خط مقدم سلامت ناخوش است
"شمس‌الله احمدی"، عضو هیئت مدیره انجمن
فوریت‌های پزشکی ایران با بیان اینکه اورژانس پیش بیمارستانی طی 40 سالی که
از شروع فعالیت آن می‌گذرد، مغفول واقع شده است، افزود: بخشی از مشکلات
شایعی که ما با آن روبه‌رو هستیم به خاطر شرایط موجود جامعه است؛ به عنوان
مثال هنوز فرهنگ‌سازی درستی درباره تماس با اورژانس 115 صورت نگرفته است.
همچنین تماس با 115 به دلیل بیماری‌های غیر اورژانس باعث می‌شود بیشتر
بیمارانی که نیازمند هستند، پشت خط بمانند، نتوانند خدمت مناسب را دریافت
کنند و در نتیجه دچار آسیب می‌شوند.
وی در تشریح شرایط نامساعد
محیط کار در اورژانس پیش بیمارستانی گفت: محیط کار اورژانس پیش بیمارستانی
تعریف نشده است؛ دو نفر تکنسین با یک آمبولانس بالای سر مصدومی می‌روند که
نمی‌دانند دقیقا چه اتفاقی برای او افتاده است و از طرف دیگر، کسی به خاطر
برخورد بد همراهان بیماران و ضرب و شتمی که به خاطر تاخیر در رسیدن اتفاق
می‌افتد، جوابگو نیست و در چنین سیستمی همیشه حق با مریض و همراه اوست.
احمدی ادامه داد: به عنوان مثال اخیرا هر دو پای یکی از همکاران ما به
خاطر ضربه‌ای که به پاهایش وارد شده، فلج شده است و 10 روز است در
بیمارستان بستری است. شبکیه چشم یکی دیگر از همکاران ما در مشهد به خاطر
مشت خوردن دچار خونریزی شد و بینایی‌اش را از دست داد. چاقو خوردن، حادثه
در تصادف، انفجار کپسول اکسیژن و سوختگی 70 تا 80 درصد هم از مشکلات فیزیکی
پرستاران اورژانس است.
نیاز اورژانس کشور به 7000 نیرو
عضو هیئت مدیره انجمن فوریت‌های پزشکی ایران در خصوص وضعیت دریافتی پرسنل
اورژانس نیز گفت: با توجه به اینکه شیفت‌های ما به صورت 48 - 24 است و در
مجموع پرسنل ماهانه 240 ساعت کار می‌کنند، دریافتی آنها حتی از پرسنل
بیمارستانی نیز کمتراست. پرستاری که در بیمارستان کار میکند، کارانه
می‌گیرد و به نسبت پرسنل اورژانس از محیط امن‌تری برخوردار است. در بحث
اورژانس پیش بیمارستانی تمام مسئولیت بیمار بر عهده پرستار است.
احمدی تاکید کرد: حقوق دریافتی ما به شدت پایین است و بارها نیز به آن
انتقاد کرده‌ایم. هیچکدام از قوانینی که گذاشته شده برای پرسنل اورژانس
تاکنون اجرایی نشده است. یکی از این قوانین، قانون "ارتقای بهره‌وری
نیروهای بالینی نظام" است که طبق آن ساعت کار پرسنل باید به 44 ساعت تقلیل
پیدا می‌کرد و به ازای هر چهار سال خدمت نیز یک ساعت از آن 44 ساعت خدمت
هفتگی کم می‌شد.
وی ادامه داد: در حال حاضر اورژانس پیش
بیمارستانی به صورت حرفه‌ای بالغ بر 7000 نفر نیرو لازم دارد تا به کادری
تقریبا نرمال برسد. این امکان هم از ما گرفته شده است و مجوز استخدام
نداریم. پرسنلی که به صورت شرکتی در اورژانس‌ها کار می‌کنند هم دریافتی
بسیار کمتری نسبت به پرسنل رسمی و پیمانی دارند و حقوق‌شان مورد اجحاف قرار
گرفته است.
مصدومانی که بر کف خیابان می‌مانند!
عضو هیئت مدیره انجمن فوریت‌های پزشکی کشور به تبعات کمبود نیرو در
اورژانس کشور اشاره کرد و گفت: وقتی نیروی کافی برای اعزام نداشته باشیم،
مصدومین کف خیابان می‌مانند. مثلا اگر حادثه‌ای در حوزه یک پایگاه اورژانس
اتفاق افتد، مصدوم را به بیمارستان انتقال می‌دهند، اگر حادثه دومی نیز
اتفاق افتد، برای انتقال مصدوم مجبور می‌شویم از پرسنل پایگاهی که به شعاع
چهار - پنج کیلومتر دورتر است، استفاده کنیم. اگر آنها هم ماموریت باشند
دیگر نمی‌شود به بیمار خدمت ارائه داد.
وی افزود: "اورژانس" خط
اول سلامت مملکت است، ما به عنوان پرسنل اورژانس بالای سر مصدوم می‌رویم،
شرایط او را تثبیت می‌کنیم و به بیمارستان انتقال می‌دهیم یا اینکه وی را
در محل درمان می کنیم. اگر این کمبود نیرو جبران نشود به ضرر مصدوم است.
اگر مصدومی به خاطر تصادف کف خیابان افتاده باشد و نیروی حرفه ای بالای سر
او نرود و شرایط او را نرمال نکند و بعد انتقال دهد، این کار توسط مردم
انجام می‌شود و در نتیجه ممکن است بیمار دچار آسیب شود و به خاطر انتقال
نادرست دچار قطع عصب و عضله و عروق شود.
حال ناخوش ناوگان اورژانس 115
احمدی در خصوص وضعیت ناوگان فرسوده اورژانس کشور نیز گفت: ما در حال حاضر
آمبولانس‌هایی داریم که بالغ بر 10 سال است کار می‌کنند. قول‌هایی در این
مورد داده شده که از سیستم وزارتخانه کمک شود و فعلا درگیر کارهای گمرکی
هستند. اگر کمبود نیروی انسانی جبران شود، خط اول نظام سلامت مقتدر و قوی
خواهد بود.
منبع: ایسنا
