مقایسه تویوتا پرادو یا تویوتا FJ کروزر در خیابان های تهران +تصاویر و مشخصات فنی

به گزارش پایگاه خبری پدال نیوز، امروز اگر نگاهی به بازار خودروهای SUV کشور بیاندازید گزینه های خیلی زیادی را پیش و روی خود نخواهید داشت چون قانون منع واردات خودروهای بالای ۲.۵ لیتر بسیاری از شاسی بلندها را از ورود به بازار کشور محروم کرده است یعنی یا باید مبالغ هنگفتی را صرف خرید خودروهایی چون پورشه ماکان و یا ولوو XC90 کنید و یا به کراس اوورهایی مانند سورنتو و اتولندر اکتفا کنید. اما برای کسانی که بخواهند برای یک خودروی SUV دست دوم مبلغی بین ۲۰۰ الی ۳۰۰ میلیون تومان را هزینه کنند هنوز گزینه های جذابی در بازار موجود است که امروز می خواهیم دو مورد از آنها را رو در روی یکدیگر قرار داده و بررسی کنیم. این دو خودرو هر دو از محصولات سرزمین آفتاب تابان یعنی ژاپن هستند، پس با همراه باشید در مقایسه ی کوتاهی که بین تویوتا لندکروزر پرادو و FJ کروزر خواهیم داشت.


طراحی ظاهری

طراحی پرادو در نمای جلو ساده و همانگ بوده که در این بخش طرح برآمده ی چراغ ها و لبه ی بالا آمده ی کاپوت جلب توجه میکند البته بنا به ادعای سازنده این کناره های برآمده تنها برای زیبایی نیستند بلکه به دید بهتر راننده کمک میکنند و اطلاع دقیقی از ابعاد خودرو را به راننده میرسانند. طرح جلو پنجره نیز با خطوط ضخیم عمودی جلوه ی قدرتمندی دارد. در نمای جانبی خط پف گلگیر که از زیر چراغ جلو شروع شده تا آینه ادامه داشته و سپس محو میشود. برآمدگی گلگیر عقب نیز دارای طرحی بسیار زیباست که بخشی از در عقب را نیز در بر گرفته است و تا چراغ عقب ادامه دارد. طراحی قسمت عقب همچنان آثاری از نسل قبل را با خود دارد و نکته ای که به این بخش لطمه زده عدم جایگیری پلاک های ملی در محل پیش بینی شده است. البته این نکته ی منفی در مدل هایی که لاستیک زاپاس آنها در زیر خودرو است دیده نمی شود. در کل پرادو دارای طرحی ساده و هماهنگ با کلاس خود است که البته از زرق و برق خودرو های کره ای در آن خبری نیست.



نمای
امروز اگر نگاهی به بازار خودروهای SUV کشور بیاندازید گزینه های خیلی زیادی را پیش و روی خود نخواهید داشت چون قانون منع واردات خودروهای بالای ۲.۵ لیتر بسیاری از شاسی بلندها را از ورود به بازار کشور محروم کرده است یعنی یا باید مبالغ هنگفتی را صرف خرید خودروهایی چون پورشه ماکان و یا ولوو XC90 کنید و یا به کراس اوورهایی مانند سورنتو و اتولندر اکتفا کنید. اما برای کسانی که بخواهند برای یک خودروی SUV دست دوم مبلغی بین ۲۰۰ الی ۳۰۰ میلیون تومان را هزینه کنند هنوز گزینه های جذابی در بازار موجود است که امروز می خواهیم دو مورد از آنها را رو در روی یکدیگر قرار داده و بررسی کنیم. این دو خودرو هر دو از محصولات سرزمین آفتاب تابان یعنی ژاپن هستند، پس با همراه باشید در مقایسه ی کوتاهی که بین تویوتا لندکروزر پرادو و FJ کروزر خواهیم داشت.

