مربی خارجی بجای مدیر ایرانی!

به گزارش پدال نیوز، سالها پیش تیم والیبال ایران در حسرت کسب سکوی آسیایی بود و در فوتبال نیز برای رفتن به جام جهانی رویا پردازی می کردیم و دست بر دعا برمی داشتیم تا شاید در لحظات آخر آنهم با اما و اگر های بسیار بتوانیم به این تورنمنت بین المللی راه یابیم! هنوز شادی پیروزی مقابل تیم استرالیا و صعود به جام جهانی 1998 فرانسه را از یاد نبرده ایم. شادمانی و پایکوبی که تا به امروز تکرار نشده است! اما دیگر راهیابی به جام جهانی برایمان یک رویا نیست و طی دو دوره اخیر بعنوان تیم اول گروه خود صعود کردیم و حتی در فکر موفقیت در مراحل بعدی این رقابت جهانی هستیم. در آسیا هم طی سالهای اخیر همیشه در جایگاه نخست قرار داشته ایم حال آنکه پیش از این ژاپنی ها و کره ای ها بدان تکیه زده بودند. سایر کشورهای دنیا نیز برای ایران و قدرت فوتبالش جایگاه ویژه ای قائل اند و او را حریف کوچکی نمی شمرند. والیبال ما نیز هم اکنون جز 8 قدرت برتر دنیاست و جایگاه قهرمانی اش در آسیا برای ابرقدرتهای سابق این رشته در قاره کهن دست نیافتنی شده است! ما دیگر یک حریف تمرینی کوچک برای غولهای بزرگ این رشته مثل ایتالیا، روسیه، برزیل، فرانسه ... نیستیم و تمامی شان به احترام تیم ایران کلاه از سر بر می دارند!
 
اما براستی چه چیز عامل اصلی این تغییر و موفقیت تحسین برانگیز و قابل تامل شد؟!
 
طی این سالها ورود مربیان بنام و تاثیرگذاری همانند کارلوس کیروش در فوتبال و خولیو ولاسکو در والیبال این نوید را می داد که به زودی نظاره گر اتفاقات خوب و گوش به زنگ خبرهای خوشی باشیم. شخصیت های کاریزماتیکی که بیشتر از آنکه یک مربی ورزشی باشند یک مدیر حرفه ای و با کلاس روز دنیا در حوزه تخصصی خود هستند.
 
نحوه مدیریت تیم، تعلیم بازیکنان، یافتن و پرورش استعدادهای توانمند و گمنام، جوانگرایی، تعصب و غیرت ستودنی نسبت به تیم تحت مدیریت شان، نگاه ویژه به شایسته سالاری، عدم تاثیر پذیری از محیط و حواشی، عدم پذیرفتن توصیه و سفارش از سایر مدیران ارشد و سازمانهای موازی، شجاعت و جسارت قابل تحسین، عدم بروز واکنش های احساسی و رفتارهای غیرحرفه ای، کنترل خشم و عصبانیت، مقاومت در مقابل بازیکن سالاری، ایجاد و حفظ محبوبیت در بین آحاد جامعه، ارتباطات رسانه ای قوی و نحوه تعامل حرفه ای با اصحاب رسانه، گویش و تکلم کاملا حرفه ای، پیش رفتن با علم روز دنیا، داشتن برنامه بلند مدت، هدایت تیم تحت مدیریت با برنامه ریزی حرفه ای، انتقاد پذیری ، پذیرفتن مسئولیت تیم در مواقع ناکامی یا عدم موفقیت، آینده نگری ،... همه و همه از ویژگی های ست که در این افراد وجود دارد و تاثیر آن را در عملکرد چندساله فعالیتشان در ایران به وضوح مشاهده کردیم.
 
