آغاز دوران انقراض موتورهای درون سوز؟

به گزارش پدال نیوز به نقل از انرژی امروز ، موتورهای احتراق داخلی در چندین نوع در خودروهای کنونی در حال استفاده هستند در انواع بنزینی، دیزلی یا گازسوز، و نمونه هیدروژن‌سوز که ساخته شده‌ اما همه‌گیر نشده است.
 
البته این موتورها بصورت هیبریدی هم در کنار موتورهای الکتریکی استفاده می‌شوند. پیشرانه هیبریدی هم چندین نوع دارد در ساده ترین نوع موتور الکتریکی چرخ‌ها را به‌حرکت در می‌آورد و موتور بنزینی یا دیزلی برای شارژ باتری و تولید برق استفاده می‌شود با این روش کمی راندمان بالاتر می‌رود و مصرف سوخت کمتر می‌شود.
 
در نوع دیگر این دو موتور به‌صورت موازی در خودرو استفاده می‌شود و در روش سوم بصورت ترکیبی به‌کار می‌روند. در روش سوم برخی اوقات موتور بنزینی کاملا خاموش است برخی اوقات برای شارژ کردن باتری‌ها روشن می‌شود و در زمانی که خودرو نیاز بقدرت بیشتر دارد به کمک موتور الکتریکی می‌رود: این روش آینده صنعت خودرو را تا 50 سال آینده رقم خواهد زد.
 
هم اکنون برخی خودروسازان با تبلیغات فراوان می‌گویند قصد دارند خودرو‌های بنزینی یا دیزلی را کنار بگذارند و برخی بازه زمانی برای این کار را هم مشخص کرده‌اند.
 
اما در میان این تبلیغات نکته ظریفی پنهان شده است؛ بیشتر خودروسازانی که چنین تبلیغاتی می‌کنند نمی‌گویند روش شرکت تسلا را که استفاده از موتور الکتریکی است استفاده خواهند کرد، بلکه منظور بیشتر این شرکت‌ها استفاده از پیشرانه‌های هیبریدی ترکیبی است.
 
البته پیشرانه‌های احتراق داخلی حتی با وجود استفاده در پیشرانه‌های هیبریدی در نهایت تا سال 2050 عمر خواهند داشت.
 
سیجیو کوزوماکی، مدیر مرکز تحقیقات تویوتا اعلام کرده است که در سال 2050 موتورهای احتراق داخلی منقرض خواهند شد.
 
اما پس از انقراض موتورهای احتراق داخلی، خودروهای الکتریکی چه سرانجامی خواهند داشت؟
 
واقعیت این است که خودروهای الکتریکی اگر برق با سوخت‌های فسیلی تولید شود تنها در حد کمی می‌تواند سبب کاهش مصرف سوخت و آلودگی هوا شود چرا که برقی که با سوخت‌های فسیلی تولید می‌شوند اکثرا به موتورهای توربینی وابسته هستند و موتورهای توربینی هم درصدی از موتورهای بنزینی یا دیزلی، راندمان بهتری دارند.
 
از طرفی باتری‌های لیتیومی خودروها برقی خود عامل دیگری برای آلودگی زیست محیطی خواهد شد.
 
روش دیگر استفاده از موتورهای پیل‌سوختی است. در خودروهای پیل‌سوختی هیدروژن با اکسیژن هوا مخلوط می‌شود و حاصل این واکنش تولید آب و برق است. برق توسط موتور الکتریکی برای حرکت دادن خودرو مصرف می‌شود. البته بزرگ‌ترین مشکل بر سر راه این فناوری موضوع امنیت و ذخیره هیدروژن در فشار بالا یا بصورت مایع است.
 
هیدروژن یکی از فراوانترین عناصر در طبیعت است. با سوختن هیدروژن هم تنها آب تولید می‌شود. نکته سخت اما ذخیره سازی هیدروژن است. هیدروژن در دمای منفی 252 درجه سانتیگراد در فشار سطح دریا به جوش می‌آید. پس مایع سازی هیدروژن بسیار پیچیده و پر خرج است؛ فشرده‌سازی هم دارای فناوری بسیار پیچیدهای است. یکی از روش‌های عملی، ذخیره هیدروژن به وسیله هیدرید است. این روش امیدهای زیادی را برای استفاده در خودروهای آینده پیش روی مهندسان قرار داده است.
 
خودروهای پیل سوختی مشکل زمان‌بر بودن شارژ خودروهای الکتریکی را ندارند اما در برابر خودروهای برقی هم گران‌تر تمام می‌شوند هم خطرناک‌تر هستند.
 
اما آیا این خودروها پاک‌تر هستند؟ در تئوری بله اما در واقعیت نه چرا که هیدروژن با وجود اینکه از فروان ترین مواد در طبیعت است اما برای تهیه آن احتیاج به تجزیه آب یا گاز است برای این روش باز باید انرژی صرف کرد و اگر انرژی تجدیدپذیر یا هسته‌ای استفاده نشود باز هم آلودگی هوا تولید خواهد شد.