طراحی ظاهری

طراحی پرادو در نمای جلو ساده و همانگ بوده که در این بخش طرح برآمده ی چراغ ها و لبه ی بالا آمده ی کاپوت جلب توجه میکند البته بنا به ادعای سازنده این کناره های برآمده تنها برای زیبایی نیستند بلکه به دید بهتر راننده کمک میکنند و اطلاع دقیقی از ابعاد خودرو را به راننده میرسانند. طرح جلو پنجره نیز با خطوط ضخیم عمودی جلوه ی قدرتمندی دارد. در نمای جانبی خط پف گلگیر که از زیر چراغ جلو شروع شده تا آینه ادامه داشته و سپس محو میشود. برآمدگی گلگیر عقب نیز دارای طرحی بسیار زیباست که بخشی از در عقب را نیز در بر گرفته است و تا چراغ عقب ادامه دارد. طراحی قسمت عقب همچنان آثاری از نسل قبل را با خود دارد و نکته ای که به این بخش لطمه زده عدم جایگیری پلاک های ملی در محل پیش بینی شده است. البته این نکته ی منفی در مدل هایی که لاستیک زاپاس آنها در زیر خودرو است دیده نمی شود. در کل پرادو دارای طرحی ساده و هماهنگ با کلاس خود است که البته از زرق و برق خودرو های کره ای در آن خبری نیست.



نمای FJ در جلو کاملا یاد آور لندکروزر های دهه 70 است و طرح راهنما ها در کنار چراغ های گرد طرحی فانتزی در عین حال اصیل به این خودرو بخشیده. روی کاپوت و در بالای جلوپنجره یک ورودی هوای باریک بچشم میخورد که به عضلانی تر شدن نمای جلو کمک میکند,در این بین وجود سه عدد برف پاک کن نیز به خاص تر شدن خودرو کمک کرده. از نکات مثبت FJ طرح سپر است که با توجه کاربری خودرو بسیار کاربردی است. در نمای جانبی FJطرحی بسار ساده دارد,زاویه ی شیشه تقریبا عمودی است و از ستون B نیز خبری نیست,در این بین ضخامت زیاد ستون c جلب توجه میکند. نمای عقب FJ کاملا ساده است و همان مشکل محل نمره ی خودرو مانند پرادو در خودرو وجود دارد. FJ دارای طرحی خاص تر و کمتر عامه پسند نسبت به پرادو است.

کابین

با ورود به داخل پرادو خود را در فضایی با ارگونومی مناسب می یابم,کیفیت مواد بکار رفته نیز بالا بوده و از لحاظ طراحی مشکلی بچشم نمیخورد.طراحی پشت آمپر نیز ساده و زیباست که بدلیل پایه بودن تیپ خودرو نمایشگر چندمنظوره ی آمپر ها رنگی نیست .خودروی مورد بررسی ما از گونه ی TXL بود که پایین ترین سطح امکانات رفاهی را دارد و حتی صندلی ها برقی نبودند. ردیف سوم نیز وجود دارد که در صورت نیاز از کف صندوق بالا آمده و در محل خود قرار میگیرند. البته نحوه ی باز کردن آنها مشکل تر از خودرویی چون هیوندای iX55 است. چهار شیشه ی خودرو اتوماتیک بوده و گرمکن صندلی های جلو نیز موجود میباشد دوربین دید عقب و ایرکاندیشن جداگانه برای سرنشینان عقب از دیگر امکانات خودرو است. فضای داخلی پرادو جادار است و فضای کافی برای ۵ سرنشین وجود دارد. همچنین با توجه به شکل جعبه مانند اتاق خودرو فضای سر حتی برای ردیف سوم نیز کافی و صندوق بار نیز به دنبال آن مکعبی شکل و کاملا کاربردی است.

در بدو ورود به کابین FJ سبک کاملا متفاوتی با پرادو را مشاهده می کنید. در های جلو به حدی بزرگ هستند که برای آنها آفتابگیر جانبی جداگانه تعبیه شده. طرح داشبورد نیز بسیار ساده و فاقد هرگونه تزییناتی است و از تهویه اتومات نیز خبری نیست. دید عقب چندان جالب نیست و فضای سرنشینان عقب نیز کمی تنگ احساس میشود. نکته ی منفی FJ این است که برای باز کردن در های عقب حتما باید در های جلویی را باز نمود. طراحی پشت آمپر نیز ساده و هماهنگ است.

