کد خبر:
۱۵۵۴۴۲ ۱۰:۴۱
۱۴۰۳/۰۷/۰۲
چرا خودروسازان تاجر شدند؟
تخصیص سهمیه یکمیلیارددلاری در شرایطی از دید مسوولان اقتصادی دولت، گرهگشای واردات خودرو به کشور است که به نظر میرسد سرعت گرفتن ورود خودروهای خارجی، به تغییر برخی سیاستها در این حوزه نیز وابسته است.
به گزارش "پدال نیوز" به گزارش پدال نیوز؛ تخصیص سهمیه یکمیلیارددلاری در شرایطی از دید مسوولان اقتصادی دولت، گرهگشای واردات خودرو به کشور است که به نظر میرسد سرعت گرفتن ورود خودروهای خارجی، به تغییر برخی سیاستها در این حوزه نیز وابسته است.
اخیرا رئیس کل بانک مرکزی خبر از اختصاص یکمیلیارد دلار ارز به واردات خودرو داد و وزیر امور اقتصادی و دارایی از آن به عنوان باز شدن گره کور واردات خودرو یاد کرد. هرچند اختصاص یکمیلیارد دلار ارز (در صورت تامین) میتواند سبب تندتر چرخیدن چرخ واردات خودرو شود، اما باز هم توانایی ایجاد رقابت خاصی در بازار خودرو را ندارد.
با یکمیلیارد دلار، نهایتا میتوان ۵۰هزار دستگاه خودروی وارداتی - با متوسط قیمت ۲۰هزار دلار - وارد کرد، حال آنکه سهم خودروهای تولید داخل (بهجز مونتاژ) سالی بالغ بر یکمیلیون دستگاه است.
پس اگر بناست واردات خودرو کمکی ملموس به تنظیم بازار کند، باید تا حد امکان سطح رقابت را بالا ببرد؛ بنابراین نیاز است موانع رقابتپذیری (با کمک واردات) برطرف شود. یکی از موانع رقابتپذیری در بازار خودروی کشور، محدود بودن واردات است که خود میتواند دلایل مختلفی داشته باشد. یکی از این دلایل، کمبود ارز تخصیصیافته به واردات است و از همین رو، وزیر اقتصاد از اختصاص یکمیلیارد دلار ارز به واردات، به عنوان باز شدن گره کور یاد کرده است.
جدا از اینکه آیا این میزان ارز واقعا صرف واردات خودرو در سال جاری خواهد شد یا نه (منظور این است که آیا بانک مرکزی واقعا یکمیلیارد دلار هزینه واردات خودرو در سال جاری میکند یا نه)، ابهام دیگر اینجاست که اصلا با وجود خودروسازان در پروسه واردات، میتوان به ایجاد رقابت در بازار خودرو امید داشت؟
هدف اولیه از واردات هر کالایی، تنظیم بازار و تامین نیاز مصرفکنندگان است و در کنار این، میتوان از آن به عنوان ابزاری برای جلوگیری از انحصار کمک گرفت. اتفاقا در بازار خودروی ایران به دلیل تمرکز بالای انحصار دو شرکت اصلی و حتی مونتاژکاران (در قلمرو مخصوص خود)، واردات خودرو میتواند به کاهش انحصار کمک کند. حتی یکی از اهداف اصلی آزادسازی واردات نیز این بود که با ورود خودروهای ترجیحا اقتصادی، درجه رقابت بالا برود و انحصار کم شود. این در حالی است که سیاستگذار از ابتدا شالوده این بنا را به واسطه مجاز کردن خودروسازان و مونتاژکاران به واردات، کج گذاشت.
قرار بود خودروهای وارداتی وارد رقابت با خودروسازان بزرگ و مونتاژکاران شوند، اما سیاستگذار مجوزی بهاصطلاح همگانی برای واردات صادر کرد تا انحصارگران نیز در بازی حضور داشته باشند. بنابراین از همان زمان این پرسش و ابهام مطرح بود که وقتی خودروسازان و مونتاژکاران مجوز واردات خودرو دارند، چه فرقی بین آنها و تاجران خودرو است و اصلا چطور قرار است بین آنها رقابت ایجاد شود؟
به نظر میرسد یکی از اهداف اصلی یا شاید اصلیترین هدف سیاستگذار از اعطای مجوز واردات به خودروسازان وابسته به دولت، جبران بخشی از زیان آنها از محل قیمتگذاری دستوری بود. هدف دیگر نیز شاید بیارتباط با ماجرای شرط انتقال فناوری از مسیر واردات نبود، چه آنکه سیاستگذار میخواست واردکنندگان را بهنوعی درگیر تولید و مونتاژ کند.
