محمد علیخانی، رئیس کمیسیون عمران و حمل‌ونقل شورای شهر تهران از سال گذشته، بار‌ها تذکر داده بود خطوط ۶ و ۷ مترو فاقد ایمنی‌های لازم هستند و نباید افتتاح شوند. از این رو وقتی تذکراتش را بی‌اثر دانست و پاسخی از شهردار تهران درخصوص نامه ۲۵ اسفندماهش مبنی‌بر عدم ایمن بودن خط ۶ و ۷ مترو به علت عدم وجود سیستم تهویه و سیستم اطفای حریق دریافت نکرد، ابایی نداشت که روز شنبه و یک روز مانده به افتتاح پرطمطراق خط ۶ مترو در تذکری مکتوب از شهردار تهران بخواهد قبل از هرگونه افتتاح و بهره‌برداری تاییدیه ایمنی را برای کمیسیون مربوطه ارسال کند. اگرچه این‌بار نیز پاسخی درخور دریافت نکرد و تنها پاسخ این بود که حناچی مسئولیت حوادث احتمالی را پذیرفته است! علیخانی می‌گوید در خط ۶ به جای هفت هواکش تنها یک هواکش راه‌اندازی شده و همچنین پست برق بخش جنوبی خط ۶ هم به علت آماده نبودن تجهیزات مربوطه در مدار قرار نخواهد گرفت و به ناچار از برق خط ۴ استفاده خواهد شد؛ از این رو امکان بهره‌برداری به صورت کامل وجود نخواهد داشت. وی تاکید دارد که حادثه خبر نمیکند، با این وصف جان تعداد زیادی از هموطنان در خطر خواهد بود. همان‌طور که در متروی کشور‌های فرانسه و روسیه آتش‌سوزی اتفاق افتاد و تعداد بالایی کشته به جا گذاشت، با اینکه این ایستگاه‌ها هواکش داشتند.
جالب و البته تاسف‌برانگیز اینکه همین دلیل باعث شد اعضای شورای شهر و تیم مدیریت شهری جدید یک ماه بعد از آغاز به‌کارشان حکم به تعطیلی پرسروصدای خط ۷ مترو دهند. بخشی از خط ۷ مترو در خردادماه ۹۶ و در واپسین روز‌های سکانداری محمدباقر قالیباف در کرسی مدیریت خیابان بهشت افتتاح شد. عبور و مرور قطار در عمیق‌ترین راه تردد زیرزمین پایتخت در هفت ایستگاه جدید مترو مسیری جدید برای فرار مردم از ترافیک باز کرده بود که در آبان‌ماه شهردار تازه به‌کسوت رسیده لیست امید (محمدعلی نجفی) به بهانه عدم وجود ایمنی و تجهیزات سوت توقف خط ۷ را به صدا درآورد. اگرچه شورایی‌ها وعده دادند که سال به پایان نرسیده نواقص را خودشان رفع خواهند کرد؛ نواقصی که سریال تغییر شهردار‌های پایتخت را به چشم دید، ولی درنهایت یک سال و چند ماه بعد یعنی در اسفندماه گذشته باقی ماند و بار دیگر این‌بار با نام ثمره امید افتتاح شد!
علیخانی، رئیس کمیسیون عمران و حمل‌ونقل شورای شهر تهران از برخورد دوگانه هم جناحی‌هایش به‌شدت شاکی شده است و از سیاسی‌کاری آن‌ها می‌گوید؛ سیاسی‌کاری‌ای که می‌تواند با کوچک‌ترین حادثه‌ای که خبر هم نمیکند، جان میلیون‌ها هموطن را به خطر بیندازد. سیاسی‌کاری‌ای که آنقدر تند شده که رئیس شورای شهر تهران هم لابه‌لای طنازی‌های همیشگی‌اش در پاسخ به ایرادات خط ۶ مترو به شوخی گفت: «خبرنگاران باید بروند این موضوعات را از قالیباف بپرسند.»