مشخصات فنی



هر دو خودرو از پیشرانه های مشابه سود میبرند که با کد 1GR_FE شناخته می شود. این موتور 4 لیتری, شش سیلندر وی شکل بوده و با ضریب کمپرس 10:1 و طول کورس95 میلیمتر توانایی تولی 236 اسب بخار را داراست. البته در سال 2010 تغییراتی روی این موتور صورت گرفت که که شامل نصب سیستم Dual VVT_i میشد و توان تولیدی را تا 254 تا 285 اسب بخار افزایش می داد. سیستم Dual VVT_i با اعمال زمانبندی متغییر سوپاپ ها بر روی هر دو میل سوپاپ ورودی و خروجی نصب می شود و عملکرد موتور را بهبود می بخشد. رینگ پیستون های این موتور دارای روکش آنادایز شده هستند و برای کاهش اصطکاک نیز پیستون ها دارای یک روکش از جنس رزین هستند. همچنین قطعاتی چون پیستون ها و میل لنگ در نسخه‌ی آپدیت شده ی این موتور وزن کمتری دارند. موتور 1GR موتوری است که با موفقیت بر روی خودروهای آفرودی تویوتا مورد استفاده قرار گرفته است و در اکثر بازارها نیز رضایت بالایی از آن وجود دارد. این موتور در صورتی که از آن به خوبی نگهداری شود عمری بالایی ۳۰۰ هزار کیلومتر خواهد داشت. نکاتی که در خصوص این موتور باید به آن توجه کرد اول کنترل مایع خنک کننده‌ی است چون نباید اجازه داد موتور بیش از اندازه گرم شود. مورد بعدی صدای تق تقی است که در صورت بالا زدن کاپوت از این موتور خواهید شنید که البته جای نگرانی ندارد و مربوط به انژکتورهاست. با توجه به ضریب تراکم ۱۰.۴ به ۱ در این موتور نیز در صورتی که بوی نامطبوع گوگرد مانندی را از اگزوز استشمام کنید می توانید از محلول اکتان افزا استفاده کنید. موتور 1GR برای تیونینگ نیز گزینه ی مناسبی است و کیت سوپرشارژر TRD برای آن موجود است که می تواند قدرت موتور را تا ۳۲۰ اسب بخار و گشتاور آن را تا ۵۰۰ نیوتون متر افزایش دهد. گیربکس دو خودرو نیز مشابه است و هر دو اتوماتیک 5 دنده هستند با این تفاوت که در پرادو قابلیت تیپ ترونیک تعبیه شده و در طرف دیگر اف جی در سیستم دنده کمکی خود گزینه ی 2Hرا دارد که میتوان انتقال نیرو را به محور عقب محدود کرد که در پرادو بدلیل 4 چرخ دایم بودن این گزینه موجود نیست.

تست رانندگی

در هنگام رانندگی با پرادو ارتفاع بالای این خودرو اولین موردی است که جلب توجه می کند. شروع حرکت خودرو نرم و کم صدا بوده و تعویض دنده ها با بالاترین دقت و به نرمی انجام می شوند. شتاب صفر تا صد کیلومتر نیز حدود ۱۰ ثانیه به دست می‌آید. موردی که در پرادوی مورد آزمایش کمی ناراحت کننده بود این بود که این خودرو از نوع پایه بود و فاقد سیستم KDSS بود و به همین دلیل در هنگام دور زدن شاهد زاویه گرفتن بیش از اندازه ی کابین بودیم که حس چندان جالبی را منتقل نمی کرد که این مشکل در مدل های مجهز به KDSS وجود ندارد. نرمی خودرو بسیار خوب بوده و سیستم تعلیق دوبل جناغی در جلو و پنج اتصالی در عقب به خوبی وظیفه ی خود را در جذب ناهمواری ها انجام می دهد. ترمزها در هر چهارچرخ دیسکی است و سیستم ضد بلوکه و توزیع الکترونیکی نیروی ترمز نیز بر روی آن‌ها نصب شده است. دیسک های ترمز در هر چهار چرخ از نوع خنک شونده هستند و دیسک جلو دارای قطر ۳۳۸ میلی متری و دیسک ترمز عقب دارای قطر ۳۱۲ میلی متری است. کالیپر ترمز هم در جلو از نوع چهار پیستونه و در عقب از نوع تک پیستون است. عملکرد ترمزها را نمی توان خیلی عالی ارزیابی کرد اما رضایت بخش و کافی است. سیستم های اتوهلد و فرود از سراشیبی نیز در تمامی مدل های پرادو به صورت استاندارد موجود هستند.



