به گزارش "پدال نیوز" به گزارش پدال نیوز به نقل از صمت، از این‌رو ضرورت تقویت بخش طراحی قطعات در صنعت قطعه‌سازی
بیش از پیش احساس می‌شود. در این بین همکاری بین صنعت قطعه با دانشگاه از
طریق بهره‌گیری از پژوهش‌های دانشگاهی در این صنعت و استفاده از نیروهای
متخصص و تحصیلکرده، می‌تواند به تقویت این بخش کمک کند. بنا به گفته معاون
طراحی و مهندسی خودروی مرکز تحقیقات سایپا علاوه بر سرمایه‌گذاری در بخش
تولید باید روی طراحی قطعات خودرو نیز سرمایه‌گذاری کرد زیرا صنعت قطعه با
ارتباط پیوسته و مداوم با دانشگاه می‌تواند توان مهندسی و طراحی خود را
افزایش داده و خروجی مناسبی برای رقابت پذیرشدن این صنعت داشته باشد.
عبدالله توکلی‌لاهیجانی اظهار کرد: در این سال‌ها همیشه از لزوم ارتباط
خودروسازان با دانشگاه سخن گفته شده اما متاسفانه در شرایط کنونی ارتباط
قطعه‌سازان با دانشگاه‌ها مناسب نیست؛ به عنوان مثال در گروه سایپا ارتباط
مساعدی با دانشکده خودروی علم و صنعت، دانشگاه شریف و... شکل گرفته اما
حقیقت این است که ثمربخشی زمانی حاصل خواهد شد که صنعت قطعه‌سازی کشور از
طریق بهره‌گیری از این ارتباط، توان مهندسی و کیفیت خروجی خود را افزایش
دهد. به گفته 2 خودروساز بزرگ کشور، در این سال‌ها قطعه‌سازان توان مناسبی
از نظر طراحی و مهندسی در خود ایجاد کرده‌اند، حال آنکه بسیاری از
قطعه‌سازان کشور بدون واحدهای طراحی و مهندسی به روزآمد هستند و تنها به
سرمایه‌گذاری در حوزه تولید بسنده کرده‌اند. توکلی‌لاهیجانی گفت: هم‌اکنون
پژوهشکده خودروی دانشگاه علم و صنعت با دارا بودن توان مهندسی و
آزمایشگاه‌های مرتبط این آمادگی را دارد تا نقش بارزی را در ارتباط با صنعت
قطعه‌سازی کشور ایفا کند؛ توان مهندسی موجود در انجام تحلیل‌ها و
شبیه‌سازی‌های مهندسی در دانشگاه‌ها می‌تواند صرفه‌جویی مناسبی برای صنعت
قطعه‌سازی کشور در فرآیند توسعه قطعات و سیستم‌های خودرویی ایجاد کند.
آنطور که معاون طراحی و مهندسی خودروی مرکز تحقیقات سایپا می‌گوید: امروزه
هیچ خودروساز بزرگی در دنیا پیدا نمی‌شود که فرآیند طراحی و توسعه محصول را
در محیطی ایزوله و بدون اتکا به زنجیره تامین خود طی کند، به عبارتی
ملزومات طراحی همزمان محصول و فرآیند و همچنین روند جهانی شدن خودروسازان
باعث شده طراحی محصول بدون درنظر گرفتن طراحی فرآیند و مهندسی همزمان سایر
فرآیندهای مرتبط بی‌معنا شود. به گفته عبداله توکلی‌لاهیجانی، امروزه دور
شرکت‌های مستقل طراحی خودرو که زمانی A-Z طراحی خودرو را انجام می‌دادند،
به سر رسیده و طراحی خودرو به وسیله خودروساز به کمک زنجیره تامین انجام
می‌شود، حتی خودروسازان بزرگ جهانی مکانیزم‌های حقوقی لازم برای ایجاد این
اتحاد استراتژیک در مسیر طراحی و توسعه محصول را پیش‌بینی کرده و تمهیدات
لازم برای بهره‌گیری از توان زنجیره تامین و قطعه‌سازان را در فرآیند طراحی
و توسعه محصول فراهم کرده‌اند. وی ادامه داد: به عنوان مثال در
فرآیندANPQP، چارچوب و قیود مشخصی برای بهره‌گیری از توان طراحی و مهندسی
قطعه‌سازان و همچنین ایجاد اتحاد استراتژیک بین خودروساز و قطعه‌ساز در
مسیر توسعه محصول ایجاد شده و در چنین فضایی خودروساز در هر پروژه طراحی و
توسعه محصول شرکایی استراتژیک را در به ثمر رسیدن پروژه انتخاب می‌کند و
سپس با مکانیزم‌هایی مانند تضمین خرید قطعه و مواردی از این دست، قطعه‌ساز
را در مسیر طراحی و توسعه یک محصول جدید همراهی می‌کند. معاون طراحی و
مهندسی خودروی مرکز تحقیقات سایپا یادآور شد: این مسیر، مسیر آزموده شده‌ای
در دنیاست و به نظر می‌رسد گریزی از آن نیست. به عنوان مثال خودروسازی