این در حالی است که رقابت در بازار خودرو وقتی شکل میگیرد که محصولات عرضهشده در آن (چه داخلی، چه مونتاژی و چه وارداتی) از نظر کیفی، قیمتی، خدمات پس از فروش، شرایط فروش و... بتوانند روی یکدیگر تاثیر بگذارند و مشتریان قدرت انتخاب داشته باشند. این فضا زمانی فراهم میشود که کیک بازار خودرو با نسبتی مناسب بین بازیگران آن تقسیم شود، بنابراین واردات در تیراژ مناسب و البته توسط بازیگران سنتی آن (تجار، نه تولیدکنندگان) میتواند به رقابتپذیری و تنظیم بازار کمک کند.
این در حالی است که هماکنون تولیدکننده و مونتاژکار نیز خود در واردات نقش دارند، ضمن آنکه قیمت تمامشده خودروهای وارداتی آنقدر بالاست که خطری را متوجه محصولات تولیدیشان نمیکند. در چنین شرایطی آیا میتوان انتظار تنظیم بازار و رقابت داشت؟
اخیرا رئیس کل بانک مرکزی خبر از اختصاص یکمیلیارد دلار ارز به واردات خودرو داد و وزیر امور اقتصادی و دارایی از آن به عنوان باز شدن گره کور واردات خودرو یاد کرد. هرچند اختصاص یکمیلیارد دلار ارز (در صورت تامین) میتواند سبب تندتر چرخیدن چرخ واردات خودرو شود، اما باز هم توانایی ایجاد رقابت خاصی در بازار خودرو را ندارد.
با یکمیلیارد دلار، نهایتا میتوان ۵۰هزار دستگاه خودروی وارداتی - با متوسط قیمت ۲۰هزار دلار - وارد کرد، حال آنکه سهم خودروهای تولید داخل (بهجز مونتاژ) سالی بالغ بر یکمیلیون دستگاه است.
پس اگر بناست واردات خودرو کمکی ملموس به تنظیم بازار کند، باید تا حد امکان سطح رقابت را بالا ببرد؛ بنابراین نیاز است موانع رقابتپذیری (با کمک واردات) برطرف شود. یکی از موانع رقابتپذیری در بازار خودروی کشور، محدود بودن واردات است که خود میتواند دلایل مختلفی داشته باشد. یکی از این دلایل، کمبود ارز تخصیصیافته به واردات است و از همین رو، وزیر اقتصاد از اختصاص یکمیلیارد دلار ارز به واردات، به عنوان باز شدن گره کور یاد کرده است.
جدا از اینکه آیا این میزان ارز واقعا صرف واردات خودرو در سال جاری خواهد شد یا نه (منظور این است که آیا بانک مرکزی واقعا یکمیلیارد دلار هزینه واردات خودرو در سال جاری میکند یا نه)، ابهام دیگر اینجاست که اصلا با وجود خودروسازان در پروسه واردات، میتوان به ایجاد رقابت در بازار خودرو امید داشت؟
هدف اولیه از واردات هر کالایی، تنظیم بازار و تامین نیاز مصرفکنندگان است و در کنار این، میتوان از آن به عنوان ابزاری برای جلوگیری از انحصار کمک گرفت. اتفاقا در بازار خودروی ایران به دلیل تمرکز بالای انحصار دو شرکت اصلی و حتی مونتاژکاران (در قلمرو مخصوص خود)، واردات خودرو میتواند به کاهش انحصار کمک کند. حتی یکی از اهداف اصلی آزادسازی واردات نیز این بود که با ورود خودروهای ترجیحا اقتصادی، درجه رقابت بالا برود و انحصار کم شود. این در حالی است که سیاستگذار از ابتدا شالوده این بنا را به واسطه مجاز کردن خودروسازان و مونتاژکاران به واردات، کج گذاشت.