کابین تویوتا FJ کروز حال و هوایی کاملا متفاوت با پرادو دارد و کاملا حس یک خودروی آفرودی تمام عیار را منتقل می کند. دید اطراف به دلیل پنجره های کم ارتفاع خودرو محدود است و در این بین وجود سه عدد تیغه برف پاک کن در جلو حس جالب دارد. گرچه دو خودرو از نظر فنی اشتراکات زیادی دارند اما اف جی به دلیل داشتن وزن کمتر واکنش های تیز تری را در مقایسه با پرادو از خود نشان می دهد. در درگی هم که بین دو خودرو داشتیم fj کروزر به راحتی پرادو را پشت سر می گذاشت. اف جی کروزر با توجه به فاصله‌ی محوری کمتر و زوایای حمله و فرود بهتر می تواند عملکرد بهتری را نیز در مسیرهای خارج جاده ای از خودنشان دهد. در تجربه ی کوتاهی که با هر دو خودرو در یک مسیر کوهستانی داشتیم البته هر دو خودرو عملکردی رضایت بخش را داشتند و نکته ی جالب آن‌ها حفظ نرمی و راحتی ماشین حتی هنگام حرکت در چنین مسیرهایی بود. البته مسیری که خودروها در آن مورد آزمایش قرار گرفتند آنقدر صعب العبور نبود که نیاز باشد از تمامی توانایی های خودروها استفاده کنیم و هر دو خودرو حتی بدون نیاز به استفاده از دنده ی کمکی و یا قفل دیفرانسیل موفق به صعود به تپه شدند. آرامش داخل کابین دو خودرو نیز نزدیک به یکدیگر است اما اف جی کروزر به دلیل آیرودینامیک نامناسبی که دارد در جاده و در سرعت های بالا صدای بیشتری را داخل کابین منتقل می کند. سیسم تعلیق تویوتا اف جی در جلو از نوع دوبل جناغی و در عقب از نوع مولتی لینک است و کمک فنرهای آن نیز گازی هستند. هندلینگ این خودرو روی جاده برخلاف ظاهر آن مناسب است که یکی از دلایل آن استفاده از میل موجگیر در تعلیق این خودرو است. اف جی به سیستم A-TRAC هم مجهز است که سیستم کنترل کشش فعال اختصاصی تویوتا برای خودروهای آفرودی اش است. این سیستم با استفاده از اعمال کنترل بر روی ترمزها تعیین می کند که چه میزان گشتاور به کدام چرخ منتقل شود.



نتیجه گیری

در جلو کاملا یاد آور لندکروزر های دهه 70 است و طرح راهنما ها در کنار چراغ های گرد طرحی فانتزی در عین حال اصیل به این خودرو بخشیده. روی کاپوت و در بالای جلوپنجره یک ورودی هوای باریک بچشم میخورد که به عضلانی تر شدن نمای جلو کمک میکند,در این بین وجود سه عدد برف پاک کن نیز به خاص تر شدن خودرو کمک کرده. از نکات مثبت FJ طرح سپر است که با توجه کاربری خودرو بسیار کاربردی است. در نمای جانبی FJطرحی بسار ساده دارد,زاویه ی شیشه تقریبا عمودی است و از ستون B نیز خبری نیست,در این بین ضخامت زیاد ستون c جلب توجه میکند. نمای عقب FJ کاملا ساده است و همان مشکل محل نمره ی خودرو مانند پرادو در خودرو وجود دارد. FJ دارای طرحی خاص تر و کمتر عامه پسند نسبت به پرادو است.

