مقایسه اهداف ایران و ترکیه در صنعت خودرو
در همه این کشورها، از سال‌های گذشته یکی از این دو مسیر پیش گرفته شده است و در آن به رشد و بالندگی رسیده‌اند. ترکیه در سال گذشته بیش‌از ۲۴ میلیارد دلار صادرات خودرو داشته است و با ۱۹ میلیارد دلار صادرات به اروپا رتبه نخست را در این زمینه به‌دست آورد.
پیش‌بینی می‌شود صادرات خودرو از ترکیه به رقمی بیش‌از ۲۵ میلیارد دلار در پایان سال ۲۰۱۷ برسد.
ترکیه در سال ۲۰۱۶ بیش‌از یک‌میلیون و چهارصدهزار دستگاه خودرو تولید کرده است و پیش‌بینی می‌شود تا پایان سال ۲۰۱۷ این رقم به بیش از یک‌میلیون و ششصد هزار دستگاه خودرو برسد.
بر اساس آماری که مجمع صادرکنندگان ترکیه منتشر کرده است، شرکت فورد که در دو شهر اسکندریه و استانبول کارخانه تولید خودرو دارد، با ۳٫۹میلیارد دلار صادرات، رتبه نخست را در میان شرکت‌های خودرویی این کشور به دست آورده است.
همچنین شرکت توفاش با صادراتی در حدود ۳٫۱
میلیارد دلار رتبه دوم و شرکت خودروسازی اویاک-رنو با ۲٫۸میلیارد دلار
صادرات رتبه سوم را کسب کرده است.
این کشور با برنامه‌ریزی‌های منظمی که در بسیاری از صنایع ازجمله صنعت
خودرو دارد، قصد دارد تا ۱٫۵درصد از سهم تجارت جهانی را تا سال ۲۰۲۵ به دست
آورد.
وزیر اقتصاد این کشور با تاکید بر نقش گسترده صنعت خودرو در دستیابی به این هدف می‌گوید: «خودروسازی در ترکیه بسیار خوب پیش می‌رود. ترکیه یکی از مهم‌ترین مراکز تولید برخی برندهای موجود است و این ما را در رسیدن به هدف‌مان یاری می‌دهد. ما تا رسیدن به این هدف تسلیم نخواهیم شد.»
بنا به آمار چیزی در حدود ۲۱درصد از کل صادرات ترکیه مربوط به بخش خودروسازی است. بخش خودرو با ۲٫۲ میلیارد دلار صادرات رتبه نخست را در صادرات این کشور در ماه نوامبر کسب کرده است و پس از آن صنعت پوشاک و صنایع شیمیایی رتبه‌های بعدی را در اختیار دارند.
در ماه دسامبر نیز صنعت خودرو صنعت پیشرو در این کشور بود و صادارتی بیش از ۲میلیارد و ۳۰۰میلیون دلار را تجربه کرد. از هر ۱۰۰ خودرویی که در این کشور تولید شده است، حدود ۷۷ خودرو صادر می‌شود.
این صادرات ۷۰ درصدی نتیجه یک راهبرد قوی و چندساله در ترکیه است. برنامه‌ریزی صادرات خودرو طبق قراردادهای جدید خودرویی کشور ۳۰ درصد از کل تولید را شامل می‌شود که البته هنوز کاری در این خصوص انجام نشده است. ۸۰ درصد صادرات این کشور به اروپا انجام می‌شود.
اصول و راهبرد اصلی این کشورها مونتاژ خودرو و همچنین تولید و صادرات قطعات به کشورهای دیگر است. در این سال‌ها مسئولان ترکیه هیچوقت به فکر تولید خودرو ملی نبوده‌اند و همواره در فکر زمینه چینی برای تولید و مونتاژ خودروهای ارزان‌تر برای خودروسازان برتر جهان هستند تا زمینه‌های حضور آن‌ها را در کشورشان فراهم کنند.
هرچند خبرهایی مبنی‌بر دخالت رئیس جمهور این کشور و فشار او برای تولید خودروی ملی شنیده می‌شود اما این کشور همچنان مکان مناسبی برای خودروسازان معتبر جهانی برای مونتاژ خودرو است.
اما وضعیت صنعت خودرو در کشور ما متفاوت از همه‌جای دنیاست. ما هم خودروسازی می‌خواهیم و هم مونتاژکاری. هم می‌خواهیم خودرو ملی صادر کنیم و هم خودرو خارجی‌ها را. رویه‌ای که مشخص نیست چه سرانجامی دارد و به کجا خواهد رسید.
در همین زمینه حسن کریمی سنجری به «دنیای خودرو» می‌گوید: «هر کشور متناسب با مزیت‌ها و ظرفیت‌های موجود در صنعت و بازار خودروی خود، هدف توسعه را مشخص کرده است.مثلا ترکیه در راهبرد تک‌خطی، اتصال به «زنجیره جهانی ارزش خودرو» از طریق مشارکت با طرف های خارجی و نفوذ در بازارهای هدف این شرکت‌ها و در نتیجه ارزآوری برای اقتصاد از طریق صادرات خودرو و قطعه را به‌عنوان عالی‌ترین هدف دیده است.»
وی می‌افزاید: «در چنین راهبردی اهمیت افزایش «درآمد سرانه ملی» علاوه‌بر ایجاد اشتغال، دو هدف پایه‌ای هستند که از طریق توسعه صنعت خودرو دنبال می‌شود. تمام سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌های تدوین‌شده این کشور در دو یا سه دهه اخیر براساس دستیابی به این هدف بوده است.
ترکیه برای رسیدن به سهم بالا از اقتصاد جهانی برنامه‌ریزی بسیار دقیقی در صنعت خودرو کرده و نتیجه آن را با افزایش رشد ۳٫۵درصدی تولید ناخالص ملی با کمک این صنعت پر درآمد دیده است. زیرا شرایط را برای خودروسازان برتر دنیا فراهم کرده و در این راستا هدف و راهبرد مشخصی دارد.
