مسافرکشان شخصی مفید یا مخل نظم؟

به گزارش پدال نیوز، کمبود شغل، افزایش نرخ بیکاری و بالا رفتن هزینه های زندگی در کشور باعث شده است که بسیاری از افراد به صورت نیمه وقت یا تمام وقت رو به جابه جایی مسافران و کسب درآمد از راه مسافرکشی بیاورند. مثال بارز این امر را می توان در معابر تهران به عینه مشاهده کرد، آنجایی که تعداد خودروهای شخصی پلاک شهرستان و پلاک تهران که مشغول به مسافرکشی هستند روز به روز رو به فزونی است.
 
افرادی که تهران و مسافرکشی در این کلانشهر را منبع درآمد مناسبی برای خود دیده اند، بسیارند، حتی دیده می شود که بسیاری از مسافرکشان مهاجر حاضرند شب را تا صبح در ماشین خود به عنوان سرپناه به سر ببرند تا با طلوع خورشید به دنبال کسب روزی و درآمد برای خود و خانواده شان باشند.
 
بدون شک حضور مسافرکشان مهاجر در شهر تهران مزایا و معایبی را به دنبال دارد که از نکات مثبت پیدایش این شغل نوظهور و فراگیر می توان به پوشش نواقص و کمبودهای سیستم حمل و نقل و تاکسی رانی تهران اشاره کرد چرا که بنابر شواهد و آمار میزان تاکسی های فعال در شهر تهران کفاف جمعیت این شهر را نمی دهد.
 
مسافرکش های مهاجر جدای از سرعت بخشیدن به حمل و نقل مردم شهر و پر کردن کمبود تاکسی ها در معابر، معضلاتی همچون ایجاد ترافیک در تقاطع ها، کسادی کسب و کار تاکسی خط ها و بعضا از بین بردن آسایش روانی به خاطر نزاع میان خود بر سر مسافران را در پی داشته اند که گاهی غالب بر فواید حضورشان در خیابان های تهران است. همچنین نباید از این موضوع غافل شد که تمامي‌تاکسي‌هایی که زير نظر سازمان تاکسي راني شهر تهران فعاليت دارند از بيمه حوادث برخوردار هستند و اگرحادثه اي براي مسافر رخ دهد،بيمه جوابگو است، در صورتي مسافربرهای شخصی چنین خدمتی را به مسافران ارائه نمی کنند.
 
کافی است نگاهی به آمار منتشر شده از سوی مرکز آمار ایران انداخت تا به دلیل اصلی رونق شغل مسافرکشی، که مهاجرت شغلی بسیاری از مردم شهرستان نشین به تهران را در پی داشته است، پی برد. طبق آخرین آمار در پاییز سال 96، نرخ بیکاری در  23 استان دو رقمی و فقط در 8 استان نرخ تک رقمی بوده است. طبق گزارش مرکز آمار ، استانهای کرمانشاه با 25.6 درصد، چهار ومحال بختیاری با 21.1 درصد و آذربایجان غربی با 15درصد بالاترین نرخ بیکاری را به خود اختصاص داده اند. همین موضوع مزید بر علت شده است که ساکنان دیگر شهر ها گاها ماهي يک بار مسير جاده را طي ‌کنند تا به تهران بيايند، کار کنند، پول درآورند و به شهرشان برگردند.

در همین راستا امیر جعفرپور- مدیرکل سابق دفتر حمل‎ونقل عمومی و ترافیک شهری سازمان شهرداری‎ها و دهیاری‎های کشور می‎گوید:«ما در کشورمان استاندارد و  چارچوبی برای خدمات حمل و نقل عمومی نداریم، البته ارقامی از سوی ستاد حمل و نقل اعلام شده که به دین شرح است؛ برای هر 100 نفر یک تاکسی، برای هر 200 نفر یک ون،برای هر 500 نفر یک مینی بوس و برای هر 1000 نفر یک اتوبوس. مسما این تعداد وسایل نقلیه در نظر گرفته شده بسیار کم است و می توان گفت حتی نصف و یک چهارم  نیاز مردم است.
 
جعفرپور در ادامه می افزاید: «اگر بخواهیم پیشنهاد بهبود بدهیم باید بگوییم که به هیج وجه قرار نیست شغلی از بین برود آن هم در این وضعیت اقتصادی نابه سامان، چرا که ابعاد اجتماعی منفی را در پی خواهد داشت. سازمان تاکسیرانی می تواند به جای اختصاص بودجه برای افزایش تعداد تاکسی ها، مقدمات ایجاد نظارت بر خودروهای شخصی که طالب به مسافرکشی هستند را فراهم آورد. چه چیزی بهتر از اینکه خود مردم آورده  و سرمایه شان  را به صورت مجانی در اختیار  حمل و نقل عمومی در سطح شهر تهران بگذارند؟»
 
این کارشناس حوزه حمل و نقل و تاکسی رانی در ادامه خاطرنشان می کند:« یکی از بهترین راه ها برای پاسخگویی به نیاز حمل و نقل مردم این است که ما تعداد تاکسی هایمان را افزایش بدهیم یا اینکه آنها را دو شیفته کنیم. افزایش تاکسی در سال 86 رخ داد و شاهد حضور تاکسی های سبز رنگ در معابر تهران بودیم تا تعداد تاکسی ها از 40 هزار به 80 هزار دستگاه افزایش بیدا کند که باز از استاندارد تعیین شده پایین تراست؛ استانداردی که خود جوابگوی نیاز مردم نیست. البته با فاکتور گرفتن تاکسی های ادارات و تاکسی های صوری که جهت رفت و آمد راحت در مراکز شهر در دست برخی افراد قرار گرفته است شاهد تنها 50 هزار دستگاه تاکسی فعال در سطح شهر تهران هستیم و با این اوصاف می توان حضور مسافربران مهاجر و برخوردار از خودروی شخصی در معابر تهران را به فال نیک گرفت و البته سازمان تاکسیرانی می تواند در قالب یک طرح سازماندهی با در اختیار گرفتن این افراد و خودروهایشان به حمل و نقل عممومی تهران سامان ببخشد.
 

خودروکار
انتهای پیام/