ملاقات با یکی از مجهزترین شورولت کامارو در ایران +تصاویر

آنچه که می‌خوانید، شرح ملاقات و اولین تجربه رانندگی با کامارو Z28 مدل 1978 در ارتفاعات پایتخت است.

سرآغاز یک افسانه ...
جرقه تولید خودروهای پونی در آغاز با عرضه فورد ماستنگ در 1964 زده شد. این کلاس، معرف خودروهایی با طراحی اسپرت و زیبا‌ و ابعاد متوسط، با عملکرد قابل‌قبول و قیمت ارزان است؛ فرمولی که توانست تمامی رکوردهای فروش اتومبیل پس از جنگ جهانی دوم را بشکند. آمار فروش و استقبال خریداران از ماستنگ به حدی موفقیت‌آمیز بود که جنرال‌موتورز را مشتاق به تصاحب بخشی از بازار آن کرد و نسل اول کامارو در 1967 راهی بازار شد؛ اتومبیلی که مدیر بخش فروش شورولت آن را با عبارت «حیوانی وحشی که ماستنگ را شکار می‌کند» توصیف کرده است. وینس پیگینز که با نام پدر پروژه Z28 نیز شناخته می‌شود، از مهندسان بخش مسابقات برند‌ هادسون در اوایل دهه 1950 بود. با آغاز تولید کامارو، وینس ایده تقویت این مدل برای رویارویی با ماستنگ‌های شلبی در رقابت‌های کلوپ خودروهای اسپرت آمریکا یا SCCA مشهور به Trans-Am و عرضه محدود آن در بازار فروش را در سر داشت و توانست مدیران شورولت را نیز برای تحقق این امر متقاعد کند. قوانین SCCA شرکت‌کنندگان را ملزم به رعایت قوانینی همچون حداکثر حجم پیشرانه 305 اینچ‌مکعبی، فاصله محوری 116 اینچی و فروش حداقل 1000 دستگاه نسخه خیابانی از اتومبیل می‌کرد. با توجه به اینکه کوچک‌ترین پیشرانه انتخابی برای کامارو نمونه 327 اینچ‌مکعبی بود، تیم وینس از پیشرانه 8سیلندر 283 اینچ‌مکعبی برای ساخت نمونه آزمایشی Z28 استفاده کردند.
پیگینز در سپتامبر 1966 این کامارو را برای آزمایش رانندگی به پیت استز، مدیر کل شورولت تحویل داد. استز بسیار تحت تاثیر عملکرد اتومبیل قرار گرفت، ولی وینس پیشنهاد داد که می‌تواند با قرار دادن میل‌لنگ 283 در پیشرانه 327 اینچ‌مکعبی که قطر پیستون را به 4 اینچ و کورس آن را به 3‌اینچ می‌رساند، حجم نهایی پیشرانه را تا 302.4 اینچ‌مکعب کاهش دهد؛ رقمی که با محدودیت‌های SCCA نیز سازگاری داشت. Z28 همچنین به امکاناتی همچون دیسک‌های ترمز جلو، رینگ‌های 15 اینچی رالی‌اسپرت، سیستم تعلیق F41، کلاچ 11اینچی، گیربکس دستی 4سرعته با ضرایب کوتاه، تایرهای 75/7×15 اینچی و کاپوت با ورودی هوای فعال مجهز شد. رونمایی از محصول نهایی در کنفرانس خبری جنرال‌موتورز در پیست ریورساید کالیفرنیا در نوامبر 1966صورت گرفت و پیگینز در مورد ریشه نامگذاری Z28 گفت: «در ابتدا هیچ پیشنهادی مبنی بر نامگذاری تجاری این کامارو مطرح نشده بود. در زمان تصمیم‌گیری، یکی از کارکنان به شماره ثبت سفارش خودرو یعنی RPO Z-28 اشاره کرد و پیشنهاد داد تا آن را Z28 بنامیم!» RPO Z-27 شماره ثبت سفارش برای اولین نمونه‌های SS کامارو است، بنابراین Z28 نیز به صورت متوالی آن را دنبال می‌کند. Z28 توانست با قهرمانی پیاپی در 1968 و 1969 و آمار فروش فوق‌العاده 19هزار دستگاه در سال سوم تولید، به تهدیدی جدی برای رقبا بدل شود. عرضه Z28 در تمامی سال‌های تولید نسل دوم، به غیر از مدل‌های 1975 و 1976 نیز ادامه پیدا کرد.
خوشبختانه فرصتی پیش آمد تا بتوانیم یک Z28 1978 که تفاوت‌های بسیاری با یک کامارو معمولی دارد را مورد بررسی و آزمایش رانندگی قرار دهیم. کاماروهای این نسل که از سال 1970 تا 1981 روی خط تولید قرار داشتند، به طور کلی به سه دسته مدل‌های 1973-1970، 1977-1974 و 1981-1978 تقسیم‌بندی می‌شوند که البته در هر سال نیز تفاوت‌های ریز و درشتی با یکدیگر دارند.