مانند رنو 70 درصد از نوآوری‌های به کار رفته در محصولات خود را مرهون
زنجیره تامین توانمند و البته وفادار می‌داند. وی اظهار کرد: متاسفانه
علاوه برآنکه در ایران مکانیزم‌های دخیل کردن قطعه‌سازان در فرآیندهای
طراحی و توسعه محصول مخدوش است، خود قطعه‌سازان نیز در طول سال‌های متوالی
توان مهندسی لازم برای مشارکت در این فرآیند مهندسی را در خود ایجاد
نکرده‌اند که شاید بتوان این وضعیت را یکی از دلایل مهم نابسامانی کیفی
صنعت خودروی ایران قلمداد کرد. معاون طراحی و مهندسی خودروی مرکز تحقیقات
سایپا ادامه داد: یکی از ریشه‌های اصلی توسعه نیافتن قوای طراحی و مهندسی
در زنجیره تامین، عدم وجود جریان پایدار طراحی و توسعه محصول در صنعت
خودروی ایران است، به طوری‌که شاید برای قطعه‌ساز، ایجاد واحد مهندسی
توانمند به صرفه نباشد که هر چند سال یکبار در یک پروژه توسعه محصول
خودروساز مشارکت و واحد مهندسی توانمندی ایجاد کند که در چنین شرایطی وجود
پژوهشکده‌ها و واحدهای مهندسی متمرکز مانند آنچه درکنار دانشکده خودروی علم
و صنعت ایجاد شده، می‌تواند در صورت تجهیز بیشتر، نقش موثری را در ارتقای
فنی و مهندسی زنجیره تامین ایران ایفا کند.
تحکیم پیوند صنعت با دانشگاه
فضل‌اله جمالو، استاد مدیریت صنعتی دانشگاه آزاد اسلامی و یکی از فعالان
صنعت قطعه نیز بر تحکیم ارتباط بین این صنعت و دانشگاه تاکید می‌کند.
جمالو معتقد است در کشورهای خارجی این ارتباط بدون مشکل بوده و در جهت
تحکیم این پیوند، تلاش زیادی انجام می‌شود اما در ایران این ارتباط ضعیف
است و متاسفانه بین صنعت قطعه و دانشگاه ارتباط منسجم و دقیقی وجود ندارد و
درواقع این بخش‌ها 2 جزیره جدا از یکدیگر هستند. به گفته وی، باید از
تمامی پژوهش‌هایی که با موضوع‌های صنعتی تدوین شده حمایت کرد و این پژوهش
را در جهت تقویت صنایع کشور مورد استفاده قرار داد، در این بین صنعت قطعه
نیز از جمله صنایعی است که با تحکیم پیوند خود با دانشگاه می‌تواند در
زمینه طراحی و ساخت قطعات جدید موفق عمل کند.
تقویت طراحی قطعات استاد
اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی نیز تعامل قطعه‌سازان با دانشگاهیان را عامل
موثری در تقویت بخش طراحی قطعات می‌داند. وی در این باره اظهار کرد: باید
در دانشگاه‌ها نیروهای زبده‌ای تربیت شوند تا با بهره‌گیری از این نیروها
در صنعت قطعه شاهد تحولات خوبی در این صنعت باشیم. به عبارتی باید روی
طراحی قطعات خودرو بیشتر تمرکز کرد که ارتباط بیشتر صنعت قطعه با دانشگاه
می‌تواند به تقویت طراحی قطعات در این صنعت کمک کند زیرا برخورداری از
نیروی انسانی ماهر و متخصص، نقش موثری در پیشرفت تمامی صنایع کشور دارد.
آنطور که امراله امینی می‌گوید: تاکنون در طراحی قطعات خودرو از قطعه‌سازان
کمکی گرفته نشده و این ضرورت احساس می‌شود که برای تقویت صنعت قطعه‌سازی،
باید قطعه‌سازان به طراحان مناسبی تبدیل شوند که ارتباط و همکاری پیوسته با
دانشگاهیان به تحقق این امر کمک می‌کند. به گفته وی، درصورتی صنعت خودرو
کشور تقویت می‌شود که از طراحان متخصصی برای طراحی قطعات خودرو برخوردار
باشیم، بنابراین برای تقویت طراحی قطعات باید تعاملی دائمی بین قطعه‌ساز،
خودروساز و دانشگاه وجود داشته باشد. بر اساس این گزارش و به اذعان
کارشناسان،ارتباط بین صنعت قطعه و دانشگاه راهکار مناسبی به منظور تقویت
واحدهای طراحی قطعات خودرو است. اگرچه ارتباط این صنعت با دانشگاه در کشور
ضعیف است اما با حمایت بیشتر از پژوهش‌های دانشگاهی و بهره‌گیری از نیروی
انسانی تحصیلکرده در این صنعت می‌توان شاهد تحولات خوبی در صنعت قطعه‌سازی و
طراحی قطعات جدید مطابق با استانداردهای روز جهانی باشیم.
