۰۲ آذر ۱۴۰۳ - ۱۹:۱۴
- لوکانو از کمپین جدید خود رونمایی کرد
- هنوز جزئیات کاهش تعرفه واردات خودرو مشخص نشده است
- ارز واردات خودرو به ۳ میلیارد یورو افزایش می‌یابد
- پیکار ام‌وی‌ام ایکس 55 پرو با کویر ریگ جن
- مرحله دوم فروش پیکاپ کرهای موسو گرند-خان آغاز شد +جدول
- خودروسازی ایلیا موفق به کسب نشان عالی مسئولیت اجتماعی شد
- یادآوری آخرین فرصت تکمیل وجه متقاضیان موسو گرند- خان
- توسعه شبکه نمایندگان خودروسازی ایلیا همزمان با توسعه سبد محصولات جدید
- آخرین فرصت پیش فروش پیکاپ کرهای را از دست ندهید
- فروش پیکاپ موسو گرند خان خودروسازی ایلیا آغاز شد +جدول
پدال نیوز: با معرفی ترزو میلنیو (Terzo Millennio) به عنوان آخرین خودروی مفهومی لامبورگینی ، تصمیم گرفته ایم نگاهی به مهم ترین مدل های مفهومی این شرکت در تمام سال های گذشته بیاندازیم که در ادامه می خوانید.
به گزارش پدال نیوز، مطمئنا در مورد سیر تکامل لامبورگینی بارها مطالب مختلفی را خوانده اید و
از گذشته این خودروساز به اندازه کافی اطلاعات دارید. به همین دلیل در این
مطلب قرار نیست تاریخ لامبورگینی را با هم مرور کنیم. از همان سال های
آغازین تاسیس این کمپانی، فروچیو لامبورگینی، شروع به رقابت تنگاتنگ با
انزو فراری کرد و غلبه بر این شرکت خودروسازی را از جمله اهداف خود قرار
داد. 
در سال 1998 و ماه های پیش از آن، خروج لامبورگینی از روزهای تاریک و بحران چند مالکیتی این کمپانی در سال های گذشته اش، با سرانجامی خوش همراه شد، و خودروی لامبورگینی پرگونتا معرفی گردید. شاید همان زمان برگزارکنندگان نمایشگاه موتورشوی پاریس، علت موفقیت نمایشگاه را به درستی متوجه نشدند، اما حالا خیلی خوب می دانیم که معرفی پرگونتا، توسط لامبورگینی یکی از مهم ترین دلایل استقبال از این نمایشگاه بوده است.
نیروی پیشران این خودرو به محور چرخ های عقب وارد می آمد و از این حیث با خودروی هم نسل خود، لامبورگینی دیابلو، که نیروی پیشران آن به چهار چرخ وارد می شد، تفاوت داشت. این نیرو از موتور V12 با توان 530 اسب بخار ترمزی تولید می شد. پرگونتا دارای بیشینه سرعت 333 کیلومتر بر ساعت بود و می توانست در 20 ثانیه به این سرعت دست یابد. سقف دو تکه این خودرو از جنس پلی کربنات شفاف ساخته شده و ویژگی های کابین آن بیشتر شبیه به هواپیماهای جنگنده طراحی شده بود. البته رنگ این خودرو نیز درست مانند هواپیمای جنگنده داسو رافال فرانسوی بود.
سوگنا – Sogna 
در نمایشگاه موتورشوی ژنو در سال 1991 تمام نگاه ها متوجه رونمایی از خودروی جدید مرسدس بنز، W140، سری S-Class بود. اما درست در سویی دیگر، یک تیونر ژاپنی با نام ریوجی یامازاکی مشغول معرفی سوگنا بود. کافی است کمی به عکس سوگنا چشم بدوزید تا از جزئیات طراحی آن لذت ببرید. در واقع ریوجی یامازاکی در همکاری با لامبورگینی، خودرویی را بر اساس مدل موفق کانتاش طراحی کرده بود و این خودروی سوپر اسپرت با موتور 5.2 لیتری از نوع V12، رویای ایتالیایی به معنای واقعی بود.
اگویستا – Egoista 
اگویستا را می توان غزل پیروزی و سرخوشی غرورآمیز لامبورگینی دانست. چنانچه مسئول طراحی گروه خودروسازان فولکس واگن، والتر دا سیلوا، اگویستا را اینگونه توصیف می کند: "این خودرو، فلسفه هدونیسم و لذت گرایی را به حد اعلا رسانده است."