از سویی دیگر شورای شهری‌ها از این افتتاح آزمایشی آنقدر ذوق‌زده شده بودند که گویی یادشان رفته بود قرار است روز گذشته اولین جلسه علنی‌شان در سال جدید را برگزار کنند و حتی به اینکه می‌توانند از پیش ساعت جلسه را تغییر دهند هم اگر نگوییم اهمیتی ندادند، باید گفت: آن را به فراموشی سپردند. از این رو دسته‌جمعی به مراسم افتتاح رفتند؛ آنقدر که جلسه علنی شورا از حدنصاب افتاد و درنهایت با تأخیری حدودا دوساعته و در ساعتی که باید جلسه طبیعتا تمام می‌شد، اولین جلسه سال ۹۸ خود را آغاز کردند و یک ساعتی هم ادامه دادند.
در این جلسه حبیب‌زاده، رئیس کمیته نظارت شورای شهر تهران از احتمال خسارات جبران‌ناپذیر در حریم مسیل وردآورد سخن گفت و تذکر داد. درخصوص وضعیت بحرانی کشور به علت سیل هم که بسیار سخن رفته است و بگذریم که پایتخت در صورت تکرار بارش‌ها به چه بحرانی در مسیل‌های اعلامی دچار خواهد شد. با این حال شورایی‌ها هم که تازه از افتتاح نمایشی بازگشته بودند، ترجیح دادند از این امور بگذرند و طبق معمول گویی هیچ امر مهمی جز تغییر نام در این کلانشهر عریض و طویل نیافتند. از این رو تغییر نام خیابان «ج» به نام مرحوم «جمشید مشایخی» با دو فوریت (!) در دستور کار قرار گرفت. این دستور کار دوفوریتی آنقدر به دور از شأن شورای تهران بود که صدای مرتضی الویری را هم درآورد. وی به همکارانش در شورا یادآور شد که دوفوریت مفهوم دارد؛ در آیین‌نامه‌ها دوفوریتی در مواقعی به کار می‌رود که اگر درخصوص آن به سرعت تصمیم‌گیری نشود، کشور دچار ضرر و زیان می‌شود. اگر این خیابان نامگذاری نشود، چه ضرر و زیانی به ما تحمیل می‌شود؟! الویری تصریح کرد که «شأن و منزلت شورا نباید گرفتار این رفتار‌های پوپولیستی شود.» و جالب اینکه در مقابل محمود میرلوحی، دیگر عضو شورا گفت که بررسی‌های کافی برای این فوریت انجام شده و باید هرچه سریع‌تر درخصوص سایر چهره‌ها هم نامگذاری کنیم. بدین ترتیب ثمرات اصلاح‌طلبیِ بدون فیلتر شورای نگهبان نشان دادند که امسال نیز عزم‌شان جزم است تا کفه ترازوی عملکرد را تنها به سمت تغییر نام ببرند و همچنان کارنامه تغییر نام کوچه‌پس‌کوچه‌ها را پرو پیمان کنند.
شورای پنجم دو سال و چند ماه تا سوت پایان شورا فاصله دارد. اختلافات درون خانوادگی از در و دیوار شورای یکدست اصلاح‌طلب بالا می‌رود و در برخی موارد ابتدایی‌ترین موضوعات نیز به جنجال کشیده می‌شود. پیروز حناچی، به‌عنوان سومین شهردار پایتخت هم عملکردش تا امروز به‌گونه‌ای پیش نرفته که شورای پنجمی‌ها بتوانند سینه را سپر کنند و بگویند بالاخره اگرچه انتخاب شهردار سه شد، ولی با پیروزی حناچی بازی شده و حالا عملکردش چنین است و چنان است. از این رو آقای شهردار هر چند وقت یک‌بار طاقت هم‌جناحی‌هایش در شورا را هم طاق می‌کند تا به بیان‌های مختلف برایش خط و نشان کشیده شود. از طرف دیگر اصلاح‌طلبان معتقدند به فرض با هر بهانه از عملکرد دولت بتوانند شانه خالی کنند و پاشنه‌های ورنکشیده اعضای لیست امید مجلس را به شورای نگهبان و دستان خالی‌شان در انتخاب افراد نسبت دهند هم از زیر بار عملکرد شورای یکدست اصلاح‌طلب تَکراری‌شان نمی‌توانند شانه خالی کنند؛ عملکردی که تا امروز حتی برق رضایت حداقلی را هم نتوانسته به چشمان هم‌جناحی‌هایشان بکشاند چه رسد به مردم تهران!
