رنو پارس توسط چه کسانی اداره می‌شود؟

به گزارش پدال نیوز، شرکت رنو با ۵۱٪ درصد و سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران با در اختیار داشتن ۴۹٪ درصد از سهام شرکت رنو پارس، مالکان آن به‌شمار می‌آیند.
 
شرکت رنو پارس هم‌اکنون مسئولیت هماهنگی همکاری‌های میان شرکت رنو از یک سو و مدیریت بر مونتاژ سی‌کی‌دی خودرو‌های رنو توسط شرکت‌های ایران خودرو، سایپا و پارس خودرو را از سوی دیگر، به عهده دارد.
 
اما این شرکت با این اهداف و این ساختار توسط چه کسانی اداره می‌شود؟
 
ابتدا باید سراغ مدیرعامل اسبق این شرکت رفت، پیمان کارگر، ایرانی تباری که سالهاست از مدیران شرکت رنو فرانسه و البته استخدام این شرکت است.
 
او فارغ التحصیل رشته مهندسی مکانیک و طراحی صنعتی از فرانسه و رشته مدیریت بازرگانی از مدرسه بازرگانی لندن (London Business School) است. او از سال ۱۹۹۶ به رنو فرانسه ملحق شده و سمت‌های مختلفی را در این شرکت فرانسوی عهده دار بوده است. کارگر در سال ۲۰۱۰ به مدیرعاملی رنو پارس منصوب شد.
 
کارگر کارش خوب بلد بود، با یک لبخند دیپلماتیک و البته شعار‌های ایرانیزه شده رنو، خوب جای خودش را در میان شرکتها، قطعه سازی‌ها، سازمان‌ها و حتی وزارت صنعت باز کرد.
 
کار به جایی رسیده بود که به گفته مسئول دفتر یکی از معاونان وزیر صنعت، معدن و تجارت، کارگر هر وقت که می‌خواست معاونان وزیر که هیچ، خود وزیر را هم میدید، شرایطی که شاید برای مدیران ارشد بزرگترین خودروسازی‌های کشور هم میسر نباشد.
 
در زمان تحریم‌های قبلی کارگر همواره بر ماندن رنو در ایران و ادامه تولید در روز‌های تحریم تاکید داشت، البته راست هم می‌گفت، رنو در ایران ماند، اما تولیدش تقریبا یک دهم شده بود، اما همین ماندن کمرنگ همیشه در جلسات انتقاد از خودروسازان فرانسوی پررنگ می‌شد.
 
کارگر آنقدر در مدت مدیرعاملی بر رنو پارس به مدیران فرانسوی خود خوش خدمتی کرد که خیلی زود ارتقا بگیرد و هم قائم مقامش را جانشین خود در رنو پارس کند و هم با یک پوزیشن بزرگتر در اتحاد رنو-نیسان، اینبار از تجربیاتش برای نیسان استفاده کند.
 
پیمان کارگر، مدیرعامل اسبق رنو پارس و قائم‌مقام مدیر منطقه خاورمیانه، شمال آفریقا و هندوستان، از رنو جدا شد و با ارتقا جایگاه به نیسان پیوست تا در سمت قائم‌مقام مدیرعامل نیسان در منطقه فعالیت کند.
 
بعد از آن رامتین اسماعیلی که شرایط مشابهی را از نظر تحصیلات و وضعیت استخدامی با رنو فرانسه داشت به مدیرعاملی رنوپارس منصوب شد.
 
اسماعیلی پیش از آنکه به سمت قائم‌مقام مدیرعامل رنو پارس منصوب شود، از سوی پیمان کارگر به‌عنوان مدیرعامل شرکت (شرکت شاسی سازی رنو در ایران) منصوب شده بود و در این شرکت پروژه‌های متعددی در زمینه افزایش ظرفیت تولید به انجام رساند. اسماعیلی پیش از ACI Pars، در واحد قوای محرکه رنو پارس حضور داشت و به این ترتیب در مدت یک دهه فعالیت خود در ساختار رنو در ایران بخش‌های مختلفی را تجربه کرده است.
 
