شارژ دوباره اتومبیل‌های برقی در بریتانیا
یک
راه‌حل ممکن این است: «بزرگراه برقی»؛ جاده‌ها و مسیرهایی که می‌توانید
اتومبیل الکتریکی‌تان را در آنها برانید و همزمان باتری خودروی شما به‌صورت
خودکار شارژ شوند.
برای تحقق این هدف، دولت بریتانیا ماه‌ها پیش مبلغی
معادل 200هزار پوند (300هزار دلار) برای بررسی‌های امکان‌سنجی این ایده
هزینه کرده بود که با پایان پژوهش‌های این مرحله، از حدود 2 ماه قبل پروژه
آزمایشی 18 ماهه‌ای را در یک مسیر آماده شده مجزا به موازات یکی از
بزرگراه‌های اصلی این کشور راه‌اندازی کرده است. در صورت موفقیت این طرح
آزمایشی، دولت امیدوار است با هزینه کردن بخشی از بودجه 500میلیون پوندی
اختصاص داده شده برای ترویج استفاده از وسایل نقلیه کم آلاینده در انگلیس،
طرح «بزرگراه‌های برقی» خود را به‌طور کامل و سراسری در کل این کشور به
اجرا درآورد.
فناوری شارژ بی‌سیم پیش از این برای 2 گروه جداگانه شامل
تلفن‌های همراه و اتوبوس‌های برقی به اجرا درآمده و ثابت کرده که به خوبی
قادر به انجام این کار است. در حال حاضر کره‌جنوبی جاده‌ای 12 کیلومتری را
راه‌اندازی کرده و در اختیار دارد که اتوبوس‌های برقی خطوط حمل‌ونقل شهری
با حرکت در این مسیر به‌طور خودکار باتری‌های خود را شارژ می‌کنند.
فناوری شارژ بی‌سیم که مورد استفاده وسایل نقلیه قرار می‌گیرد، به صورت
اختصاری «SMFIR» خوانده می‌شود که مخفف عبارتی با مضمون «جایگاه (سکوی)
میدان مغناطیسی تشدید شده» است و عملکرد آن به شکل انتقال شارژ الکتریکی از
طریق میدان مغناطیسی انجام می‌شود، به این معنی که نیروی الکتریسیته‌ای که
به وسیله میدان مغناطیسی تولید و ذخیره شده از مسیر کوئل‌هایی
(سیم‌پیچ‌هایی) که به ترتیب در کف جاده‌ها و درون خودرو نصب شده‌اند به
باتری‌های خودرو و با سرعتی زیاد منتقل شده و باتری‌ها را دوباره شارژ
می‌کنند.
طرح آزمایشی راه‌اندازی شده در انگلیس، نخستین نمونه در نوع
خود است و با سپری کردن دوره 18ماهه آزمون خود، مشخص خواهد کرد که این
فناوری آیا قادر خواهد بود تا چالش مهم شارژ بی‌سیم باتری‌های وسایل نقلیه
برقی را به شکل مطمئن و بی‌خطر و البته کارآمد و موثر به انجام برساند،
آنهم در بزرگراه‌ها و جاده‌های اصلی انگلیس یا خیر؟
علاوه بر این،
نتایج طرح آزمایشی یادشده روشن خواهد کرد که آیا استفاده از فناوری شارژ
بی‌سیم برای رانندگان و خودروهای برقی- که میزان آلایندگی آنها بسیار ناچیز
و نزدیک به صفر است- این امکان را فراهم خواهد کرد مسافتی طولانی را بدون
نیاز به توقف برای شارژ دوباره باتری‌های خودرو بپیمایند؟
تکمیل و
راه‌اندازی موثر فناوری موردنظر که «انتقال انرژی بی‌سیم دینامیک (پویا)»
نام گرفته، از اساسی‌ترین برنامه‌های هدف‌گذاری شده دولت بریتانیا برای از
میان بردن آلاینده‌های زیانبار جوی در آسمان کشورهای این خطه ـ انگلیس،
اسکاتلند و ایرلند ـ است.
اندرو جونز، وزیر حمل‌ونقل
انگلیس درباره این پروژه که مرحله آزمایشی خود را می‌گذراند، با هیجان خاصی
می‌گوید: «امکان بالقوه شارژ دوباره باتری خودروهای الکتریکی کم‌آلاینده،
آنهم در حال حرکت و بدون توقف فرصت‌های هیجان‌انگیزی را ایجاد کرده و ارائه
می‌دهد. دولت مدتی پیش از این بودجه‌ای 500 میلیون پوندی را برای مقابله
با آلودگی‌های زیست‌محیطی و جوی و ادامه حضور بریتانیا در خط مقدم
فعالیت‌ها و اقدامات کشورهای جهان در رابطه با این فناوری و تلاش برای
ارتقای و توسعه آن اختصاص داده و از تصویب گذرانده و روشن است که احداث و
راه‌اندازی چنین پروژه‌های بزرگی موجب تقویت نرخ رشد اشتغال و پیشرفت
مجموعه فعالیت‌های این حوزه خواهد شد.
مایک ویلسون مهندس ارشد
بزرگراه‌های بریتانیا هم در این زمینه معتقد است فناوری‌های مربوط به وسایل
نقلیه با سرعتی روبه‌افزایش در حال پیشرفت است. او اضافه می‌کند: ما متعهد
به حمایت از رشد تولید و حضور وسایل نقلیه «بسیار کم‌آلاینده» در
بزرگراه‌ها و جاده‌های اصلی کشورمان هستیم.
براساس برآوردهای
انجام‌شده، قسمت آزمایشی این طرح اواخر 2015 میلادی شروع به کار کرده و در
عین حال فرآیند انجام مراحل مقدماتی و فراهم کردن تدارکات و پیش‌نیازهای
اصلی برای راه‌اندازی پروژه اصلی نیز ـ که در واقع توسعه و تکمیل همین
پروژه آزمایشی خواهد بود ـ از سال جاری کلید خواهد خورد.
البته به
موازات انجام بررسی‌های تکمیلی درباره فناوری شارژ بی‌سیم موثر و کارآمد
خودروهای برقی، پروژه دیگری نیز برای بازه زمانی بلندمدت طراحی شده که شامل
احداث نقاط (ایستگاه‌های) شارژ دوباره باتری‌های این قبیل خودروها از طریق
اتصال سیم به پریزهای برق تعبیه شده در این نقاط است و این طرح نیز بخش
دیگری از استراتژی‌های سرمایه‌گذاری دولت بریتانیا در بخش حمل‌ونقل شهری و
جاده‌ای است. آنطور که در جزییات این پروژه پیش‌بینی شده، این ایستگاه‌های
شارژ از طریق اتصال با سیم، قرار است به فاصله هر 20 مایل (حدود 33
کیلومتر) در شبکه آزادراه‌های بریتانیا و به‌صورت سراسری احداث و شروع به
کار کند.