قرار بود خودروهای وارداتی وارد رقابت با خودروسازان بزرگ و مونتاژکاران شوند، اما سیاستگذار مجوزی بهاصطلاح همگانی برای واردات صادر کرد تا انحصارگران نیز در بازی حضور داشته باشند. بنابراین از همان زمان این پرسش و ابهام مطرح بود که وقتی خودروسازان و مونتاژکاران مجوز واردات خودرو دارند، چه فرقی بین آنها و تاجران خودرو است و اصلا چطور قرار است بین آنها رقابت ایجاد شود؟
به نظر میرسد یکی از اهداف اصلی یا شاید اصلیترین هدف سیاستگذار از اعطای مجوز واردات به خودروسازان وابسته به دولت، جبران بخشی از زیان آنها از محل قیمتگذاری دستوری بود. هدف دیگر نیز شاید بیارتباط با ماجرای شرط انتقال فناوری از مسیر واردات نبود، چه آنکه سیاستگذار میخواست واردکنندگان را بهنوعی درگیر تولید و مونتاژ کند.
این در حالی است که رقابت در بازار خودرو وقتی شکل میگیرد که محصولات عرضهشده در آن (چه داخلی، چه مونتاژی و چه وارداتی) از نظر کیفی، قیمتی، خدمات پس از فروش، شرایط فروش و... بتوانند روی یکدیگر تاثیر بگذارند و مشتریان قدرت انتخاب داشته باشند. این فضا زمانی فراهم میشود که کیک بازار خودرو با نسبتی مناسب بین بازیگران آن تقسیم شود، بنابراین واردات در تیراژ مناسب و البته توسط بازیگران سنتی آن (تجار، نه تولیدکنندگان) میتواند به رقابتپذیری و تنظیم بازار کمک کند.
این در حالی است که هماکنون تولیدکننده و مونتاژکار نیز خود در واردات نقش دارند، ضمن آنکه قیمت تمامشده خودروهای وارداتی آنقدر بالاست که خطری را متوجه محصولات تولیدیشان نمیکند. در چنین شرایطی آیا میتوان انتظار تنظیم بازار و رقابت داشت؟
گزارش خطا
پسندها: 0
ارسال نظر
آخرین اخبار
دوربرگردان بازار خودرو تصویب آییننامه ارتقای کیفی خودرو در هیات دولت انتقاد نماینده مجلس از تعلل در واردات خودرو مبالغ بلوکه شده متقاضیان خودروهای وارداتی آزاد شد رونمایی از برند لوکس جایگزین لکسوس آغاز اولین شرایط فروش موسو گرند خان دیزلی در بازار زیان انباشته خودروسازی به ۲۵۵ همت رسید تغییر مسیر واردات خودرو پس از فعال شدن مکانیسم ماشه؟ رونمایی از کانسپت لوکس بنز اخراج ۶۰۰ کارگر ریویان ورق در بازار خودروی ایران برگشت بازتعریف حضور دولت در «خودرو» خودروسازی اروپا در دوراهی تصمیمگیری ثبت سفارش واردات خودرو با نام جانبازان رکود بازار خودروهای برقی در آمریکا قربانی گرفت نگرانی خودروسازان جهانی از کمبود قطعه ISQI به عنوان صادرکننده نمونه ملی انتخاب شد تجربهای تکرار نشدنی از کمپ با قابلیت V۲L اف ایکس تمام برقی ایکس ۷۷؛ ترکیب بینقص ایمنی و راحتی برای خانوادهها نظرات مشتریان اکستریم: تجربه رانندگی با XTRIM QX پنج سال صدرنشینی کرمان موتور در بازار پیکاپ زنگ خطر ۷میلیون خودروی فرسوده آشتیکنان سازمان حمایت و خودروسازان؟ خودرو را از دونرخی بودن خارج کنیم هشدار رئیس سازمان حمایت به خودروسازان تقدیر از کرمان موتور در سومین همایش تجلیل از برترینهای بورس کالا موتور اختلاف در صنعت خودرو چرا خودروهای وارداتی مرحله اول هنوز تحویل نشدهاند؟ مرحله جدید «طرح فروش خودروهای وارداتی» در سامانه آغاز شد تب لیزینگ خودرو اعلام قیمتهای جدید ایران خودرو تعرفههای ترامپ به خودروهای تجاری رسید لامبورگینی از برنامه های برقی سازی فاصله گرفت
شرایط فروش