بررسی خودروهای اسپرت ژاپنی دهه ۹۰ میلادی

به گزارش "پدال نیوز" به گزارش پدال نیوز، خودروهای افسانه‌ای GT-R، لنسر Evolution، ایمپرزا WRX STI و Stagea ۲۶۰RS در این دوره متولد شده‌اند. در ژاپن خودروهای فوق‌العاده‌ای تولید شده‌اند که هیچ‌وقت از مرزها عبور نکرده‌اند، بنابراین خودروهای افسانه‌ای که در بالا نام بردیم، به‌علاوه سلیکا GT-Four و سیویک Type-R هم در این فهرست قرار ندارند؛ اما ژاپن در آن دوره زمانی به جز این خودروها، خودروهای اسپرت فوق‌العاده دیگری هم تولید می‌کرد. خودروهایی که معرفی می‌کنیم، در زمان خود از بهترین‌ها بوده‌اند اما ممکن است این روند ادامه پیدا نکرده و ساخت این خودروها متوقف شده باشد. بااین‌حال ما این خودروهای افسانه‌ای ژاپنی را به‌خاطر سپرده‌ایم.
 
 
نیسان «اس‌ایکس۲۴۰»
نخستین خودرویی که در این فهرست معرفی می‌کنیم، نیسان «اس‌ایکس۲۴۰»است، این خودرو از لحاظ قدرت بی‌شباهت به مزدا «ام‌ایکس۵ میاتا» نیست و با موتوری ۲/۴ لیتری ۱۵۵ اسب‌بخار نیرو را به چرخ‌های عقب منتقل می‌کند. شاید حالا این خودرو چندان قدرتمند به نظر نرسد اما در اوایل دهه ۹۰ خودروهای جمع و جور قدرتمند کمی تولید می‌شد که تمام آنها دیفرانسیل جلو بودند. این کوپه جمع و جور با وزن محدود و تقریبی ۱۲۲۶ کیلوگرمی تولید شده است.
هندلینگ عالی و فرمان‌پذیری خوب این خودرو، سواری دلپذیری داشت و باوجود قیمت پایین، خودرویی محبوب برای علاقه‌مندان به خودرو محسوب می‌شد. هرچند ساخت این خودرو متوقف شد اما درست تا ۲۰ سال بعد، «اس‌ایکس۲۴۰» به خاطر دیفرانسیل عقب بودن، اندازه کوچک و وزن کم‌اش خودرویی محبوب در دنیای دریفت محسوب می‌شد.
 
 
میتسوبیشی «اکلیپس»
مدت‌ها قبل از ورود میتسوبیشی لنسر Evolution و سوبارو ایمپرزا WRX STI به ناوگان خودرویی امریکای شمالی، خودرو توربوشارژ تمام چرخ متحرک ژاپنی دیگر در این بازار حضور داشت که میتسوبیشی «اکلیپس» نام داشت. درست مثل «اس‌ایکس۲۴۰» این خودرو در دهه ۹۰، در ۲ نسل به تولید رسید. نسل نخست «اکلیپس» که در رده کوپه‌های اسپرت قرار داشت، به‌وسیله کمپانی «دایامند استار موتورز» به تولید رسید. «دایامنداستارموتورز» که با همکاری مشترک «کرایسلر» و «میتسوبیشی» اداره می‌شد، این خودرو را در مدل‌های Eagle Talon و Plymouth Laser به تولید رساند. قوی‌ترین تریم نسل نخست این خودرو مجهز به توربوشارژر بود و با موتور ۴ سیلندر ۲ لیتری، ۱۹۵ اسب‌بخار نیرو را به چرخ‌های جلو یا تمام چرخ‌ها انتقال می‌داد. میتسوبیشی «اکلیپس» در نسل دوم تنها در مدل Eagle Talon تولید شد. این مدل که بدنه آن انحناهای بیشتری پیدا کرده بود، ظاهر مدرن‌تری داشت. پرقدرت‌ترین تریم این نسل هم موتور ۴ سیلندر توربوشارژ بود که با حجم ۲/۰ لیتر ۲۱۰ اسب‌بخار نیرو تولید می‌کرد. نسل دوم این خودرو مانند نسل نخست با ۲ سیستم انتقال قدرت دیفرانسیل جلو و AWD به تولید رسید.
 