شیارها و باله های بدنه این خودرو با توجه به شرایط رانندگی باز یا بسته می شوند و با توجه به نیروی پیشرانی که از طریق موتور V10 اگویستا به محور عقب وارد می شود، توان 600 اسب بخار ترمزی می تواند توسط آن تولید گردد. چراغ های ال ای دی جلوی این خودرو در کناره ها با عنوان «چشمان گاو»، جاده را روشن می کنند و چراغ های دیگری که کمی در انحنای نمای جلو مخفی هستند با عنوان «چشمان عقاب»، مسیر حرکت را زیر نظر می گیرند. همچنین در ساخت بدنه اگویستا، از مواد ضد راداری استفاده شده است که در صنعت هوانوردی کاربرد دارد. با این اوصاف باید اعتراف کرد که لامبورگینی اگویستا یکی از نبوغ آمیزترین مدل های مفهومی این کمپانی خودروسازی است.
استوک – Estoque 
اگرچه معرفی استوک، به اندازه رونمایی از پرگونتا پرسر و صدا نبوده است، اما مدل استوک نیز محبوبیت خاصی در جمع دوستداران لامبورگینی پیدا کرد. این خودرو در نمایشگاه موتورشوی پاریس در سال 2008 رونمایی شد. مشخصات کلی استوک، شامل خودرویی با ظرفیت چهار سرنشین و چهار درب است که می تواند با مدل های استون مارتین رپید و پورشه پانامرا قابل مقایسه باشد. طول بدنه لامبورگینی استوک، پنج متر است و حدود دو متر عرض دارد. موتور این خودرو مشابه پیشرانه 5.2 لیتری گالاردو از نوع V10 است که 560 اسب بخار توان دارد.
وننو – Veneno 
بدون شک یکی از بهترین محصولات لامبورگینی که برازنده نام گاو خشمگین است، خودروی وننو می باشد. نام این خودرو به یاد ماتادور مشهوری با همین نام انتخاب شده که در سال 1914 از دنیا رفته است. بنابراین با مطرح شدن اسم این محصول لامبورگینی در نمایشگاه موتورشوی ژنو در سال 2013، همگان به راستی انتظار یک گاو خشمگین را می کشیدند. موتور پیشرانه وننو بر اساس موتور V12 آونتادور طراحی شده است که 6.5 لیتر حجم دارد و توان 739 اسب بخار را برای رسیدن به بیشینه سرعت 354 کیلومتر بر ساعت تولید می کند.
آونتادور جی – Aventador J 
لامبورگینی آونتادور جی، خودروی سوپر اسپورت بدون سقف این خودروساز است که با موتور V12 طراحی شده است. بر اساس گفته های سرپرست طراحی لامبورگینی، فیلیپو پرینی، مدیر عامل سابق این شرکت، استفان وینکلمن، پیش از طراحی این خودرو از او خواسته بود که با یک طراحی ویژه و منحصربفرد، آونتادور را متحول کند. طراحی آونتادور جی، در شش هفته نهایی شده است و البته تغییرات آن محدود به برداشته شدن سقف آونتادور نیست. بلکه قسمت جلوی کاپوت، سپرهای عقب و جلو، و چراغ های جلوی آن نیز دستخوش تغییراتی شده است.
زاگاتو رپتور – Zagato Raptor 
وقتی در نام خودرویی، کلمه Raptor (شکارگر) اضافه شود، حتما انتظار ماشینی قدرتمند را باید داشته باشیم. اما زاگاتو رپتور واقعا چیز دیگری است. اساس طراحی این خودروی مفهومی، بر پایه مدل دیابلو است که پیشتر توسط لامبورگینی تولید شده بود و در سال 1996 با همکاری زاگاتو به مرحله معرفی و رونمایی رسید. در واقع، در طراحی این خودرو از درهای مرسوم خودروها استفاده نشده است و در عوض قسمت میانی بدنه به شکلی جالب و منحصر بفردی به سمت بالا می شکند و به این ترتیب می توان سوار بر این خودرو شد، که البته روش چندان راحتی به نظر نمی رسد.
