پژو باز هم در ایران مشکل آفرین خواهد شد؟
این کارشناس صنعت خودرو افزود: در سال‌های اخیر یکی از مشکلات اساسی صنعت خودرو این بوده که تامین‌کنندگان با شتابی که در دهه 70 داشتند، ادامه ندادند و دست خودروساز در نوآوری و حرکت‌های جدید بسته شد. به همین دلیل باید اهمیت مفهوم «انتقال فناوری» را در مذاکرات با پژو توصیف کرد. از سویی نباید توافق بر سر صادرات محصول مشترک، صادرات به هر قیمتی تعریف شود.
او توضیح داد: زیرا هدف اصلی از صادرات باید ایجاد ارزش افزوده در تولید باشد و پژو جریان صادرات خودرو و سودآوری آن را ضمانت کند تا ضرر نکنیم. در حال حاضر بسیاری از سرمایه‌گذاری‌هایی که در خارج از کشور انجام شده توانسته فقط جنبه روابط سیاسی‌مان را تقویت کند و از نظر اقتصادی به نفع‌مان نبوده است. بنابراین ما صادرات خودرو را صرفا به معنای صادرات نمی‌خواهیم و هدف‌مان ایجاد ارزش افزوده و سودآوری است.
کاکایی با بیان اینکه ایران‌خودرو مطمئن است یکی از اهداف مذاکره‌اش با پژو انتقال فناوری است اما مشخص نیست خودروسازان ما فناوری را در چه سطحی از پژو خواستار شده‌اند، گفت: کاش خودروسازان پیش از مذاکره با دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی تعامل می‌کردند تا زوایای مشخصی از فناوری مدنظر قرار می‌گرفت. نکته بعدی این است که آیا باید دوباره از فرانسوی‌ها انتقال تکنولوژی بخواهیم یا به آنها می‌توان گفت این ظرفیت‌ها در صنعت خودرو ایران تا الان به وجود آمده و سرمایه‌گذاری شما باید فقط در برخی از نیازهای استراتژیک ما باشد.
او با تاکید بر تغییر نگاه خودروسازان در خصوص نیاز استراتژیک صنعت خودرو در مذاکرات عنوان کرد: سال گذشته خودروسازان این خلاها را در صنعت خودرو تا حدی شناسایی کردند اما اینکه چقدر نیازهای واقعی صنعت خودرو در زمینه فناوری برای سرمایه‌گذاری آنالیز شده باشد، در هاله‌ای از ابهام است.
کاکایی با بیان اینکه باید دید پژو یا هر شرکت خارجی در تامین فناوری موردنیاز ما تا چه میزان جدی است، تصریح کرد: ما با پژو و دیگر شرکت‌های خودروساز خارجی در زمینه انتقال فناوری مشکل بزرگی که داریم این است که آنها ادعا می‌کنند برخی از قطعات اصلا در مالکیت پژو فرانسه نیست و متعلق به دیگر شرکت‌های فوانسوی است. با این وجود نمی‌توان صد در صد روی تامین قطعات تولیدی دیگر شرکت‌های فرانسه حساب کرد و همین استراتژی مذاکرات با این شرکت را سخت می‌کند.
این کارشناس صنعت خودرو افزود: اینکه پژوی فرانسه را مجبور کنیم که تامین‌کننده بزرگ خود را هم سر میز اصلی مذاکره بنشاند، کار را سخت‌تر می‌کند. زیرا تجربه ثابت کرده که شرکای خارجی با چنین ترفندهایی در مذاکره از اجرایی کردن تعهدات‌شان شانه خالی می‌کنند و در آینده اگر با مشکلی روبه‌رو شوند، ادعا می‌کنند شرکت‌شان، شرکت مستقلی است و مقصر مشکلات تامین قطعه نیستند.
او در آخر هشدار داد: در این صورت باز صنعت خودرو ایران کپی‌کار می‌شود و دائما مجبور است از آنها به هر قیمتی که شده قطعات را بگیرد زیرا هیچ اطلاعات مهندسی در اختیار ندارد.