هیولای آبی!
در یک روز آفتابی در ارتفاعات تهران به ملاقات کامارو موردنظر می‌رویم؛ خودرویی که پس از پروسه مفصل بازسازی چندین‌ساله، دوباره قدم به خیابان‌ها گذاشته است. در کامارو 1978 سپر فلزی مدل‌های پیشین، جایش را به دماغه‌ای یک‌تکه و همرنگ بدنه از جنس پلی‌اورتان داده است. این بخش علاوه بر مدرن‌تر جلوه‌دادن بدنه، به زیبایی آن نیز کمک شایانی می‌کند؛ با این حال بزرگ‌ترین ضعف این دماغه، آسیب‌پذیری و رنگ‌پریدگی آن بر اثر کوچک‌ترین برخوردها در ترافیک شهری است. جلوپنجره مشبک دوتکه با نوشته Z28 در قسمت بالایی و چراغ‌های دوبل با طراحی جدید، تکمیل‌کننده نمای جلو هستند. اسپویلر سه‌تکه زیر دماغه، اسکوپ تزیینی تعبیه‌شده روی کاپوت و خروجی‌های هوای آبشش‌‌مانند کناری از ویژگی‌های ظاهری مختص Z28 به شمار می‌روند. آینه‌بغل‌های تخم‌مرغی با وجود زیبایی بسیار، کاربرد چندانی در موقع رانندگی ندارند و باید به آینه وسط و مهارت‌های خود اکتفا کنید. خط‌کشی گرافیکی Z28 ‌ روی در‌ها و باله عقب به چشم می‌خورد. چراغ‌های کشیده جایگزین نمونه‌های کوچک قبلی شده‌اند. درب باک همچنان در مرکز قسمت عقب و پشت لوگوی Z28 قرار دارد، ولی محل قرارگیری پلاک به روی سپر تغییر یافته است. خروجی‌های سیستم اگزوز استیل نیز از دو طرف سپر به بیرون هدایت شده‌اند. 1978 همچنین اولین سال عرضه سقف تی‌تاپ برای کامارو بود؛ آپشنی جذاب که نخستین‌بار در سال 1976 ‌ روی پونتیاک فایربرد پدیدار شد و متشکل از برش سقف از دو طرف به شکل حرف T و قرارگیری یک جفت شیشه رنگی در فضای ایجادشده است. با چرخاندن اهرم‌های قرارگرفته در کابین، می‌توانید شیشه‌ها را از سقف جدا کرده و از رانندگی در هوای باز لذت ببرید! آپشن تی‌تاپ در کامارو نیز همانند فایربرد بسیار کمیاب است و وجود آن بر قیمت و ارزش نهایی خودرو می‌افزاید.

فضای داخلی
کابین با تودوزی آبی‌، هماهنگی خود را با بدنه حفظ کرده است. صندلی‌ها از جنس چرم و مخمل بسیار راحت هستند، ولی فضای ردیف عقب کامارو تنها برای افراد کوتاه‌قد و کودکان قابل استفاده است. شیشه عقب در مدل‌های پس از 1974، از ابعاد بزرگ‌تری برخوردار است که دید بهتری را از این قسمت برای راننده مهیا می‌کند. در کابین کامارو، همه‌چیز توسط راننده کنترل می‌شود و تمامی دکمه‌ها و تنظیمات مربوط به سیستم تهویه نیز در سمت چپ فرمان تعبیه شده‌اند. سیستم صوتی RetroSound با حفظ ظاهر نوستالژیک رادیو، جایگزین آن شده است. کنسول وسط، فضای مناسبی را برای قراردادن اشیای کوچک در اختیارتان می‌گذارد. کروزکنترل و فرمان تلسکوپی نیز از دیگر امکانات سفارشی خودرو موردبررسی بودند.