در ابتدای خردادماه امسال بود که داوود منصوری به عنوان جایگزین رامتین اسماعیلی، مدیریت رنو پارس را بر عهده گرفت و رامتین اسماعیلی به پیمان کارگر در مدیریت نیسان پیوست.
 
خبری که از سوی شرکت رنو پارس نه تایید شد و نه تکذیب، در حالی که این تغییر مدیریت در شرکت انجام شده بود، اما در روزنامه رسمی همچنان اسم رامتین اسماعیلی به عنوان مدیرعامل ثبت شده بود.
 
اما چند هفته بعد از آن بود که عبدل‌القادر بن‌اودا که بیشتر به نام کوچکش عَبدِل شناخته می‌شود به مدیریت عامل شرکت رنو پارس منصوب شد. این یعنی تنها بعد از ۲ ماه تغییر عمده در رنو پارس ان هم در بالاترین سطح مدیریت!
 
وی پیش از این مدیر بازرگانی رنو در ایران بود و در سوابق کاری خود مدیریت فروش و بازاریابی منطقه AMI (آفریقا، خاورمیانه و هندوستان)، مدیریت بازاریابی در کشور الجزایر و سوابق متعدد مدیریت در کشور‌های اروپای شرقی و مرکزی را دارد.
 
نکته قابل تامل اینجاست که این شرکت مشترک یا مدیران خارجی داشته و یا ایرانی‌هایی که استخدام رنو فرانسه هستند در منصب مدیرعاملی قرار گرفتند و خوب طبیعتا نمی‌شود توقع داشت در مناسبات مختلف طرف کشور اصلی خودشان را بگیرند و تعلق خاطری به شرکتی که از آن حقوق دریافت می‌کنند و در آن سیستم در حال رشد هستند نداشته باشند.
 
جالب ماجرا اینجاست که اکثر مدیران میانی این شرکت هم یا فرانسوی هستند و یا ایرانی‌هایی که آن‌ها هم سالهاست به استخدام رنو درآمده و شرایط مشابهی همانند مدیر عاملان خود در رنو پارس دارند.
 
حالا باید پرسید سهم سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران که ۴۹ درصد سهام این شرکت را در اختیار دارد از پست‌های مدیریتی این شرکت چیست و این سازمان چگونه بر فعالیت رنو پارس نظارت دارد و در تصمیم گیری‌های کلان این شرکت نقش ایفا می‌کند!
 
اما در این روز‌هایی که صنعت خودرو ایران متاثر از تحریم‌های آمریکا و به لطف مدیران بخش صنعت در ادوار گذشته فقط نظاره گر خروج شرکای تجاری خود در این بخش است، انگار خبر‌ها و این التهابات به ساختمان سعادت آباد رنو پارس نرسیده و این شرکت مشترک که وظیفه رسیدگی به مشکلات تولید مشترک، تامین قطعات و انجام تمامی مراودات بازرگانی بین شرکت‌های ایرانی و رنو فرانسه را دارد، خودش را کنار کشیده و اصلا درگیر شرایط اضطراری امروز صنعت خودرو ایران نمی‌کند.
 
این انفعال در روز‌های حساس صنعت خودرو ایران به جایی رسیده که مدیران این شرکت حتی کوچکترین اظهار نظری در مورد فرآیند تولید بعد از اعمال تحریم ها، تامین کسری قطعات که منجر به انبار شدن خودرو‌های ناقص در کف کارخانه شده و همچنین تعیین تکلیف مشتریانی که خودرو پیش خرید کرده و در حال حاضر تولید خودرو‌های سفارش داده شده ان‌ها با مشکل جدی مواجه شده نداشته و ندارند و دائم مسئولیت اصلی خود که تامین قطعات مورد نیاز خودروسازی هاست را به گردن خودروسازان می‌اندازند.
 
شاید نیاز باشد دستگاه‌های نظارتی توجه بیشتری بر فعالیت این شرکت داشته باشند تا منافع ملی کشورمان تحت الشعاع این کم کاری‌ها قرار نگیرد.
 
در گزارش‌های بعدی، جزییات اساسنامه این شرکت و مفاد قرارداد مشترک رنو و سازمان گسترش در زمینه‌های مختلف بررسی و منتشر خواهد شد.
 
 
منبع: میزان
 
انتهای پیام/