شاید برخی بگویند این دو مورد جز استثنائات ورزشی بوده اند اما ورود دو مربی خارجی دیگر در ورزش فوتبال و آنهم در رده باشگاهی خط بطلانی بر این اظهار نظر می کشد! برانکو ایوانکوویچ در پرسولیس و در ماه های اخیر پیرمرد آلمانی به نام عالیجناب شفر در باشگاه استقلال! تمامی ورزش دوستان و حتی بسیاری از غیر ورزشی ها متفق القول بر این نکته هستند که نحوه مدیریت این مربیان اروپایی تیم های تحت امرشان را کاملا متحول کرده است . ایجاد نظم و انضباط تیمی، دور کردن حواشی از تیم، رعایت رفتارهای حرفه ای از سوی بازیکنان، نتیجه گیریهای مستمر و مداوم، زیبا بازی کردن، احترام به روح ورزش و بازی جوانمردانه، توجه به بازیکنان جوان تیم،... بیانگر اینست که این تغییر و اتنخاب اساسی و حرفه ای در راس مربیگری و مدیریت این دو تیم موجب تغییرات شگرفی در بدنه این تیم ها شده است .
 
این روزها این جمله بسیار شنیده میشود که(( فوتبال تنها دیگر ورزش نیست بلکه یک صنعت و بهتر بگوییم یک تجارت پرسود است.)) صنعت و تجارت مدیریت حرفه ای می خواهد بخصوص در جاییکه به دنبال نفع اقتصادی نیز هستیم!
 
در فوتبال روز دنیا مربیان در وهله اول یک مدیر موفق اند و در تمامی تیمهایی که یک مدیر موفق هدایت و راهبری آن را عهده دار بوده است بی شک موفقیت های بزرگی نصیب آن تیم شده است. چرا که به این باور رسیده اند که این صنعت و تجارت پرسود فقط با برنامه ریزی و مدیریت حرفه ای و موثر می تواند توفیق و نتیجه حاصل نماید.
 
حال که در ورزشمان به این نتیجه رسیدیم که درکنار سایر زیر ساختها و امکانات و سرمایه گذاری ها وجود مربی خارجی که بهتر بگوییم مدیر کاربلد و با دانش روز خارجی می تواند راه گشا باشد، پس چرا هنوز در اقتصاد و صنعت و تجارت به این مهم نرسیده ایم؟!
 
باید این واقعیت را پذیرفت که در بسیاری از بخشهای اقتصاد این مملکت دچار ضعف مدیریت هستیم و هر روزه با گلوگاههای متعددی مواجه می شویم، پس چرا هنوز مقاومت میکنیم و نمی خواهیم اشتباهاتمان را در این بخش پذیرا باشیم؟!
 
مدیریت ما در بخش برنامه ریزی و هدایت و راهبری تیم با چالشهای بسیاری روبروست. عدم توجه به شایسته سالاری و توجه به نیروهای متخصص و نیز بی توجهی به نیروی جوان و استفاده از روشهای کهنه و سنتی در شیوه اداره سازمان متبوع همچنین عدم استفاده از متدهای علمی و به روز دنیا و عدم توجه به نمونه های موفق تجارت در جهان و الگو برداری صحیح از آنها در شیوه های مدیریتی شان ، همگی نشانگر اینست که اغلب مدیران ما علیرغم داشتن تحصیلات آکادمیک ، مدیریت و رفتارهای حرفه ای مربوط به آن را تیاموخته و نیازموده اند و در این حوزه نیاز مبرم به آموزش و الگو برداری دارند.
 
شاید به نوعی باید در اقتصادمان هم از مربیان (مدیران) خارجی استفاده کنیم ، چرا که تیم های اقتصادی مان چه در بخش خصوصی چه در بخش دولتی خوب بازی نمی کنند و خوب نتیجه نمی گیرند...
 
فوتبال ما در سطح ملی و تا حدودی باشگاهی پذیرفت که باید صنعتی مدیریت شود با سبک و سیاق این روزهای دنیا، اما اقتصادمان هنوز نپذیرفته است!؟
 
کاش می شد بجای بسیاری از مدیران اقتصاد و تجارت هم ، مربی خارجی بیاوریم!
 
وهاب عقیقی-کارشناس بازاریابی و فروش