پدال نیوز- یک کارشناس صنعت خودرو گفت: در صورت تبدیل صنعت خودرو به پایگاه تولید و صادرات، می توان این صنعت را در مقابله هرگونه اتفاق بیمه کرد و در آن شرایط دست به انتخاب و یا تحریم شریک خارجی زد.
به گزارش پدال نیوز، ساسان قربانی در گفت و گو با پایگاه خبری «عصر خودرو» ، با بیان این که صنعت خودرو در دنیا پیوستگی خاصی دارد، گفت: تولید های تک تنها توسط چند شرکت محدود انجام شده و همه دنیا از طریق این شرکت ها تغذیه می شوند و در همین حال شرکت های بزرگ دنیا نیز با ادغام و همکاری چند شرکت در کنار یکدیگر و تجمیع، بر روی یک پلتفرم خاص کار می کنند.
وی افزود: در حال حاضر همه نشان های خاص با همکاری یکدیگر در تلاش برای کاهش قیمت تمام شده هستند و اگر کشوری در تلاش برای توسعه صنعت خودرو است، به این معنا نیست که علاوه بر تولید یک محصول داخلی، محصولی رقابتی در عرصه بین المللی عرضه کند به طور قطع این امر امکانپذیر نیست که این امر نیز به دلیل پیوستگی علم فناوری و فرایندهای تولید است که در سطح شرکت های مختلف وجود دارد.
این کارشناس صنعت خودرو با تاکید بر این که در سال های گذشته فرصت های بسیار زیادی را در صنعت خودرو از دست داده ایم، تصریح کرد: اگر ایران به پایگاه تولید چند برند بین المللی تبدیل وتنها محدود به مونتاژ نشده و 80 درصد خودرو در ایران به تولید می رسید و در عین حال برندهای جهانی ناگزیر به همکاری با برندهای ملی ایران بودند و قطعات نیزدر تیراژ وسیع در داخل کشور به تولید می رسید و از آن محصول نیز برنامه صادراتی تعریف شده بود، تحریم های بین المللی هیچ گاه نمی توانست مشمول شرکت های ایرانی شود.
قربانی با اشاره به نمونه ای در این زمینه اظهار کرد: آمریکا در حال حاضر توان تحریم صنعت خودرو چین را ندارد زیرا در صورت تحریم صنعت خودرو چین باید خود را تحریم و تولید 30 میلیون خودرو را متوقف کند که حذف این تعداد تولید خودرو از 100 میلیون تولید در دنیا، امر امکانپذیری نیست و تلاطم عظیمی را در صنعت خودرو دنیا ایجاد خواهد کرد.
وی ادامه داد: صنعت خودرو باید در سطح بین المللی به گونه ای عمل کند که منجر به ایمن شدن آن در سطح جهان شود و اگر طی سال های گذشته به گونه ای خاص عمل کرده و سرمایه های دنیا را در کشور جذب می کردیم و این سرمایه ها را به تولید تبدیل می کردیم ضمن ایجاد اشتغال راه فرار شرکای خارجی را بسته بودیم. این در حالیست که هم اکنون یا سرمایه گذاری آن چنانی انجام نشده و یا در صورت سرمایه گذاری رقم محدودی بوده است زیرا شرکتی که منافع 10 میلیارد دلاری در امریکا دارد حاضر به سرمایه گذاری وسیع در ایران نبوده و سعی می کند اعداد فعلی را حفظ کند.