اتون – Athon 
نام این خودروی مفهومی لامبورگینی برگرفته از خدای خورشید مصر باستان می باشد. اتون با همکاری کمپانی برتون و طراحی مارک دشامپس، تولید شده بود. طراحی کلی این خودرو، تم محصولات برتون را داشته است، کابین در قسمت جلوی آن تعبیه شده بود و بخش عقب طول بلندی داشت و بدنه به رنگ خاکستری رنگ آمیزی شده بود. برخلاف ظاهر این خودرو، در بخش فنی آن رد پای لامبورگینی کاملا مشهود است و از پیشرانه های اوراکو در این خودروی مفهومی استفاده شده بود.
چیتا – Cheetah 
این خودرویی که در تصویر می بینید و چندان شباهتی به محصولات لامبورگینی ندارد، چیتا نام دارد که در سال 1977 توسط لامبورگینی معرفی شد. چیتا یک خودروی اسپورت 4x4 بود که در میان تمام مدل های مفهومی تاریخ لامبورگینی پایین ترین نمره را به خود اختصاص می دهد. در سال های پایانی دهه هفتاد میلادی، مالکان لامبورگینی نیاز شدیدی به افزایش سود و ارزش افزوده بالاتر داشتند و همین امر موجب شد که با کمپانی های دیگری وارد قرارداد شوند.
طراحی اصلی این خودرو که توسط MTI به لامبورگینی معرفی شده بود، متعلق به شرکت فورد بود، و لذا با شکایت فورد، این موضوع پای مدیران لامبورگینی را به مسائل حقوقی کشاند. لامبورگینی که تمام سرمایه گذاری خود را معطوف به دو پروژه همکاری با BMW و MTI کرده بود، ناگهان همه چیز را از دست رفته می دید. از طرفی BMW به صورت یک طرفه از توسعه پروژه M1 کناره گرفت و از طرف دیگر قرارداد این شرکت با MTI دچار مشکلات حقوقی شد.
مارزال – Marzal 
یکی از مدل های لامبورگینی که در ابتدای این مقاله هم به آن اشاره ای داشتیم، خودروی چهار سرنشین مارزال است که دارای یک موتور پیشران شش سیلندر خطی بود. مدل مفهومی مارزال اولین بار در نمایشگاه موتورشوی ژنو معرفی شد و توانست خودش را در میان گاوهای خشمگین لامبورگینی به شهرت برساند. پیشرانه اولیه این خودرو با موتور V12 میورا جایگزین شد که 175 اسب بخار توان داشت. شاسی مارزال هم بر پایه مدل میورا طراحی شده است و دو درب بلند پروانه ای با شیشه های بزرگ و یک سقف شیشه ای برایش تعبیه شده است.
سستو المنتو – Sesto Elemento 
این هیولای لامبورگینی که بر اساس مدل گالاردو طراحی شده است، برای اولین بار در نمایشگاه موتورشوی پاریس 2010 معرفی شد. توان پیشران این خودرو 562 اسب بخار است که باعث می شود سستو المنتو در 2.5 ثانیه، سرعت خود را به صد کیلومتر بر ساعت برساند. همچنین بدنه بسیار سبکی از جنس فیبر کربن، این خودرو را همچون یک جت جنگنده، قدرتمند و پرسرعت نموده است.
استریون – Asterion 
لامبورگینی استریون تقریبا نسبت به تمام خودروهای معرفی شده در این لیست متفاوت است. این تفاوت فقط به خاطر ظاهر خشن یا طراحی ساده تر و واقع گرایانه تر آن نیست. بلکه برای این خودرو، از یک موتور پیشران هیبریدی استفاده شده است که در نوع خود بی نظیر است و توان 910 اسب بخار را تولید می کند.
سنتناریو – Centenario 
اگر بخواهیم خودروی لامبورگینی آونتادور را ملاک مقایسه ای قرار دهیم، سنتناریو بسیار سبک تر، قدرمندتر و پرسرعت تر از آونتادور است. اما یک وجه تمایز بسیار مهم آن با تمام محصولات لامبورگینی این است که از سیستم فرمان چهار چرخ بهره می گیرد. این ویژگی بسیار مهم، پیش از این در هیچ یک از محصولات لامبورگینی دیده نشده است.
