مردان قدرت از صنعت خودرو چشم می پوشند؟
پدال نیوز: رضا شیوا، رئیس شورای رقابت، در آخرین نشست خبری خود از مصوبه فراموش شده ای خبر داد که طی آن سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (ایدرو) موظف شده بود سهام خود را در دو شرکت خودروسازی ایران خودرو و سایپا واگذار کند.
به گزارش "پدال نیوز" به گزارش پدال نیوز، مصوبه یاد شده در تاریخ 28 فروردین ماه سال 90، یعنی بیش از پنج سال پیش به تصویب شورای رقابت رسیده و ابلاغ شده بود. حالا نه تنها ترکیب شورای رقابت عوض شده، بلکه دولت عوض شده و عمر دولت یازدهم هم رو به پایان است. با این حال رئیس شورای رقابت می گوید که در نامه ای به وزیر اقتصاد و امور دارایی، با هدف رفع شائبه دولتی بودن خودروسازان و ایجاد شرایط رقابت، خواهان اجرایی شدن این مصوبه شده است. سهام سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران در ایران خودرو 6، 23 و در سایپا 15، 87درصد است، اکنون با توجه به این میزان سهام، این پرسش مطرح می شود که آیا صرف واگذاری سهام ایدرو می تواند به خصوصی سازی این دو خودروساز منجر شود؟
امیرحسن کاکایی، استاد دانشگاه علم و صنعت ایران می گوید: «تا وقتی ایدرو در دو شرکت خودروسازی سهام دارد، وزارتخانه می تواند در این دو خودروسازی اعمال قدرت کند و مدیرعامل این شرکت ها از سوی وزارتخانه تعیین می شوند، اما با واگذاری صرف این سهام، دو شرکت ایران خودرو و سایپا خصوصی نخواهند شد. بنابراین واگذاری سهام ایدرو بدون فراهم کردن زیرساخت ها برای خصوصی سازی کامل، گرچه لازم است اما گامی ناقص خواهد بود.»
او می افزاید: «دو شرکت بزرگ خودروسازی ما با اینکه ظاهری خصوصی دارند، اما در عمل نمی توانند مانند شرکت های خصوصی رفتار کنند و آزادی عمل خصوصی ها را ندارند. این سیاست دوگانه در این شرکت ها موجب شده تا هر گاه مطالبه ای از دولت صورت می گیرد، آنها ادعای خصوصی بودن کنند و هرگاه نیاز به حمایت دارند، در سایه دولتی بودن فرو روند.»
بهرام شهریاری، کارشناس صنعت خودرو نیز در این باره بیان می کند: «موضوع فقط سهام ایدرو نیست، زیرا غالب ترکیب سهامداران این دو خودروساز به غیر از ایدرو نیز دولتی یا خصولتی است. البته نقش ایدرو از جهت تعیین مدیرعامل این دو شرکت پررنگ است و واگذاری این سهم یک گام به جلو خواهد بود اما کافی نیست.»
بسترهای خصوصی سازی فراهم نیست
موضوع دیگری که در این گزارش می توان بررسی کرد، این است که در چه صورتی واگذاری سهام دولتی ها در دو خودروسازی بزرگ کشور می تواند به توسعه و خصوصی سازی واقعی ختم شود. نکته ای که بسیاری از منتقدان به خصوصی سازی ها مطرح می کنند این است که شرایط خصوصی سازی در کشور فراهم نیست، زیرا تجربه خصوصی سازی مجموعه های بزرگ در کشور به غیر از خاطره ای تلخ و تلی از خاکستر روی مجموعه های فعال که حالا دیگر یا تعطیل شده اند یا نیمه تعطیل، چیز دیگری را در ذهن جاری نمی کند.
از سوی دیگر، صنعت خودرو همواره برای مردان سیاست و قدرت، صنعتی جذاب بوده، با این اوصاف آیا به بخش خصوصی اجازه فعالیت واقعی در این صنعت داده می شود یا زرق و برق این صنعت اجازه چشم پوشی از کارشکنی ها را نمی دهد؟
کاکایی در این زمینه معتقد است: «سیستم های نظارتی در کشور وجود دارند که فارغ از قانون و سهم، در خودروسازی ها اعمال قدرت می کنند و بدون اینکه مشخص باشد از کدام بستر قانونی و با کدام استدلالی به خودروسازان هجوم می آورند، در تصمیم گیری های مرتبط با این صنعت مداخله می کنند. با توجه به تجربه ای که در طول سال های گذشته نسبت به خصوصی سازی شرکت های بزرگ داشتیم، به اعتقاد من تا زمانی که بسترهای خصوصی سازی در کشور فراهم نشود، نباید این دو خودروساز هم خصوصی سازی شوند، زیرا این خطر وجود دارد که شرکت های خصولتی دیگر اقدام به خرید سهام کنند و ماحصل این اتفاق چیزی نیست جز آنچه بر سر سایر صنایع بزرگ خصوصی سازی شده، آمده است.»
