این بدان معنا است که خودروی کلاسیک دوستداشتنی میتسوبیشی مجهز به یک پیشرانهٔ 2 لیتری بنزینی به همراه دو موتور الکتریکی و یک پکیج باطری لیتیوم یون 12 کیلووات ساعتی خواهد بود. برای هر محور یک موتور الکتریکی وجود دارد که خودرو را به نمونهای چهارچرخ محرک تبدیل میکند. این امر میتواند بسیار جالب باشد که چگونه این سیستم هیبریدی پیچیده درون بدنهٔ مدل A قرار خواهد گرفت؛ بنابراین شاید میتسوبیشی مدل A کلاسیک به ویژگیهای ایمنی مدرن مانند سیستم نظارت بر نقاط کور، سیستم هشدار ترافیک عقب و سیستم جلوگیری از برخورد جلو با قابلیت تشخیص عابر پیاده هم مجهز باشد!
مدل A اصلی که نخستین خودروی میتسوبیشی مسوب میشود، درواقع توسط شرکت کشتیسازی میتسوبیشی ساخته شد که عضوی از شرکت خوشهای میتسوبیشی بود و درنهایت به میتسوبیشی موتورز امروزی تکامل پیدا کرد. این خودرو از معماری فیات Tipo 3 و ترکیب هفتنفره استفاده میکرد. نیروی موردنیاز مدل A نیز توسط یک پیشرانهٔ 2.8 لیتری چهار سیلندر خطی تأمین میشد که 35 اسب بخار قدرت تولید داشت. این نیرو به چرخهای عقب انتقال میافت و خودرو را به حداکثر سرعت 96 کیلومتر در ساعت میرساند.
از میتسوبیشی مدل A با احتساب پروتوتایپها تنها 22 دستگاه بین سالهای 1917 تا 1921 همگی بهصورت دستساز ساخته شد؛ اما این خودرو گرانقیمت بود و نتوانست در برابر مدلهای ارزانتر اروپایی و آمریکایی آن دوران به رقابت بپردازد. بنابراین مدل A موفقیتی برای میتسوبیشی به همراه نداشت که این امر موجب شد این شرکت بجای خودروهای سواری، روی خودروهای تجاری موفق برند فوسو تمرکز کند.