 
آکورا «اینتگرا» Type-R
آکورا «اینتگرا» Type-R می‌تواند نماد خودروهای دیفرانسیل جلو باشد. هرچند این خودرو سریع‌ترین خودرو دیفرانسیل جلو نیست اما می‌تواند خام‌ترین و جذاب‌ترین آنها باشد. این خودرو که موتور ۴ سیلندر و ۱/۸ لیتری دارد، قادر به تولید ۱۹۵ اسب‌بخار نیرو است و به ۸۴۰۰ دور بر دقیقه می‌رسد که این قدرت و دور تولیدی به ازای هر لیتر از موتور، عدد فوق‌العاده بالایی است. «اینتگرا» Type-R با وزن محدود و کمتر از ۱۱۸۰ کیلوگرمی با لغزش دیفرانسیلی حلزونی، نفوذ کمتر صدا، شیشه جلو کوچکتر، ساختار بدنه تقویت شده و سیستم تعلیق تجدیدنظر شده و بدون درنظر گرفتن آپشن‌هایی مثل کولر تبدیل به خودروی کامپکت مسابقه‌ای در خیابان می‌شود.
 
 
مزدا MX-۵ «میاتا»
مزدا به «کانسپت رودستر» بریتانیایی که خودرویی جالب و جذاب بود، سرزندگی و اعتبار ژاپنی را اضافه کرد تا MX۵ «میاتا» خودرویی محبوب و پرفروش شود. این خودرو در تریم اولیه با موتوری ۴ سیلندر و ۱/۶ لیتری به فروش می‌رسید و ۱۱۶ اسب‌بخار نیرو این خودرو ۹۵۳ کیلوگرمی را حرکت می‌داد.در سال‌های پایانی دهه ۹۰میلادی، مدل‌های خاص و ویژه‌ای به تریم‌های «میاتا» اضافه شد که قدرت این خودرو را به‌طور پیوسته افزایش داد، به‌طوری‌که در سال ۱۹۹۹میلادی در جشن ۱۰ ساله تولید این خودرو، مدل ۱/۸ لیتری باقدرت ۱۴۰ اسب‌بخار نیرو معرفی شد که مجهز به LSD و کمک‌های Blistein بود.
 
 
میتسوبیشی «۳۰۰۰GT»
میتسوبیشی «۳۰۰۰GT» از لحاظ فنی بسیار قدرتمند بود و آپشن‌های زیادی برای این کوپه بزرگ ۴ نفره درنظر گرفته شده بود، آپشن‌هایی مثل سیستم انتقال قدرت AWD، فرمان‌پذیری ۴ چرخ، سیستم اگزوز ۲حالته، آیرودینامیک اکتیو و سیستم کنترل تعلیق الکترونیکی از قابلیت‌های جالب این خودرو بود. اگرچه در طول دهه ۹۰ میلادی «‌۳۰۰۰GT» در ۳ مدل تولید شد اما این خودرو استیل و شکل ظاهری خود را حفظ کرد. پرقدرت‌ترین خودرو نسل نخست، موتور توربوشارژ ۶ سیلندر و ۳/۰ لیتری داشت که قادر به تولید ۲۹۶ اسب‌بخار نیرو و ۴۱۵ نیوتن‌متر گشتاور بود. در اواسط دهه ۹۰، برای رقابت بهتر با رقیبان، موتور این خودرو تقویت شد تا با تولید ۳۲۰ اسب‌بخار نیرو و ۴۲۷ نیوتن‌متر گشتاور، انتخاب نکردن این خودرو از میان رقیبان هم کار سختی باشد اما بزرگترین مشکلی که «۳۰۰۰GT» از آن رنج می‌برد، وزن سنگین آن بود. وزن این خودرو اسپرت با تمام تجهیزات نزدیک به ۱۷۲۵ کیلوگرم بود. با توجه به استانداردهای امروز شاید این خودرو حالا زیاد سنگین به‌نظر نرسد اما در دهه ۹۰میلادی این خودرو بسیار سنگین تلقی می‌شد.
 
 
تویوتا «MR۲»
در سال ۱۹۹۰م، کوپه اسپرت و کوچک تویوتا که از موتور سطح متوسطی بهره می‌برد، اسپرت‌تر و جذاب‌تر شد، چراکه به‌طور چشمگیری سنگین‌تر و قدرتمندتر شده بود. مدل پایه MR۲ به موتور ۲/۲ لیتری ۴سیلندری مجهز شد که ۱۳۰ اسب‌بخار نیرو تولید می‌کرد. این میزان نیرو برای خودرویی که وزنی کمتر از ۱۱۸۰ کیلوگرم دارد قدرت مناسبی است. البته تویوتا موتور قوی‌تر ۲ لیتری توربوشارژ باقدرت ۲۰۰ اسب‌بخار نیرو را برای این خودرو درنظر گرفت تا مشتریان تشنه قدرت را هم راضی نگه دارد. این خودرو تا حدودی از پس مشکل گردش بیش از حد در پیچ‌ها برمی‌آید اما همچنان با آن دست و پنجه نرم می‌کند. از طرف دیگر MR۲ توربو، خودرو بسیار سریعی هم محسوب می‌شود و در مسیرهای مستقیم و بدون مانع در ۶ ثانیه از سرعت صفر به ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسد. به‌طورکلی تویوتا MR۲ برای کسانی که از پس خرید خودروهایی مثل «آکورا NSX» یا حتی «فراری» برنمی‌آیند، خودرویی مناسب و فوق‌العاده محسوب می‌شود.
 