ترزو میلنیو – Terzo Millennio 
داستان این خودرو از آنجایی شروع شد که کمپانی لامبورگینی با همکاری گروهی از متخصصان دانشگاه فنی ماساچوست – MIT، تصمیم گرفتند خودرویی را طراحی کنند که تمام معیارهای جهانی در مورد خودروهای سوپر اسپورت را در هزاره سوم از نو بازنویسی نماید. بر اساس همین هدف بلند نیز، نام ترزو میلنیو بر آن نهاده شده است. این خودرو را می توان در یک کلام، خودروی آینده نامید. این ابر خودروی الکتریکی، از جنبه های فنی، توانی خواهد داشت که پیش از این از هیچ خودروی دیگری سراغ نداشته ایم.
در سال 1967 و در
ابتدای راه لامبورگینی، وقتی این خودروساز با سیل سفارشات برای مدل جدید
میورا (Miura) مواجه شد، و در حالی که روز به روز پشتوانه مالی قدرمتمندانه
تری کسب می کرد، فروچیو تصمیم گرفت از کمک نوچیو برتونه و مارسلو گاندینی
برای طراحی و تولید خودرویی خاص و ویژه استفاده نماید.
محصول جدیدی که طراحی شد، خودرویی شش سیلندر با نام مارزال (Marzal) بود.
درهای خودرو به شکل بال های پرندگان باز می شد و بخش زیادی از آن به صورت
شیشه ای طراحی شده بود. در یک کلام باید گفت که طراحی این خودرو یک شاهکار
بود و به اندازه ای مورد توجه واقع شد که پرینس رینر همراه با پرینسس گریس،
شاهزاده های موناکو، شخصا برای افتتاح مسابقات سالانه مونت کارلو جی پی که
با معرفی این خودرو آغاز می شد، حاضر شدند.
به این ترتیب از همان تاریخ به بعد، مدل های مفهومی لامبورگینی تبدیل به
ستاره مراسم و گردهمایی های خودروسازان مطرح جهان شدند. با معرفی ترزو
میلنیو (Terzo Millennio) به عنوان آخرین خودروی مفهومی این شرکت، تصمیم
گرفته ایم نگاهی به مهم ترین مدل های مفهومی لامبورگینی در تمام سال های
گذشته بیاندازیم که در ادامه می خوانید.
پرگونتا – Pregunta
در سال 1998 و ماه های پیش از آن، خروج لامبورگینی از روزهای تاریک و بحران چند مالکیتی این کمپانی در سال های گذشته اش، با سرانجامی خوش همراه شد، و خودروی لامبورگینی پرگونتا معرفی گردید. شاید همان زمان برگزارکنندگان نمایشگاه موتورشوی پاریس، علت موفقیت نمایشگاه را به درستی متوجه نشدند، اما حالا خیلی خوب می دانیم که معرفی پرگونتا، توسط لامبورگینی یکی از مهم ترین دلایل استقبال از این نمایشگاه بوده است.
نیروی پیشران این خودرو به محور چرخ های عقب وارد می آمد و از این حیث با خودروی هم نسل خود، لامبورگینی دیابلو، که نیروی پیشران آن به چهار چرخ وارد می شد، تفاوت داشت. این نیرو از موتور V12 با توان 530 اسب بخار ترمزی تولید می شد. پرگونتا دارای بیشینه سرعت 333 کیلومتر بر ساعت بود و می توانست در 20 ثانیه به این سرعت دست یابد. سقف دو تکه این خودرو از جنس پلی کربنات شفاف ساخته شده و ویژگی های کابین آن بیشتر شبیه به هواپیماهای جنگنده طراحی شده بود. البته رنگ این خودرو نیز درست مانند هواپیمای جنگنده داسو رافال فرانسوی بود.
سوگنا – Sogna
در نمایشگاه موتورشوی ژنو در سال 1991 تمام نگاه ها متوجه رونمایی از خودروی جدید مرسدس بنز، W140، سری S-Class بود. اما درست در سویی دیگر، یک تیونر ژاپنی با نام ریوجی یامازاکی مشغول معرفی سوگنا بود. کافی است کمی به عکس سوگنا چشم بدوزید تا از جزئیات طراحی آن لذت ببرید. در واقع ریوجی یامازاکی در همکاری با لامبورگینی، خودرویی را بر اساس مدل موفق کانتاش طراحی کرده بود و این خودروی سوپر اسپرت با موتور 5.2 لیتری از نوع V12، رویای ایتالیایی به معنای واقعی بود.
بدنه
سوگنا به صورت دست ساز و از جنس آلومینیوم و به رنگ سبز ساخته شده بود و
موتور آن درست مانند موتور کانتاش، 455 اسب بخار ترمزی قدرت داشت که برای
رسیدن به بیشینه سرعت اسمی 300 کیلومتر بر ساعت ایده آل به نظر می رسید.
