی با قوانین انجمن Timimg در کالیفرنیای جنوبی تفاوت زیادی دارد و تقریبا مخالف آن است. این قوانین مشخص می‌کند که چه نوع بدنه‌ای باید استفاده شود و سایر مقررات فنی مجاز را نیز بیان می‌کند. چندین نوع وسیله نقلیه دو چرخ (از جمله اسکوتر) مجاز به شرکت در این مسابقات هستند.
در حالی که می‌توان با اصلاح موتورسیکت‌ها کاری کرد که آن‌ها بدنه‌های آیرودینامیکی بهتری داشته باشند، لامب با وسیله‌ی نقلیه‌ای که "موتورسیکلت نشستنی" نامیده می‌شود رقابت می‌کند. برخی از موتورسیکلت‌هایی که در این مسابقات شرکت می‌کنند طوری طراحی می‌شوند که راننده کاملا داخل موتورسیکلت قرار می‌گیرد، اما موتورسیکلت لامب این‌طور نیست. با توجه به ارتفاع دریاچه سالار بولیوی، اکثر موتورسواران در مسابقه‌ی رکوردگیری سرعت زمینی رقابت می‌کنند.
شرکت تاپ وان اویل (Top 1 Oil) حامی مالی اصلی این رویداد بود، اما به طور معمول حامیان مالی دیگری نیز وجود دارند که کمک‌های کوچکتری را به این مسابقات انجام می‌دهند. علاوه بر حمایت مالی توسط دانلپ تایر، اسنپ-آن تولز، سایکل پارتز دیپات، فست اسکینز، و دالاس هوندا متعلق به خود لامب، موتوراسپرت (Motorsport.com) نیز از این مسابقات بسیار حمایت می‌کند و از سال ۲۰۱۳ به بعد نیز در حمایت از آن فعال بوده است.
متاسفانه به‌رغم تلاش‌های زیاد و چشم‌گیر، حداکثر سرعت ۲۶۵.۸ مایل بر ساعت (۴۲۷ کیلومتر بر ساعت) لامب نتوانست به میزان سرعت ۲۸۹ مایل بر ساعت (۴۶۵ کیلومتر بر ساعت) رالف هادسون روی یک موتورسیکلت GSXR1000 برسد و بر آن غلبه کند. خوشبختانه بین مسابقات امسال و دور بعدی مسابقات رکوردگیری سرعت زمینی سالار بولیوی یک سال تمام فاصله وجود دارد؛ بنابراین لامب و تیم او زمان زیادی را برای آماده کردن خود دارند تا موتورسیکلت هوندا را برای تلاش دیگری در سال ۲۰۱۸ آماده کنند.
اگر تاکنون سرعت نزدیک به ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت را روی موتورسیکلت تجربه کرده‌اید، مطمئنا می‌دانید که چقدر این کار هیجان‌انگیز است. فقط تصور کنید که با سرعتی نزدیک به ۴۰۰ کیلومتر بر ساعت روی یک موتورسیکلت نشستنی در مسیر دریاچه نمکی رانندگی می‌کنید.
شرکت تاپ وان اویل مجموعه‌ای هشت قسمتی از ویدئوهای واقعا جذاب و تماشایی را در مورد رکورد سرعت‌های زمینی در بولیوی ساخته است که ارزش تماشا کردن دارند.
