۱۴ تير ۱۴۰۳ - ۲۰:۴۶
- رانندگی نیمه خودران سطح 2.5 با آریزو 8
- شرایط فروش نقد و اقساطی محصولات کرمان موتور اعلام شد
- حاشیه مجازی واردات خودرو
- تکرار وعده بی‌حاصل وزیر صمت
- خودکفایی 5/3 میلیون دلاری کرمان موتور در بهار 1403
- وزیر صمت: مردم برای خرید خودرو عجله نکنند
- آخرین عرضه خودروهای وارداتی برای ثبت‌نامی‌های اسفند ۱۴۰۱ در اواخر تیرماه
- نتایج آخرین عرضه خودروهای وارداتی در سامانه یکپارچه اعلام شد
- نامزد مخالف واردات خودرو؟
- شرایط فروش j7 برقی اعلام شد
پدال نیوز: در این میان یک نهاد اقتصادی جهانی هم وجود دارد که می‌تواند پیوندهای تجاری را محکم‌تر کند و ازسوی دیگر خود به‌عنوان یک عامل انگیزشی بسیار قوی روند افزایش توان رقابتی کشورها را بیشتر کند؛ و آن سازمان بین‌المللی تجارت جهانی است.
به گزارش پدال نیوز ، علی طجوزی در سرمقاله امروز (یکشنبه -۱۵ بهمن ۱۳۹۶) روزنامه دنیای خودرو، به « بررسی ابعاد پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی و تاثیر آن بر صنعت خودرو » پرداخت.
صنعت خودرو باگذشت سه‌سال از برجام، شرایطی را تجربه کرده که براساس آن می‌توان گفت تا حدودی در مسیر رشد قرار گرفته است، اما برای پوست‌اندازی کامل این صنعت شرایط باید کاملا مهیا باشد. این درحالی است که شاهد هستیم به‌رغم تاکیدها و ادامه‌داربودن مذاکرات با برخی تولیدکنندگان مطرح خودروی دنیا، هنوز نتیجه‌ای در این زمینه به‌دست نیامده است.
به‌عنوان مثال خودروسازی مانند فیات که از توانایی بالایی در تولید خودروهای ارزان برخوردار است، در شرایط فعلی می‌تواند بخش عمده‌ای از دغدغه تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان را برطرف کند. اما به دلیل وجود مشکلاتی در این باره مذاکره با فیات همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
برخی کارشناسان معتقدند صنعت خودرو درحال گذار است و در شرایط فعلی بیش‌از هر چیز به ثبات و آرامش نیاز دارد تا بتواند مسیر خود را به‌درستی پیدا کند و بپیماید. اما رسیدن به ثبات با نگاهی‌به اضافه‌شدن به جمع بزرگان این صنعت، الزامات بسیاری دارد که در میان آن‌ها، برخی اولویت بیشتری دارند.
اولویت‌هایی که برخی به امور داخلی و برخی نیز به وجه بیرونی این صنعت تکیه دارند. به‌عنوان مثال قراردادهای اخیر خودرویی با شرکای خارجی مبتنی‌بر تولید مشارکتی را می‌توان یک راه‌حل بسیار مناسب برای افزایش توان تولید داخل دانست. ضمن اینکه با تمام نقدها (مثبت و منفی) الزام به صادرات نیز یکی دیگر از راهکارهای داخلی برای رسیدن به تولیدکنندگان جهانی تلقی می‌شود.
اما درعین‌حال باید دانست که صنعت هم مانند سیاست خارجی به بخشی نیاز دارد که براساس توانایی آن، اقدام به تسهیل امور اقتصادی مابین کشورها و شرکت‌ها کند. بخشی از این امر در چارچوب سیاست‌های خارجی کشورها وجود دارد و در عرصه بین‌الملل انعقاد پیمان‌های تجاری-بازرگانی نشانه‌ای از عادی و دوستانه‌بودن روابط کشورها تلقی می‌شود.
در این میان یک نهاد اقتصادی جهانی هم وجود دارد که می‌تواند پیوندهای تجاری را محکم‌تر کند و ازسوی دیگر خود به‌عنوان یک عامل انگیزشی بسیار قوی روند افزایش توان رقابتی کشورها را بیشتر کند؛ و آن سازمان بین‌المللی تجارت جهانی است.
سازمانی که یک کشور بدون مرز در زمینه اقتصاد محسوب می‌شود و اساس کار آن بر رقابت استوار است.رقابتی که می‌تواند باعث نفوذ بیشتر اقتصادی ایران در عرصه سیاسی بین‌المللی شود.
درعین‌حال هرچند که درحال‌حاضر صنعت خودروی ایران توانمندی لازم برای پیوستن به این سازمان را ندارد، اما هدف‌گذاری برای تحقق این موضوع در کنار سیاست‌های دستیابی‌به اهداف سند چشم‌انداز می‌تواند علاوه‌بر افزایش سرعت به‌روزشدن در تصمیم‌گیری دقت لازم را به همراه بیاورد.