اگویستا – Egoista
اگویستا را می توان غزل پیروزی و سرخوشی غرورآمیز لامبورگینی دانست. چنانچه مسئول طراحی گروه خودروسازان فولکس واگن، والتر دا سیلوا، اگویستا را اینگونه توصیف می کند: "این خودرو، فلسفه هدونیسم و لذت گرایی را به حد اعلا رسانده است."
شیارها و باله های بدنه این خودرو با توجه به شرایط رانندگی باز یا بسته می شوند و با توجه به نیروی پیشرانی که از طریق موتور V10 اگویستا به محور عقب وارد می شود، توان 600 اسب بخار ترمزی می تواند توسط آن تولید گردد. چراغ های ال ای دی جلوی این خودرو در کناره ها با عنوان «چشمان گاو»، جاده را روشن می کنند و چراغ های دیگری که کمی در انحنای نمای جلو مخفی هستند با عنوان «چشمان عقاب»، مسیر حرکت را زیر نظر می گیرند. همچنین در ساخت بدنه اگویستا، از مواد ضد راداری استفاده شده است که در صنعت هوانوردی کاربرد دارد. با این اوصاف باید اعتراف کرد که لامبورگینی اگویستا یکی از نبوغ آمیزترین مدل های مفهومی این کمپانی خودروسازی است.
استوک – Estoque
اگرچه معرفی استوک، به اندازه رونمایی از پرگونتا پرسر و صدا نبوده است، اما مدل استوک نیز محبوبیت خاصی در جمع دوستداران لامبورگینی پیدا کرد. این خودرو در نمایشگاه موتورشوی پاریس در سال 2008 رونمایی شد. مشخصات کلی استوک، شامل خودرویی با ظرفیت چهار سرنشین و چهار درب است که می تواند با مدل های استون مارتین رپید و پورشه پانامرا قابل مقایسه باشد. طول بدنه لامبورگینی استوک، پنج متر است و حدود دو متر عرض دارد. موتور این خودرو مشابه پیشرانه 5.2 لیتری گالاردو از نوع V10 است که 560 اسب بخار توان دارد.
وننو – Veneno
بدون شک یکی از بهترین محصولات لامبورگینی که برازنده نام گاو خشمگین است، خودروی وننو می باشد. نام این خودرو به یاد ماتادور مشهوری با همین نام انتخاب شده که در سال 1914 از دنیا رفته است. بنابراین با مطرح شدن اسم این محصول لامبورگینی در نمایشگاه موتورشوی ژنو در سال 2013، همگان به راستی انتظار یک گاو خشمگین را می کشیدند. موتور پیشرانه وننو بر اساس موتور V12 آونتادور طراحی شده است که 6.5 لیتر حجم دارد و توان 739 اسب بخار را برای رسیدن به بیشینه سرعت 354 کیلومتر بر ساعت تولید می کند.
نیروی پیشرانه این خودرو هم به مانند آونتادور بر چهار چرخ وارد می شود،
شاسی به صورت یک تکه طراحی شده است و سیستم تعلیق آن نیز مشابه آونتادور
است. از جمله مهم ترین تفاوت های وننو با آونتادور نیز می توان به باله عقب
قابل تنظیم وننو، سطح مسطح زیر بدنه، انحناهای عضلانی تر آن، و روف اسکوپ
از نوع لِمَنز اشاره کرد. البته لامبورگینی اندکی پس از معرفی این خودرو،
با ایجاد کمی تغییرات و بهبود برخی شاخص ها، مدل وننو رودستر را معرفی کرده
است.
آونتادور جی – Aventador J
لامبورگینی آونتادور جی، خودروی سوپر اسپورت بدون سقف این خودروساز است که با موتور V12 طراحی شده است. بر اساس گفته های سرپرست طراحی لامبورگینی، فیلیپو پرینی، مدیر عامل سابق این شرکت، استفان وینکلمن، پیش از طراحی این خودرو از او خواسته بود که با یک طراحی ویژه و منحصربفرد، آونتادور را متحول کند. طراحی آونتادور جی، در شش هفته نهایی شده است و البته تغییرات آن محدود به برداشته شدن سقف آونتادور نیست. بلکه قسمت جلوی کاپوت، سپرهای عقب و جلو، و چراغ های جلوی آن نیز دستخوش تغییراتی شده است.