کابین

با ورود به داخل پرادو خود را در فضایی با ارگونومی مناسب می یابم,کیفیت مواد بکار رفته نیز بالا بوده و از لحاظ طراحی مشکلی بچشم نمیخورد.طراحی پشت آمپر نیز ساده و زیباست که بدلیل پایه بودن تیپ خودرو نمایشگر چندمنظوره ی آمپر ها رنگی نیست .خودروی مورد بررسی ما از گونه ی TXL بود که پایین ترین سطح امکانات رفاهی را دارد و حتی صندلی ها برقی نبودند. ردیف سوم نیز وجود دارد که در صورت نیاز از کف صندوق بالا آمده و در محل خود قرار میگیرند. البته نحوه ی باز کردن آنها مشکل تر از خودرویی چون هیوندای iX55 است. چهار شیشه ی خودرو اتوماتیک بوده و گرمکن صندلی های جلو نیز موجود میباشد دوربین دید عقب و ایرکاندیشن جداگانه برای سرنشینان عقب از دیگر امکانات خودرو است. فضای داخلی پرادو جادار است و فضای کافی برای ۵ سرنشین وجود دارد. همچنین با توجه به شکل جعبه مانند اتاق خودرو فضای سر حتی برای ردیف سوم نیز کافی و صندوق بار نیز به دنبال آن مکعبی شکل و کاملا کاربردی است.

در بدو ورود به کابین FJ سبک کاملا متفاوتی با پرادو را مشاهده می کنید. در های جلو به حدی بزرگ هستند که برای آنها آفتابگیر جانبی جداگانه تعبیه شده. طرح داشبورد نیز بسیار ساده و فاقد هرگونه تزییناتی است و از تهویه اتومات نیز خبری نیست. دید عقب چندان جالب نیست و فضای سرنشینان عقب نیز کمی تنگ احساس میشود. نکته ی منفی FJ این است که برای باز کردن در های عقب حتما باید در های جلویی را باز نمود. طراحی پشت آمپر نیز ساده و هماهنگ است.

مشخصات فنی



هر دو خودرو از پیشرانه های مشابه سود میبرند که با کد 1GR_FE شناخته می شود. این موتور 4 لیتری, شش سیلندر وی شکل بوده و با ضریب کمپرس 10:1 و طول کورس95 میلیمتر توانایی تولی 236 اسب بخار را داراست. البته در سال 2010 تغییراتی روی این موتور صورت گرفت که که شامل نصب سیستم Dual VVT_i میشد و توان تولیدی را تا 254 تا 285 اسب بخار افزایش می داد. سیستم Dual VVT_i با اعمال زمانبندی متغییر سوپاپ ها بر روی هر دو میل سوپاپ ورودی و خروجی نصب می شود و عملکرد موتور را بهبود می بخشد. رینگ پیستون های این موتور دارای روکش آنادایز شده هستند و برای کاهش اصطکاک نیز پیستون ها دارای یک روکش از جنس رزین هستند. همچنین قطعاتی چون پیستون ها و میل لنگ در نسخه‌ی آپدیت شده ی این موتور وزن کمتری دارند. موتور 1GR موتوری است که با موفقیت بر روی خودروهای آفرودی تویوتا مورد استفاده قرار گرفته است و در اکثر بازارها نیز رضایت بالایی از آن وجود دارد. این موتور در صورتی که از آن به خوبی نگهداری شود عمری بالایی ۳۰۰ هزار کیلومتر خواهد داشت. نکاتی که در خصوص این موتور باید به آن توجه کرد اول کنترل مایع خنک کننده‌ی است چون نباید اجازه داد موتور بیش از اندازه گرم شود. مورد بعدی صدای تق تقی است که در صورت بالا زدن کاپوت از این موتور خواهید شنید که البته جای نگرانی ندارد و مربوط به انژکتورهاست. با توجه به ضریب تراکم ۱۰.۴ به ۱ در این موتور نیز در صورتی که بوی نامطبوع گوگرد مانندی را از اگزوز استشمام کنید می توانید از محلول اکتان افزا استفاده کنید. موتور 1GR برای تیونینگ نیز گزینه ی مناسبی است و کیت سوپرشارژر TRD برای آن موجود است که می تواند قدرت موتور را تا ۳۲۰ اسب بخار و گشتاور آن را تا ۵۰۰ نیوتون متر افزایش دهد. گیربکس دو خودرو نیز مشابه است و هر دو اتوماتیک 5 دنده هستند با این تفاوت که در پرادو قابلیت تیپ ترونیک تعبیه شده و در طرف دیگر اف جی در سیستم دنده کمکی خود گزینه ی 2Hرا دارد که میتوان انتقال نیرو را به محور عقب محدود کرد که در پرادو بدلیل 4 چرخ دایم بودن این گزینه موجود نیست.

