بررسی برلیانس H320 یا رنو ساندرو +تصاویر

خودروهای برلیانس به لطف مشارکت با شرکت "ب ام و"، از نظر ظاهری شباهت زیادی به خودروهای این شرکت (البته مدل‌های قدیمی و نه به روز) دارد. البته برلیانس سعی کرده تا هویت خودش را به این خودروها ببخشد و محصولاتش صرفا یک نسخه کپی از ب‌ام‌و نباشند. ‌می‌توان گفت که طراحی چراغ‌ های جلو، جلوپنجره (که شباهت زیادی به ب‌ام‌و دارد) و چراغ‌های پشت به خوبی انجام شده است. کاپوت تا حد ممکن به قسمت بالا منتقل شده تا در هنگام تصادفات حداقل آسیب را ببیند. همچنین طراحی قسمت عقب این خودرو نسبت به مدل سدان برتری دارد.

رنو ساندرو بر خلاف همتای خودش، طراحی نسبتا قدیمی و تقریبا خسته کننده‌ای دارد. طراحی بدنه تقریبا به ساده‌ترین شکل انجام شده و شاهد هیچ گونه خطوط هیجان انگیر و زیبا در بدنه نیستیم. به لطف عمودی بودن چراغ‌های عقب، ساندرو ظاهری اسپرت پیدا کرده است اما در کل نمی‌توان ویژگی خاصی را در طراحی بدنه این خودرو نام برد.

ارتفاع کنسول میانی برلیانس و طراحی داشبورد کمی حس اسپرت بودن را القا می‌کند. با وجود این که طراحی داخلی برلیانس فاقد هرگونه هیجان است اما طراحی صفحه کیلومتر، داشبورد و نحوه قرار گیری عناصر داخل کابین به گونه‌ای است که کمی حس اسپرت بودن را به راننده القا می‌کند. ارتفاع کنسول میانی نیز شباهت زیادی به خودروهای اسپرت امروزی دارد.

طراحی اتاق ساندرو شباهت بسیار زیادی به تندر90 دارد به طوری که تنها عناصری مانند تفاوت طراحی صفحه کیلومتر، نوار نقره‌ای دور دریچه  کولر و لوگوی روی فرمان این خودرو باعث تفاوت اتاق این خودرو با تندر 90 می‌شود. همان طراحی بی حس و حال بدنه، به داخل اتاق خودرو منتقل شده است و این عامل می‌تواند مشتریانی که طرفدار طراحی اسپرت هستند را از خرید این خودرو منصرف کند.

برلیانس H320 از یک موتور 1.5 لیتری (1498 سی سی) 4 سیلندر خطی بهره می‌برد که حداکثر قدرت 103 اسب بخار را در 5800 دور در دقیقه تولید می‌کند. این قدرت موتور که به وسیله یک جعبه دنده 4 سرعته اتوماتیک به چرخ‌ها منتقل می‌شود، با توجه به وزن 1240 کیلوگرمی ، ضعیف بوده و موجب شده تا شتاب صفر تا صد این هاچبک چینی 16.5 ثانیه به طول بیانجامد.

زیر کاپوت رنو ساندرو یک موتور 1.6 لیتری چهار سیلندر خطی است که قدرت 105 اسب بخار را 5750 دور در دقیقه تولید می‌کند. بر خلاف رقیب چینی، شتاب این خودرو در 11.5 ثانیه از حالت سکون به 100 کیلومتر بر ساعت می‌رسد و رقمی قابل قبول است.

برلیانس با داشتن اساندارد آلایندگی یورو 5 یک قدم از رقیب خود، رنو ساندرو پیش است. آلایندگی این دو خودرو به ترتیب 6.7 و 8.3 لیتر در هر 100 کیلومتر است که از این نظر برلیانس برتری قابل توجهی نسبت به ساندرو دارد.

رنو ساندرو خودرویی از سال 2007 است، بنا بر این نمی‌توان انتظار زیادی از آن در رابطه با آپشن و امکانات رفاهی داشت. آینه‌های جانبی برقی مجهز به گرم‌کن، چراغ مه شکن، سیستم صوتی مجهز به ورودی USB و کنترل سیستم صوتی از زیر فرمان از جمله امکاناتی است که می‌توان به آن اشاره کرد. این خودرو موفق به کسب سه ستاره ایمنی از موسسه یورو انکپ شد.

برلیانس جوان از امکانات رفاهی نسبتا خوبی بهره می‌برد و نسبت به رقیبش به روزتر است. استارت بدون کلید، سیستم صوتی دارای شش بلندگو، کنترل سیستم صوتی از روی فرمان، تنظیم صندلی در هشت جهت، آینه‌های برقی، سنسور دنده عقب و سیستم تهویه مطبوع خودکار از جمله امکانات رفاهی این خودرو هستند.

ترمز‌های ضد قفل، ایمنی این خودرو را تا حد زیادی افزایش می‌دهد اما یکی از ضعف‌های آن داشتن تنها دو کیسه هوا، برای راننده و سرنشین است که نسبت به قیمت می‌توانست چهار کیسه هوا داشته باشد.

از نظر قیمت، هر دوی این خودروها تقریبا در یک بازه قیمتی هستند و می‌توان آن‌ها را با بودجه‌ای میان 45 تا 55 میلیون تهیه کرد.

حال اگر امکانات، مصرف سوخت و طراحی مدرن برای شما در هنگام خرید مطرح است، از میان این دو رقیب برلیانس گزینه مناسب است اما اگر چهره و امکانات برای شما اهمیت چندانی ندارد و بیشتر قدرت موتور مد نظر شما است، رنو ساندرو می‌تواند یکی از بهترین‌ها در میان هم رده‌های خودش باشد.