همچنین یک دیفیوزر در قسمت جلوی بدنه، برآمدگی هایی در عقب شاسی و یک
دریچه پوششی از جنس فیبر کربنی نیز در مدل آونتادور جی اضافه شده است. به
این ترتیب با مقایسه هر چه بیشتر، حتما اذعان خواهید کرد که طراحی این
خودرو خاص و عالی شده است. حرف جی در نام این خودرو برگرفته از نام مدل
لامبورگینی جوتا است که در زمان خودش یک خودروی مسابقه ای عالی بر پایه
طراحی سری میورا بوده است.
زاگاتو رپتور – Zagato Raptor
وقتی در نام خودرویی، کلمه Raptor (شکارگر) اضافه شود، حتما انتظار ماشینی قدرتمند را باید داشته باشیم. اما زاگاتو رپتور واقعا چیز دیگری است. اساس طراحی این خودروی مفهومی، بر پایه مدل دیابلو است که پیشتر توسط لامبورگینی تولید شده بود و در سال 1996 با همکاری زاگاتو به مرحله معرفی و رونمایی رسید. در واقع، در طراحی این خودرو از درهای مرسوم خودروها استفاده نشده است و در عوض قسمت میانی بدنه به شکلی جالب و منحصر بفردی به سمت بالا می شکند و به این ترتیب می توان سوار بر این خودرو شد، که البته روش چندان راحتی به نظر نمی رسد.
نیروی پیشرانه زاگاتو رپتور بر هر چهار چرخ وارد می شود و توان کلی آن 500
اسب بخار است که توسط موتور V12، دیابلو تولید می گردد. این خودرو از
سیستم ABS استفاده نمی کرده و به هیچ سیستم کنترلی کششی مجهز نبوده است. در
ساخت بدنه زاگاتو رپتور اندکی فیبر کربنی به کار رفته بود که باعث شده بود
در مقایسه با خودروهای هم رده اش، کاملا سبک باشد.
اتون – Athon
نام این خودروی مفهومی لامبورگینی برگرفته از خدای خورشید مصر باستان می باشد. اتون با همکاری کمپانی برتون و طراحی مارک دشامپس، تولید شده بود. طراحی کلی این خودرو، تم محصولات برتون را داشته است، کابین در قسمت جلوی آن تعبیه شده بود و بخش عقب طول بلندی داشت و بدنه به رنگ خاکستری رنگ آمیزی شده بود. برخلاف ظاهر این خودرو، در بخش فنی آن رد پای لامبورگینی کاملا مشهود است و از پیشرانه های اوراکو در این خودروی مفهومی استفاده شده بود.
موتور آن از نوع V8 با حجم 3 لیتر بوده که 260 اسب بخار توان داشته است.
همچنین چهار کاربراتور وبر (Weber) و یک جعبه دنده دستی با پنج مرحله سرعت،
از دیگر ویژگی های اتون بوده است. چند سال قبل، این خودروی مفهومی بسیار
خاص لامبورگینی با قیمتی به اندازه 347 هزار یورو در یک حراجی به فروش
رسید.
چیتا – Cheetah
این خودرویی که در تصویر می بینید و چندان شباهتی به محصولات لامبورگینی ندارد، چیتا نام دارد که در سال 1977 توسط لامبورگینی معرفی شد. چیتا یک خودروی اسپورت 4x4 بود که در میان تمام مدل های مفهومی تاریخ لامبورگینی پایین ترین نمره را به خود اختصاص می دهد. در سال های پایانی دهه هفتاد میلادی، مالکان لامبورگینی نیاز شدیدی به افزایش سود و ارزش افزوده بالاتر داشتند و همین امر موجب شد که با کمپانی های دیگری وارد قرارداد شوند.
به عنوان مثال یکی از قراردادهای لامبورگینی، تولید شاسی خودروهای BMW M1
بود. یکی دیگر از همکاری های خارجی لامبورگینی نیز به قراردادی مربوط می
شود که این شرکت با کمپانی MTI برای تولید خودروهای مورد نیاز ارتش ایالات
متحده آمریکا منعقد کرد و حاصل این همکاری، معرفی و تولید خودروی چیتا بود.