تست رانندگی

در هنگام رانندگی با پرادو ارتفاع بالای این خودرو اولین موردی است که جلب توجه می کند. شروع حرکت خودرو نرم و کم صدا بوده و تعویض دنده ها با بالاترین دقت و به نرمی انجام می شوند. شتاب صفر تا صد کیلومتر نیز حدود ۱۰ ثانیه به دست می‌آید. موردی که در پرادوی مورد آزمایش کمی ناراحت کننده بود این بود که این خودرو از نوع پایه بود و فاقد سیستم KDSS بود و به همین دلیل در هنگام دور زدن شاهد زاویه گرفتن بیش از اندازه ی کابین بودیم که حس چندان جالبی را منتقل نمی کرد که این مشکل در مدل های مجهز به KDSS وجود ندارد. نرمی خودرو بسیار خوب بوده و سیستم تعلیق دوبل جناغی در جلو و پنج اتصالی در عقب به خوبی وظیفه ی خود را در جذب ناهمواری ها انجام می دهد. ترمزها در هر چهارچرخ دیسکی است و سیستم ضد بلوکه و توزیع الکترونیکی نیروی ترمز نیز بر روی آن‌ها نصب شده است. دیسک های ترمز در هر چهار چرخ از نوع خنک شونده هستند و دیسک جلو دارای قطر ۳۳۸ میلی متری و دیسک ترمز عقب دارای قطر ۳۱۲ میلی متری است. کالیپر ترمز هم در جلو از نوع چهار پیستونه و در عقب از نوع تک پیستون است. عملکرد ترمزها را نمی توان خیلی عالی ارزیابی کرد اما رضایت بخش و کافی است. سیستم های اتوهلد و فرود از سراشیبی نیز در تمامی مدل های پرادو به صورت استاندارد موجود هستند.



