ابداع روش جدید گوگردزدایی از سوخت خودرو
دانشجوی دکتری شیمی کاربردی دانشگاه صنعتی امیرکبیر افزود: روش‌های موجود قادرند میزان گوگرد را در سوخت خودروها به حدود 400 تا 500 ppm برسانند و تعداد محدودی از پالایشگاه‌های کشور از روش‌های جدید استفاده می‌کنند که میزان گوگرد را به کمتر از 10 ppm کاهش می‌دهد که این روش‌ها بسیار گران هستند؛ از همین رو صنایع از آن‌ها استقبال نمی‌کنند.
به گفته وی، در روش‌های گوگردزدایی در صنایع و پالایشگاه‌های موجود، گوگردزدایی هیدروژنی (HDS) که روشی کاتالیستی است، متعارفترین روش محسوب می‌شود.
بختیاری خاطرنشان کرد: این روش در دما و فشار بالا انجام می‌گیرد، به همین دلیل هزینه سنگینی برای صنایع ایجاد می‌کند و علاوه بر این، در پایان فرایند هنوز برخی ترکیبات گوگردی در محصول باقی می‌مانند و برای حذف این ترکیبات لازم است از روش‌های دیگری استفاده شود که متداول این روش‌ها، گوگردزدایی هیدروژنی عمیق (UDHDS) است.
وی تصریح کرد: از آنجا که گوگردزدایی هیدروژنی عمیق (UDHDS) در دما و فشار بسیار بالا و کاتالیست‌های گران قیمت میسر می‌شود، بنابراین استفاده از روشی که شرایط عملیاتی بهتر و کم هزینه‌تر داشته باشد، بسیار مورد توجه صنایع است.
این محقق جوان از روش جذب به عنوان یکی از روش‌های جدید و مورد توجه محققان طی سال‌های اخیر در فرایند گوگردزدایی نام برد و توضیح داد: در روش جذب، فرایند گوگردزدایی در دما و فشار نزدیک به محیط صورت می‌گیرد، بنابراین اجرای آن بسیار مقرون به صرفه خواهد بود و هزینه اضافی به صنایع تحمیل نمی‌کند.
وی درباره طرح تحقیقاتی حذف ترکیبات گوگردی از سوخت خودروها به روش جذب توضیح داد: در این طرح که مدت دو سال به طول انجامید، تلاش کردیم یک جاذب مناسب جهت فرایند جذب که به صورت مکمل یک فرایند دیگر گوگردزدایی و یا یک فرایند مستقل گوگردزدایی است، سنتز و بهینه‌سازی کنیم و سپس پارامترهای عملیاتی بهینه را جهت تست‌های عملیاتی و بکارگیری آن جاذب در صنعت شناسایی کنیم.
بختیاری یادآور شد: در این طرح لازم بود با بکارگیری خوراک واقعی در فرایندی پیوسته، شرایط یک فرایند صنعتی برای جاذب حاصل شود و بازده و عملکرد آن در صنعت کاملا به اثبات برسد.
به گفته وی، استفاده از این روش هم به صورت مستقل در پالایشگاه‌ها و سوخت خودروها و هم به صورت مکمل در فرایندهای پالایشگاه‌ها (تولید محصولات پالایشگاهی) کاربرد دارد.
نتایج این طرح تحقیقاتی در مجله علمی بین‌المللی Environmental and science and technology توسط انتشارات اشپرینگر به چاپ رسیده است.
