رنو؛ مسئول صادرات تولید مشترک ایران و فرانسه/ پژو 2008 با قیمت 80 میلیون تومان مزیت صادرات دارد
به گزارش پایگاه خبری پدال نیوز، منصور معظمی، به‌عنوان فردی که در راس امضای این قرارداد حضور
داشت، ابهاماتی را که در این مورد به‌وجود آمده است، توضیح می‌دهد و تاکید
می‌کند: تولید ما صادرات‌گرا نیست اما در قرارداد با رنو محور تولید
صادرات‌گراست زیرا محصول مشترک در شبکه رنو تولید می‌شود. قرارداد با رنو حرف و حدیث‌های بسیاری به‌وجود آورد زیرا بسیاری از کارشناسان معتقد بودند بندی که در قرارداد با رنو گذاشته شده و مبنی بر صادرات ۳۰درصد محصولات تولید مشترک است، امکان‌پذیر نیست. اما منصور معظمی، به‌عنوان فردی که در راس امضای این قرارداد حضور داشت، ابهاماتی را که در این مورد به‌وجود آمده است، توضیح می‌دهد و تاکید می‌کند: «تولید ما صادرات‌گرا نیست اما در قرارداد با رنو محور تولید صادرات‌گراست زیرا محصول مشترک در شبکه رنو تولید می‌شود.»
به گزارش دنیای خودرو، در مورد جزئیات قرارداد با رنو، منصور معظمی، معاون وزیر صنعت، معدن و تجارت و مدیرعامل سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران این ابهامات را رفع می‌کند.
در صحبت‌هایتان اشاره کردید که قرارداد رنو، پیچیده است؛ بر چه اساسی چنین نظری دارید؟
نخست اینکه باید باور کنیم که جوینت‌ونچر یک کار تکنیکی است و ما هم در مذاکره باید خود را توانمند کنیم. اصول و فنون مذاکره کار سخت و پیچیده‌ای است. این موضوع بسیار مهم است که قراردادی بسته شود که برد برد باشد یا به‌عبارتی کلاه سرت نگذارند.
مدیران سایپا معتقدند رنو مسیر را اشتباه رفت و رنویی‌ها می‌گویند شیطان در جزئیات است و خودروسازها به هیچ صراطی مستقیم نیستند. به‌نظر شما مشکل چیست و چگونه رفع می‌شود؟
هر قراردادی که بسته می‌شود، باید منافع دوطرف را تامین کند؛ نه یک طرف. چرا ما تصمیم می‌گیریم قرارداد ببندیم؟ قرار نیست که ما بازار جذاب خود را مفت و ارزان در اختیار شرکت‌های خارجی قرار دهیم که فقط به صادرات بپردازند. مشکل اشتغال فرانسه و کره را ما باید حل کنیم؟ قرار است قراردادی بسته شود و این قرارداد باید متضمن منافع طرفین باشد.
در بن‌رو تولید به چه صورت خواهد بود؟
بنای ما در بن‌رو علاوه بر تولید محصولات باکیفیت، ایجاد اشتغال برای نیروی کار کشور است. قرارداد هم به‌صورت ۶۰-۴۰ است. یعنی مدیریت دست آنهاست. اما چرا قرارداد می‌بندیم؟ چون می‌خواهیم به این اهداف برسیم. در ابتدا باید ۳۰ درصد محصول تولیدشده، توسط رنو صادر شود. در قرارداد هم ذکر کردیم مسئولیت صادرات با رنو است. اما میزان صادرات خودرو در سال ۹۵ در مقایسه با ۹۴و سه‌ماهه سال ۹۶ نسبت به سال ۹۵ روند کاهش پیدا کرده است. من از شما سوال می‌کنم؛ در کجای دنیا می‌توان بدون صادرات به شبکه جهانی وصل شد؟
چرا این اتفاق برای ما افتاده است؟
چون تولید ما صادرات‌گرا نیست اما در قرارداد با رنو محور تولید صادرات‌گراست زیرا محصول در شبکه رنو تولید می‌شود. همچنین بنا بر این است که ایران هاب تحقیق و توسعه آنها شود. این برنامه کاملا روشن است. نکته سوم اینکه محصول جدید است، یعنی محصولی که تاکنون به بازار نیامده، توسط رنو در ایران تولید می‌شود. نکته چهارم وصل‌شدن تولیدات رنوی ایران به شبکه جهانی رنو است. این اتفاق قابل توجهی است.
این انتقاد اصلی کارشناسان است. به نظر شما نیز خودرویی که ما در اینجا تولید می‌کنیم، چندان رقابتی نیست که قابلیت صادرات داشته باشد؟
در حال حاضر بله. محصولات ما رقابتی نیستند اما در حال وارد کردن آن هستیم تا تولید به این صورت شکل بگیرد.
آیا امکان صادرات پژو ۲۰۰۸ با قیمت ۸۰ میلیون تومان وجود دارد؟
بلی. اگر قیمتش این باشد، چون قیمت جهانی‌اش به ۲۰ هزار یورو می‌رسد، بنابراین قابلیت صادر شدن دارد. قیمت، عامل تعیین‌کننده در بحث صادرات است. دو شاخص مهم در این زمینه وجود دارد ولی ما اصلا قصد داریم با همکاری رنو خودرویی را تولید کنیم که توان صادرات داشته باشد.
منتقدان می‌گویند که بحث صادرات، در قرارداد چندان قوی و در عین حال اجرایی نیست و آن بند صرف امضای قرارداد گذاشته شده است.
خیر. چنین چیزی نیست. به همین دلیل می‌گویم پیچیده است، یعنی اگر خودرو صادر نشد، از تولید سال بعد کم می‌شود.
آنها چیزی از دست نداده‌‌اند چون تولید امسال‌شان را فروخته‌‌اند و حتی می‌توانند زمان بخرند تا ۳۰ درصد صادرات صورت گیرد که البته تحقق آن هم در هاله‌ای از ابهام است.
خیر این‌گونه نیست. یا باید همین راه را ادامه داد و ماشین‌هایی تولید کرد که مطلوب نیستند یا مسیر دیگری را انتخاب کرد. البته قراردادهایی که بعد از برجام بسته شده‌اند، در راستای آن هدف می‌دانم. ممکن است بخشی از بحث صادرات محقق نشود، اما اینکه مذاکرات طولانی شده، به دلیل همین موارد است چراکه کلمات بسیار مهم هستند و در مورد هرکدام از آنها بحث می‌کنیم.
گاهی آقای نعمت‌زاده (وزیر) نیز این موضوع را یادآوری می‌کنند ولی ما وسواس به خرج می‌دهیم و درصدد هستیم چیزی که امضا می‌شود، از نظر حقوقی غیرقابل تفسیر باشد. من معتقدم که اگر قرارداد خوب بسته شود، ضمانت اجرایی دارد چون قرارداد نباید قابل تفسیر باشد.