طراحی اصلی این خودرو که توسط MTI به لامبورگینی معرفی شده بود، متعلق به شرکت فورد بود، و لذا با شکایت فورد، این موضوع پای مدیران لامبورگینی را به مسائل حقوقی کشاند. لامبورگینی که تمام سرمایه گذاری خود را معطوف به دو پروژه همکاری با BMW و MTI کرده بود، ناگهان همه چیز را از دست رفته می دید. از طرفی BMW به صورت یک طرفه از توسعه پروژه M1 کناره گرفت و از طرف دیگر قرارداد این شرکت با MTI دچار مشکلات حقوقی شد.
اما لامبورگینی ارزش سرمایه گذاری خود روی این غول 4x4 را چند سال بعد به
چشم دید. پروژه چیتا تبدیل به طراحی و تولید خودروی LM002 شد که یکی از خاص
ترین محصولات لامبورگینی در طول تاریخ است. در واقع روح چیتا فراموش نشد و
توانست در کالبد خودروی شاسی بلند اوروس به حیات خود ادامه دهد.
مارزال – Marzal
یکی از مدل های لامبورگینی که در ابتدای این مقاله هم به آن اشاره ای داشتیم، خودروی چهار سرنشین مارزال است که دارای یک موتور پیشران شش سیلندر خطی بود. مدل مفهومی مارزال اولین بار در نمایشگاه موتورشوی ژنو معرفی شد و توانست خودش را در میان گاوهای خشمگین لامبورگینی به شهرت برساند. پیشرانه اولیه این خودرو با موتور V12 میورا جایگزین شد که 175 اسب بخار توان داشت. شاسی مارزال هم بر پایه مدل میورا طراحی شده است و دو درب بلند پروانه ای با شیشه های بزرگ و یک سقف شیشه ای برایش تعبیه شده است.
با وجود این سقف و درهای شیشه ای، مهندسان گروه برتون سعی کردند که از یک
سیستم تهویه مطبوع ایده آل برای این خودرو استفاده کنند تا گرمای حاصل از
تابش نور خورشید به شیشه های بزرگ آن، سرنشینان را آزار ندهد. این خودروی
مفهومی بعدها با قیمت بسیار بالای 1.5 میلیون یورو به فروش رفت.
سستو المنتو – Sesto Elemento
این هیولای لامبورگینی که بر اساس مدل گالاردو طراحی شده است، برای اولین بار در نمایشگاه موتورشوی پاریس 2010 معرفی شد. توان پیشران این خودرو 562 اسب بخار است که باعث می شود سستو المنتو در 2.5 ثانیه، سرعت خود را به صد کیلومتر بر ساعت برساند. همچنین بدنه بسیار سبکی از جنس فیبر کربن، این خودرو را همچون یک جت جنگنده، قدرتمند و پرسرعت نموده است.
استریون – Asterion
لامبورگینی استریون تقریبا نسبت به تمام خودروهای معرفی شده در این لیست متفاوت است. این تفاوت فقط به خاطر ظاهر خشن یا طراحی ساده تر و واقع گرایانه تر آن نیست. بلکه برای این خودرو، از یک موتور پیشران هیبریدی استفاده شده است که در نوع خود بی نظیر است و توان 910 اسب بخار را تولید می کند.
سنتناریو – Centenario
اگر بخواهیم خودروی لامبورگینی آونتادور را ملاک مقایسه ای قرار دهیم، سنتناریو بسیار سبک تر، قدرمندتر و پرسرعت تر از آونتادور است. اما یک وجه تمایز بسیار مهم آن با تمام محصولات لامبورگینی این است که از سیستم فرمان چهار چرخ بهره می گیرد. این ویژگی بسیار مهم، پیش از این در هیچ یک از محصولات لامبورگینی دیده نشده است.
ترزو میلنیو – Terzo Millennio
داستان این خودرو از آنجایی شروع شد که کمپانی لامبورگینی با همکاری گروهی از متخصصان دانشگاه فنی ماساچوست – MIT، تصمیم گرفتند خودرویی را طراحی کنند که تمام معیارهای جهانی در مورد خودروهای سوپر اسپورت را در هزاره سوم از نو بازنویسی نماید. بر اساس همین هدف بلند نیز، نام ترزو میلنیو بر آن نهاده شده است. این خودرو را می توان در یک کلام، خودروی آینده نامید. این ابر خودروی الکتریکی، از جنبه های فنی، توانی خواهد داشت که پیش از این از هیچ خودروی دیگری سراغ نداشته ایم.
خبر فارسی
تازه های سایت