این کارشناس صنعت خودرو، بهترین راهکار را تقویت سایر شرکت های خصوصی بخش خودرو می داند و تصریح می کند: «دولت می تواند به جای خصوصی سازی این دو شرکت بزرگ، زمینه فعالیت خودروسازان بخش خصوصی کوچک تر را فراهم کند تا شرایط رقابتی برابر به وجود بیاید. در یک شرایط رقابتی دو خودروساز بزرگ نیز برای رسیدن به سوددهی ناچار به تغییر رویه های خود هستند.»
همچنین شهریاری در پاسخ به این پرسش می گوید: «نهادهایی نظیر سازمان تامین اجتماعی و سازمان بازنشستگی کشوری نیز در این دو شرکت سهام دارند، بنابراین تا زمانی که قدرت سهام بخش های شبه دولتی در ترکیب سهامداران این دو شرکت بیشتر است، همچنان سبد سهام نهادهای حاکمیتی بیشتر بوده، بنابراین اجازه فعالیت به بخش خصوصی داده نخواهد شد، مگر اینکه سکان اداره این دو خودروساز به دست بخش خصوصی سپرده شود.»
واگذاری سهام ایدرو، هرچند به ضرب و زور گامی مثبت در جهت خصوصی شدن صنعت خودرو خواهد بود، اما کارشناسان می گویند این گام تا زمان فراهم نشدن کامل شرایط برای فعالیت بخش خصوصی کامل نیست. تنها در یک صورت می توان به خصوصی سازی کامل دومین صنعت بزرگ کشور که تنها راه توسعه آن نیز است، امیدوار بود و آن هم چشم پوشی مردان قدرت از زرق و برق این صنعت است.
امیرحسن کاکایی، استاد دانشگاه علم و صنعت ایران می گوید: «تا وقتی ایدرو در دو شرکت خودروسازی سهام دارد، وزارتخانه می تواند در این دو خودروسازی اعمال قدرت کند و مدیرعامل این شرکت ها از سوی وزارتخانه تعیین می شوند، اما با واگذاری صرف این سهام، دو شرکت ایران خودرو و سایپا خصوصی نخواهند شد. بنابراین واگذاری سهام ایدرو بدون فراهم کردن زیرساخت ها برای خصوصی سازی کامل، گرچه لازم است اما گامی ناقص خواهد بود.»
او می افزاید: «دو شرکت بزرگ خودروسازی ما با اینکه ظاهری خصوصی دارند، اما در عمل نمی توانند مانند شرکت های خصوصی رفتار کنند و آزادی عمل خصوصی ها را ندارند. این سیاست دوگانه در این شرکت ها موجب شده تا هر گاه مطالبه ای از دولت صورت می گیرد، آنها ادعای خصوصی بودن کنند و هرگاه نیاز به حمایت دارند، در سایه دولتی بودن فرو روند.»
بهرام شهریاری، کارشناس صنعت خودرو نیز در این باره بیان می کند: «موضوع فقط سهام ایدرو نیست، زیرا غالب ترکیب سهامداران این دو خودروساز به غیر از ایدرو نیز دولتی یا خصولتی است. البته نقش ایدرو از جهت تعیین مدیرعامل این دو شرکت پررنگ است و واگذاری این سهم یک گام به جلو خواهد بود اما کافی نیست.»
بسترهای خصوصی سازی فراهم نیست
موضوع دیگری که در این گزارش می توان بررسی کرد، این است که در چه صورتی واگذاری سهام دولتی ها در دو خودروسازی بزرگ کشور می تواند به توسعه و خصوصی سازی واقعی ختم شود. نکته ای که بسیاری از منتقدان به خصوصی سازی ها مطرح می کنند این است که شرایط خصوصی سازی در کشور فراهم نیست، زیرا تجربه خصوصی سازی مجموعه های بزرگ در کشور به غیر از خاطره ای تلخ و تلی از خاکستر روی مجموعه های فعال که حالا دیگر یا تعطیل شده اند یا نیمه تعطیل، چیز دیگری را در ذهن جاری نمی کند.
از سوی دیگر، صنعت خودرو همواره برای مردان سیاست و قدرت، صنعتی جذاب بوده، با این اوصاف آیا به بخش خصوصی اجازه فعالیت واقعی در این صنعت داده می شود یا زرق و برق این صنعت اجازه چشم پوشی از کارشکنی ها را نمی دهد؟
کاکایی در این زمینه معتقد است: «سیستم های نظارتی در کشور وجود دارند که فارغ از قانون و سهم، در خودروسازی ها اعمال قدرت می کنند و بدون اینکه مشخص باشد از کدام بستر قانونی و با کدام استدلالی به خودروسازان هجوم می آورند، در تصمیم گیری های مرتبط با این صنعت مداخله می کنند. با توجه به تجربه ای که در طول سال های گذشته نسبت به خصوصی سازی شرکت های بزرگ داشتیم، به اعتقاد من تا زمانی که بسترهای خصوصی سازی در کشور فراهم نشود، نباید این دو خودروساز هم خصوصی سازی شوند، زیرا این خطر وجود دارد که شرکت های خصولتی دیگر اقدام به خرید سهام کنند و ماحصل این اتفاق چیزی نیست جز آنچه بر سر سایر صنایع بزرگ خصوصی سازی شده، آمده است.»