 
نیسان ۳۰۰ZX
مثل بسیاری از خودروهای اسپرت ژاپنی دیگر، دهه ۹۰میلادی آغاز عصر جدیدی برای نیسان «۳۰۰ZX» بود. نسل جدید این خودرو بزرگتر، جذاب‌تر و قدرتمندتر بود. مدل Z۳۲ این خودرو مدل پرقدرت آن بود که با موتور ۶ سیلندر ۳/۰ لیتری توربوشارژ، ۳۰۰ اسب‌بخار نیرو و۳۸۴ نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کرد. باوجود این اعداد، نیسان «۳۰۰ZX» در رقابت با میتسوبیشی «۳۰۰۰GT» بازنده محسوب می‌شد اما وزن ۱۵۰۰ کیلوگرمی این خودرو توربوشارژ، این خودرو را در گردانه رقابت نگه می‌داشت. نیسان «۳۰۰ZX» با موتور بدون توربوشارژر هم موجود بود و مانند سایر خودروهای اسپرت آن زمان به‌صورت سقف‌دار یا کانورتیبل عرضه می‌شد. البته این خودرو برخلاف سایر خودروها آپشن انتخاب تعداد سرنشین داشت که ۲ صندلی اسپرت یا ۴ صندلی با چینش ۲+۲ گزینه‌های پیش‌رو بودند. این خودرو با شاسی‌های تنظیم‌شده، سیستم تعلیق اسپرت و فرمان‌پذیری چرخ‌های عقب اکتیو، یکی از سریع‌ترین خودروهای ژاپنی اسپرت دهه ۹۰ م بود.
 
 
مزدا«‌RX۷»
هرچند مزدا «RX۷» فقط برای چند سال در بازارها عرضه شد اما نسل سوم این خودرو به خاطر موتور دوارش، خودرویی خاص بود. مزدا «Rx۷» در سال ۱۹۹۱م به موتور ۱/۳ لیتری دوار «وانکل» مجهز شد که با همراهی توربوشارژ قادر به تولید ۲۵۵ اسب‌بخار نیرو و ۲۹۴ نیوتن‌متر گشتاور بود.البته مزدا «RX۷» با توجه به اعداد و ارقام قدرت تولیدی نسبت به دیگر رقبای ژاپنی از قافله عقب بود اما وزن این خودرو به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای از بقیه سبک‌تر بود و همین وزن ۱۲۷۱ کیلوگرمی، شاسی مناسب، پاسخ سریع موتور دوار و توزیع وزن مناسب این خودرو، «RX۷» را در کنار بهترین خودروهای آن زمان قرار می‌داد.
 
 
تویوتا «سوپرا»
«سوپرا» و «NSX» هر ۲ مستحق بهترین خودرو این فهرست هستند و انتخاب از میان این ۲ کاملا سلیقه‌ای است. موتور قدرتمند ۶ سیلندر ۳/۰ لیتری توربوشارژ «سوپرا» ۳۲۰ اسب‌بخار نیرو و ۴۲۷ نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کند که این خودرو را از لحاظ قدرت در کنار میتسوبیشی «۳۰۰۰GT» قرار می‌دهد. وزن این خودرو هم مثل نیسان «۳۰۰ZX» محدودشده است. با وجود قدرت زیاد و وزن محدود شده، «سوپرا» یکی از سریع‌ترین خودروهای تولیدی ژاپن بوده است. با توزیع وزن مناسب، تایرهایی با چسبندگی بالا و سیستم تعلیق تنظیم‌شده «سوپرا» به‌راحتی از پیچ‌ها عبور می‌کرد. متاسفانه از سال ۱۹۹۶م «سوپرا» توربو تنها در حالت گیربکس اتوماتیک به تولید رسید و کمی بعد تولید آن متوقف شد؛ اما زمانی که این خودرو تولید می‌شد، خودروهای زیادی توان مقابله با این خودرو را نداشتند.
 
منبع: صمت