قلب نیرومند
این کامارو در بحث فنی حرف‌های زیادی برای گفتن داشته و با کسی شوخی ندارد!  بگذارید تا ابتدا کمی به نسخه استاندارد Z28 1978 بپردازیم؛ محصولی که با تنها پیشرانه انتخابی، یعنی 8‌سیلندر 5.7 لیتری با کاربراتور چهاردهانه کوادراجت و گیربکس 3سرعته اتوماتیک TH-350 یا چهارسرعته دستی قابل خریداری بود. این مجموعه حداکثر خروجی 160 اسب‌بخار و گشتاور 353 نیوتن‌متر را به چرخ‌ها منتقل می‌کند؛ رقمی که شاید برای یک کوپه آمریکایی متعلق به دوران بحران نفتی دهه 70 میلادی متقاعدکننده باشد، ولی به هیچ‌عنوان با استانداردهای امروزی خودروهای اسپرت برابری نمی‌کند. مالک نیز در بخشی از پروسه بازسازی، پیشرانه سابق را با یک نمونه 8‌سیلندر بیگ‌بلاک 454 اینچ مکعبی معادل 7.4 لیتر مجهز به کیت کامل میل‌سوپاپ Roller، اینتیک RPM Air Gap، کیت کامل تقویت برق MSD و کاربراتور چهاردهانه Dual Pomp ساخت Holley با ورودی 750cfm تعویض می‌کند.

تجربه رانندگی
بیش از این درنگ نکرده و این هیولای آبی را به خیابان‌های شرق تهران می‌بریم. با نشستن ‌روی صندلی، غربیلک فرمان چهارشاخه با دوخت پارچه‌ای و سرعت‌سنجی که تا 210 کیلومتر بر ساعت مندرج شده است، در مقابلم قرار دارد. با چرخاندن سوئیچ و فشردن پدال، موتور با غرشی مهیب و هیجان‌انگیز استارت می‌خورد؛ با استفاده از شیفتر کرومی Quickshifter برند B&M، خودرو را در حالت درایو قرار داده و حرکت را آغاز می‌کنیم. انتقال قدرت به محور عقب توسط گیربکس سه‌سرعته اتوماتیک TH-400 و دیفرانسیل 10 صورت می‌پذیرد. با کوچک‌ترین اشاره به پدال گاز، هرزگردی آغاز شده و شتابگیری وحشتناک با افزایش سریع دور موتور آغاز می‌شود. خنک‌سازی این مجموعه حجیم و قدرتمند با حذف پروانه موتور و به وسیله فن‌های برقی صورت می‌پذیرد. سیستم ترمز متشکل از دیسک‌های جلو و کاسه‌های عقب است و با توجه به قدرت زیاد خودرو، احتیاط زیادی را برای توقف می‌طلبد. دید اطراف با توجه به تجربه قبلی رانندگی نگارنده با کامارو، کاملا مناسب و ابعاد آن نیز تحت کنترل است. سواری به لطف نصب کیت پایه‌های اتاق از جنس پلی‌اورتان بهبود یافته و هندلینگ در سر پیچ‌ها نیز مطابق انتظار از یک کوپه آمریکایی، راضی‌کننده است. سیستم اگزوز دوال 3اینچی از جنس استیل ضدزنگ، زیباترین موسیقی ممکن را چاشنی سواری می‌کند تا تمامی نگاه‌ها در هنگام عبور از معابر به سمت ما برگردد.

جذاب، قدرتمند و خاص
کامارو Z28 454 اتومبیلی جذاب، قدرتمند و خاص است که با گذشت نزدیک به 4دهه از زمان تولیدش، می‌تواند بسیاری از اسپرت‌های مدرن بازار را به چالشی جدی فرا بخواند اما از طرفی هزینه‌های بالای نگهداری، استهلاک بالای پیشرانه‌های بیگ‌بلاک، قیمت بالای لوازم یدکی و مصرف بالا از مواردی هستند که باعث می‌شوند تنها عاشقان و علاقه‌مندان واقعی بتوانند از تماشای آن در گوشه گاراژ خود لذت ببرند. در پایان از دوست عزیزمان آقای حسین بهرام به موجب همکاری با خودرو امروز سپاسگزاریم.

زمایش و نوشته: سید امیرحسین شکوهی
عکس:حمیدرضا کاظمی