خودروسازان ایرانی وارد گود رقابت می شوند؟

به گزارش پدال نیوز به نقل از خودروکار، امیرحسن کاکایی- کارشناس صنعت خودرو با اشاره به اینکه صنعت خودروسازی ایران پس از برجام با پیشرفت چشمگیری همراه بوده است،می گوید:« بازار ایران، بازار کوچکی نیست، از این رو می تواند در سطح جهانی تحرک ایجاد کند» .
 
به گفته او، پس از برجام و با تسهیل روابط، دولت از این پتانسیل بازار استفاده کرد و در نهایت خودروسازان خارجی به انعقاد قرارداد با ایران ترغیب شدند. 
 
او می افزاید: «این مسیر،‌ مسیر خوبی برای نزدیک شدن صنعت خودروسازی ایران به بازارهای جهانی است. چرا که ابتدا خودروساز حرکت می کند و وارد بازار جهانی می شود و به دنبال آن، قطعه ساز فرصت حضور در بازار جهانی را بدست می آورد که در صورت در دست گرفتن بازار، مسیر شکست و پیروزی آغاز می شود.»
 
کاکایی اظهار می کند: «البته صنعت خودروسازی و قطعه سازی ایران طی سال های اخیر با تنش هایی همراه شده که باعث تضعیف برخی تولیدات شده است. حال در این زمان، فرصت سرمایه گذاری با توجه به نیاز این صنعت فراهم شده است که به نظر می رسد اگر قطعه سازان خارجی در کنار قطعه سازان داخلی وارد بازار ایران شوند، رقابت میان صنعت خودروسازی و قطعه سازی ایران و بازارهای خارجی اوج می گیرد.» 
 
به گفته او، این امکان درحالی فراهم می شود که در ابتدا مسایل مربوط به ورود و خروج ارز و مسایل بانکی ایران برطرف شود و پس از آن نیز مدیریت صحیح مبنی بر چگونگی فعالیت این صنایع گام های ابتدایی پیشرفت ایران در این زمینه را فراهم کند. 
 
او در پاسخ به اینکه اگر کلیه تفاهم نامه های ایران و خودروسازان خارجی به قرارداد ختم شود، آیا فرصتی برای ارتقا کیفی تولیدات خودروسازان داخلی و در نهایت رقابت پذیری میان خودروسازان و قطعه سازان داخلی و خارجی منجر می شود، تاکید می کند: «در میان کلیه تفاهم نامه های منعقد شده، تنها قرارداد منعقد شده در میان کلیه تفاهم نامه ها، ایکاپ است.   در حال حاضر این قرارداد باعث می شود تا با ورود این شرکت خارجی قطعات مورد نیاز خارجی نیز وارد کشور شود، از این رو شاید این قراردادها با تمایل به ورود  و همکاری با قطعه سازان خارجی منتهی شود.» 
 
این کارشناس صنعت خودرو می افزاید: این قرادادها ویژگی های مثبتی در بردارد. یکی از این ویژگی ها، ارتقا سطح کیفی خودروسازان داخلی است. از دیگر ویژگی های مثبت این قراردادها ترغیب قطعه سازان داخلی و ارتقا سطح کیفی تولیداتشان است.  در نگاه اول، اگر تعداد قطعات وارد شده برای تولید این خودرو در داخل کشور کم باشد، چندان چشمگیر نخواهد بود. اما پس از آن با افزایش تعداد قطعات وارد شده، قطعه سازان داخلی به انعقاد قرارداد و جوینت ونچر ترغیب می شوند.»
 
کاکایی اظهار می کند: «البته این قراردادها چالش هایی نیز به همراه دارد، چرا که ممکن است فرصت رشد برای یک یا دو قطعه ساز فراهم شود و مابقی از بازار جا بمانند که در این میان مدیریت صحیح، این توازن را برقرار می کند. چرا که در غیر اینصورت  چالش های پایداری در این صنعت رخ می دهد و به راحتی از این صنعت خارج نمی شود.»