کابین تویوتا FJ کروز حال و هوایی کاملا متفاوت با پرادو دارد و کاملا حس یک خودروی آفرودی تمام عیار را منتقل می کند. دید اطراف به دلیل پنجره های کم ارتفاع خودرو محدود است و در این بین وجود سه عدد تیغه برف پاک کن در جلو حس جالب دارد. گرچه دو خودرو از نظر فنی اشتراکات زیادی دارند اما اف جی به دلیل داشتن وزن کمتر واکنش های تیز تری را در مقایسه با پرادو از خود نشان می دهد. در درگی هم که بین دو خودرو داشتیم fj کروزر به راحتی پرادو را پشت سر می گذاشت. اف جی کروزر با توجه به فاصله‌ی محوری کمتر و زوایای حمله و فرود بهتر می تواند عملکرد بهتری را نیز در مسیرهای خارج جاده ای از خودنشان دهد. در تجربه ی کوتاهی که با هر دو خودرو در یک مسیر کوهستانی داشتیم البته هر دو خودرو عملکردی رضایت بخش را داشتند و نکته ی جالب آن‌ها حفظ نرمی و راحتی ماشین حتی هنگام حرکت در چنین مسیرهایی بود. البته مسیری که خودروها در آن مورد آزمایش قرار گرفتند آنقدر صعب العبور نبود که نیاز باشد از تمامی توانایی های خودروها استفاده کنیم و هر دو خودرو حتی بدون نیاز به استفاده از دنده ی کمکی و یا قفل دیفرانسیل موفق به صعود به تپه شدند. آرامش داخل کابین دو خودرو نیز نزدیک به یکدیگر است اما اف جی کروزر به دلیل آیرودینامیک نامناسبی که دارد در جاده و در سرعت های بالا صدای بیشتری را داخل کابین منتقل می کند. سیسم تعلیق تویوتا اف جی در جلو از نوع دوبل جناغی و در عقب از نوع مولتی لینک است و کمک فنرهای آن نیز گازی هستند. هندلینگ این خودرو روی جاده برخلاف ظاهر آن مناسب است که یکی از دلایل آن استفاده از میل موجگیر در تعلیق این خودرو است. اف جی به سیستم A-TRAC هم مجهز است که سیستم کنترل کشش فعال اختصاصی تویوتا برای خودروهای آفرودی اش است. این سیستم با استفاده از اعمال کنترل بر روی ترمزها تعیین می کند که چه میزان گشتاور به کدام چرخ منتقل شود.



نتیجه گیری

اف جی کروزر خودرویی نیست که بتوان آن را هر روز مورد استفاده ی روزمره قرار داد و بهتر است به عنوان خودروی دوم به آن نگاه کنید قیمت این خودرو در حال حاضر بین 270 الی 300 میلیون تومان است که بهایی زیاد برای چنین خودرویی به شمار می رود. البته برای افرادی که تمکن مالی کافی دارند و به دنبال یک آفرودر تمام عیار هستند گزینه ای بهتر از اف جی وجود نخواهد داشت.

نکات مثبت این خودرو شامل شتاب گیری سریع، توانایی های خارج جاده ای عالی و فضای صندوق بار زیاد و نکات منفی آن شامل دید کم، مصرف سوخت بالا، هندلینگ پایین در جاده و استفاده ی زیاد از پلاستیک در داخل کابین هستند.



پرادو در مقایسه با اف جی خودروی متمدن تر اما در عین حال با توانایی های کمتری است که می توان بر روی آن به عنوان یک شاسی بلند قابل اعتماد و راحت خانوادگی حساب باز کرد البته قیمت این خودرو نیز بسیار غیر منطقی و بالا است و کمی آزار دهنده خواهد بود اگر بدانید خودرویی با رنج قیمت حدود ۲۸۰ الی ۳۵۰ میلیون تومان حتی صندلی راننده اش نیز به صورت دستی تنظیم می شود. نکات مثبت پرادو را نیز می توان در توانایی خارج جاده ای خوب، کابین جادار و فضای بار زیاد و نکات منفی آن را نیز در هندلینگ متوسط، قیمت بسیار بالا و ضعف پیشرانه در مدل های چهار سیلندر عنوان کرد. در انتها ضمن تشکر از مالکان خودروها آقایان سبحان مرآت و افشین نیکوبخت و فربد امینی شما را به دیدن گالری تصاویر و جدول مشخصات دو خودرو دعوت می کنیم.

منبع سایت: خودرو بانک

مشخصات فني
مدل	تویوتا پرادو	تویوتا FJ کروزر
پيشرانه	V6 تنفس طبیعی	V6 تنفس طبیعی
حجم موتور	3956 سی سی	3956 سی سی
حداکثر قدرت	271 اسب بخار	270 اسب بخار
حداکثر گشتاور	381 نیوتون متر	381 نیوتون متر
شتاب رسمي	9 ثانیه	7.3 ثانیه
مصرف سوخت ترکيبي	13 لیتر در هر صد کیلومتر	12.4 لیتر در هر صد کیلومتر
وزن	2125 کیلوگرم	1948 کیلوگرم
قيمت	280 الی 350 میلیون تومان	250 الی 300 میلیون تومان