این کارشناس صنعت خودرو، بهترین راهکار را تقویت سایر شرکت های خصوصی بخش خودرو می داند و تصریح می کند: «دولت می تواند به جای خصوصی سازی این دو شرکت بزرگ، زمینه فعالیت خودروسازان بخش خصوصی کوچک تر را فراهم کند تا شرایط رقابتی برابر به وجود بیاید. در یک شرایط رقابتی دو خودروساز بزرگ نیز برای رسیدن به سوددهی ناچار به تغییر رویه های خود هستند.»
همچنین شهریاری در پاسخ به این پرسش می گوید: «نهادهایی نظیر سازمان تامین اجتماعی و سازمان بازنشستگی کشوری نیز در این دو شرکت سهام دارند، بنابراین تا زمانی که قدرت سهام بخش های شبه دولتی در ترکیب سهامداران این دو شرکت بیشتر است، همچنان سبد سهام نهادهای حاکمیتی بیشتر بوده، بنابراین اجازه فعالیت به بخش خصوصی داده نخواهد شد، مگر اینکه سکان اداره این دو خودروساز به دست بخش خصوصی سپرده شود.»
واگذاری سهام ایدرو، هرچند به ضرب و زور گامی مثبت در جهت خصوصی شدن صنعت خودرو خواهد بود، اما کارشناسان می گویند این گام تا زمان فراهم نشدن کامل شرایط برای فعالیت بخش خصوصی کامل نیست. تنها در یک صورت می توان به خصوصی سازی کامل دومین صنعت بزرگ کشور که تنها راه توسعه آن نیز است، امیدوار بود و آن هم چشم پوشی مردان قدرت از زرق و برق این صنعت است.
گزارش خطا
پسندها: 0
ارسال نظر
آخرین اخبار
غایب بزرگ نسخه قیمتی بنزین معماری ارزی واردات خودرو فراموشی خودروهای برقی در سیاست کاهش مصرف سوخت واکنش خودروسازان به هشدار رئیس جمهور گسترش فعالیت BYD در اروپا ۲ شرط برای اعطای تسهیلات ۴۰ همتی به خودروسازان اسقاط ۱۴۱هزار خودرو از ابتدای امسال سرمایهگذاری هیوندای در کره پاسخ کرمان موتور به اخطار دولت خریداران برای تأخیر در تحویل خودرو به قوه قضاییه شکایت کنند سامانه ثبت برخط معاملات خودرو راهاندازی میشود پیشنهاد مجلس برای تشکیل کنسرسیوم خودرویی با چین اعلام سازوکار تعیین ارزش و تغییرات تعرفهای خودرو بنزین سوزی خودروهای داخلی و خارجی کی ام سی SR9 نوبرانه کرمانی ها برای آفرودرها! بازگشت خودرو به الگوی ۹۷ چرخش شاخص تولید خودرو تاکید مجلس بر کاهش تعرفه وارداتیهای استاندارد استلانتیس در آمریکا فراخوان داد مسیر همکاری صنعت و دانشگاه با KITONEXT کرمان موتور محصول ۲۱۲ خودروسازی ایلیا به زودی در بازار ایران بخشنامه جدید سازمان توسعه تجارت به خودروسازان درآمد رویایی از واردات خودرو پیشتازی KMC J7 در بین سدانهای کشور واردات ۳۲هزار خودرو در ۷ماهه امسال افزایش یارانه خودروهای برقی در کره تولید مشترک نیسان و هوندا در آمریکا افتتاح کارخانه باتری سازی تویوتا در ایالات متحده ترخیص خودرو در گمرک از سر گرفته شد کاغذبازی در واردات ایرانیان خارج از کشور چرا مردم از خودروسازان ناراضیاند؟ چرخش خودروسازان ژاپنی به سوی هند فروش جهانی خودروهای برقی شتاب گرفت BYD فعالیتهای خارجی را دو برابر میکند زیان ۶۰۰ همتی خودروسازان در دو دهه گذشته سه ضلعی انحصار در بازار خودرو خودرو؛ متهم آلودگی هوا رنو برای ساخت موتور خودروی برقی به چین رو کرد
شرایط فروش
پربازدیدترینها
پربحثترینها
پاسخ کرمان موتور به اخطار دولت اسقاط ۱۴۱هزار خودرو از ابتدای امسال سرمایهگذاری هیوندای در کره ۲ شرط برای اعطای تسهیلات ۴۰ همتی به خودروسازان گسترش فعالیت BYD در اروپا واکنش خودروسازان به هشدار رئیس جمهور فراموشی خودروهای برقی در سیاست کاهش مصرف سوخت معماری ارزی واردات خودرو غایب بزرگ نسخه قیمتی بنزین