به‌ویژه آن‌که ایران می‌تواند همچون دیگر اعضای سازمان تجارت جهانی، دو تا سه صنعت استراتژیک خود را از قاعده حذف تعرفه مستثنی کرده و با این استمهال به‌شکلی جدی‌تر برای رقابت‌پذیر کردن آن‌ها برنامه‌ریزی کند.
سازمان تجارت جهانی جایی است که در آن مناسبات اقتصادی بین کشورها باعث می‌شود درخصوص ایران به‌راحتی هر تصمیمی اتخاذ نشود و ازسوی دیگر تولیدکنندگان و سرمایه‌گذاران خارجی با فراغ بال بتوانند در اقتصاد و صنعت ایران خصوصا مناسب‌ترین و آماده‌ترین آن یعنی صنعت خودرو، به‌راحتی وارد شوند.
صنعت خودرو باگذشت سه‌سال از برجام، شرایطی را تجربه کرده که براساس آن می‌توان گفت تا حدودی در مسیر رشد قرار گرفته است، اما برای پوست‌اندازی کامل این صنعت شرایط باید کاملا مهیا باشد. این درحالی است که شاهد هستیم به‌رغم تاکیدها و ادامه‌داربودن مذاکرات با برخی تولیدکنندگان مطرح خودروی دنیا، هنوز نتیجه‌ای در این زمینه به‌دست نیامده است.
به‌عنوان مثال خودروسازی مانند فیات که از توانایی بالایی در تولید خودروهای ارزان برخوردار است، در شرایط فعلی می‌تواند بخش عمده‌ای از دغدغه تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان را برطرف کند. اما به دلیل وجود مشکلاتی در این باره مذاکره با فیات همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
برخی کارشناسان معتقدند صنعت خودرو درحال گذار است و در شرایط فعلی بیش‌از هر چیز به ثبات و آرامش نیاز دارد تا بتواند مسیر خود را به‌درستی پیدا کند و بپیماید. اما رسیدن به ثبات با نگاهی‌به اضافه‌شدن به جمع بزرگان این صنعت، الزامات بسیاری دارد که در میان آن‌ها، برخی اولویت بیشتری دارند.
اولویت‌هایی که برخی به امور داخلی و برخی نیز به وجه بیرونی این صنعت تکیه دارند. به‌عنوان مثال قراردادهای اخیر خودرویی با شرکای خارجی مبتنی‌بر تولید مشارکتی را می‌توان یک راه‌حل بسیار مناسب برای افزایش توان تولید داخل دانست. ضمن اینکه با تمام نقدها (مثبت و منفی) الزام به صادرات نیز یکی دیگر از راهکارهای داخلی برای رسیدن به تولیدکنندگان جهانی تلقی می‌شود.
اما درعین‌حال باید دانست که صنعت هم مانند سیاست خارجی به بخشی نیاز دارد که براساس توانایی آن، اقدام به تسهیل امور اقتصادی مابین کشورها و شرکت‌ها کند. بخشی از این امر در چارچوب سیاست‌های خارجی کشورها وجود دارد و در عرصه بین‌الملل انعقاد پیمان‌های تجاری-بازرگانی نشانه‌ای از عادی و دوستانه‌بودن روابط کشورها تلقی می‌شود.
در این میان یک نهاد اقتصادی جهانی هم وجود دارد که می‌تواند پیوندهای تجاری را محکم‌تر کند و ازسوی دیگر خود به‌عنوان یک عامل انگیزشی بسیار قوی روند افزایش توان رقابتی کشورها را بیشتر کند؛ و آن سازمان بین‌المللی تجارت جهانی است.
سازمانی که یک کشور بدون مرز در زمینه اقتصاد محسوب می‌شود و اساس کار آن بر رقابت استوار است.رقابتی که می‌تواند باعث نفوذ بیشتر اقتصادی ایران در عرصه سیاسی بین‌المللی شود.
درعین‌حال هرچند که درحال‌حاضر صنعت خودروی ایران توانمندی لازم برای پیوستن به این سازمان را ندارد، اما هدف‌گذاری برای تحقق این موضوع در کنار سیاست‌های دستیابی‌به اهداف سند چشم‌انداز می‌تواند علاوه‌بر افزایش سرعت به‌روزشدن در تصمیم‌گیری دقت لازم را به همراه بیاورد.
به‌ویژه آن‌که ایران می‌تواند همچون دیگر اعضای سازمان تجارت جهانی، دو تا سه صنعت استراتژیک خود را از قاعده حذف تعرفه مستثنی کرده و با این استمهال به‌شکلی جدی‌تر برای رقابت‌پذیر کردن آن‌ها برنامه‌ریزی کند.
سازمان تجارت جهانی جایی است که در آن مناسبات اقتصادی بین کشورها باعث می‌شود درخصوص ایران به‌راحتی هر تصمیمی اتخاذ نشود و ازسوی دیگر تولیدکنندگان و سرمایه‌گذاران خارجی با فراغ بال بتوانند در اقتصاد و صنعت ایران خصوصا مناسب‌ترین و آماده‌ترین آن یعنی صنعت خودرو، به‌راحتی وارد شوند.
خبر فارسی
تازه های سایت
