پژو پارس LX TU5 یا سورن ELX EF7؟ +تصاویر ومشخصات

بنابراین هرچند هنوز تصمیم نهایی خود را نگرفته‌ام، اما با توجه به بررسی‌هایی که طی چند ماه گذشته انجام داده‌ام، تقریباً اطلاعات کاملی از مزایا و معایب پارس LX و سورن ELX کسب نموده‌ام. به همین دلیل تصمیم گرفتم مقایسه‌ای میان این دو خودرو انجام دهم تا هم اطلاعات خود را در اختیار دیگران قرار داده باشم و هم از تجربیات و پیشنهادات مخاطبین عزیز پدال بهره‌مند گردم.

 

ذکر این نکته ضروری است که شخصاً هیچ تعصبی نسبت به هیچ بک از این دو خودرو نداشته و صرفاً به‌عنوان یک خریدار به آن‌ها نگاه می‌کنم؛ بنابراین سعی کرده هم تا حد امکان مقایسهٔ عادلانه‌ای بین سورن و پارس انجام دهدم.


طراحی خارجی

در مورد طراحی خارجی این دو خودرو حرف زیادی نمی‌توان زد چراکه سال‌ها است در خیابان‌های کشور حضورداشته و همه چندین و چند بار آن‌ها را دیده‌اند. خصوصاً پژو پارس که نزدیک به 17 سال است با همین طراحی ظاهری در حال تولید است. بااین‌حال بحث برتری طراحی میان پارس و سورن بحثی کاملاً سلیقه‌ای است چراکه برخی پارس و برخی سورن را می‌پسندند.

 

ولی سورن به لطف طراحی جدیدتر، تقاضای کمتر و حضور کمتر در خیابان‌ها، کمتر از پارس تکراری شده است. بعلاوه سورن فیس‌لیفتی از سمند LX است که هرچند هماهنگی طراحی LX در آن دیده نمی‌شود اما چهره‌ای بروزتر و مدرن‌تری را به نمایش می‌گذارد.

 

در سوی دیگر پارس قرار دارد که هرچند کاملاً پیر و تکراری شده است اما همچنان جذابیت خود در بازار را حفظ نموده و تقاضای بالایی دارد. ولی در کل سورن با فرم سپرهای یکپارچه با بدنه، چراغ‌های عقب LED و زه‌های جانبی همرنگ بدنه، طراحی بروزتری نسبت به پارس دارد هرچند که پارس نیز طراحی هماهنگ‌تری دارد.

 

---

طراحی داخلی

سورن به‌عنوان فیس‌لیفتی از سمند LX در سال 1385 معرفی شد و هرچند در بیرون تفاوت‌های زیادی با LX داشت اما در داخل از داشبورد و تریمی کاملاً مشابه سمند استفاده می‌کرد؛ اما چندی بعد ایران‌خودرو دست‌به‌کار شده و داشبورد کاملاً جدیدی را برای سورن ارائه کرد که انصافاً در مقایسه با تولیدات داخلی، طراحی زیبا و هماهنگی دارد. سورن با داشبورد جدید با نام سورن ELX عرضه شد اما در سال 1392 نمونهٔ جدیدی از آن با نام سورن ELX سال یا کلاس 11 ارائه شد که در داشبورد تغییراتی داشته و مجهز به دکمه‌های کنترلی روی فرمان شده بود.


ایران‌خودرو همچنین برای پارس هم به دلیل کهنگی طراحی داخلی، داشبورد جدیدی ارائه کرد که هرچند نسبت به قبل طراحی بهتری دارد اما کیفیت متریال داخلی آن بسیار افت کرده است. بااین‌حال پارس LX به دلیل تریم کرم‌رنگ داخلی، لوکس‌تر و زیباتر از سورن ELX سال با تریم مشکی‌رنگ به نظر می‌رسد ولی ازلحاظ کیفیت داخلی به‌وضوح سورن یک سر و گردن بالاتر از پارس قرار می‌گیرد چراکه جنس داشبورد پارس از پلاستیک خشک بوده که کاملاً بی‌کیفیت است درحالی‌که سورن از این لحاظ وضعیت بهتری دارد.

 

---

تجهیزات

هر دو خودروی موردنظر ما از محصولات به‌اصطلاح لوکس و رده‌بالای ایران‌خودرو بشمار می‌روند و به همین دلیل در رنج قیمتی خود تجهیزات نسبتاً مناسبی را ارائه می‌کنند. از تجهیزات مشترک هر دو خودرو می‌توان به ترمزهای دیسکی در هر چهارچرخ با ABS و EBD، دو ایربگ، فرمان هیدرولیک با غربیلک مجهز به دکمه‌های کنترلی، تهویه اتوماتیک، آینه‌های جانبی برقی و تا شونده اتوماتیک، شیشه‌های برقی هر چهاردر، سنسور دنده‌عقب، رینگ‌اسپرت آلومینیومی و تنظیم برقی پشتی صندلی‌های جلو اشاره کرد درحالی‌که سورن با گرم‌کن آینه‌های جانبی، دسترسی از داخل خودرو به صندوق بار، پاور ویندوز، تنظیم زاویهٔ نور چراغ‌های جلو و کیفیت بهتر سیستم صوتی بالاتر از پارس قرار می‌گیرد.

---

پیشرانه

پارس موردنظر من از نوع LX یعنی مجهز به پیشرانهٔ TU5 متعلق به پژو 206 تیپ 5 است. موتوری با 1600 سی‌سی حجم، 108 اسب بخار قدرت و 142 نیوتن متر گشتاور. در سوی دیگر سورن نیز این اواخر فقط با موتور به‌اصطلاح ملی EF7 عرضه می‌شود؛ یعنی موتوری که دیدگاه‌های مثبت و منفی کاملاً متضادی نسبت به آن وجود دارد. درهرحال EF7 پیشرانه‌ای با 1700 سی‌سی حجم است که با تجهیز به سیستم زمان‌بندی متغیر باز و بسته کردن سوپاپ‌ها، 114 اسب بخار قدرت و 155 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند که هرچند نسبت به موتورهای روز دنیا بازدهی پایینی دارد اما با توجه به پیشرانه‌های محصولات داخلی می‌توان خروجی موتور EF7 را نسبتاً معقول و مناسب دانست. البته ایران‌خودرو به‌تازگی نسخهٔ توربوی سورن را هم عرضه کرده که 150 اسب بخار قدرت دارد.

---

رانندگی

بر روی کاغذ سورن با 6 اسب بخار قدرت بیشتر و 13 نیوتن متر گشتاور بیشتر برتر از پارس به نظر می‌رسد اما از یک‌سو اضافه‌وزن 72 کیلوگرمی سورن نسبت به پارس و از یک‌سو مشکل گاز نخوردن و یا به‌اصطلاح کُپ کردن در دنده‌های یک و دو موجب می‌شود که پارس علیرغم توان کمتر در شتاب اولیه برتر میدان باشد؛ اما مشکل پارس عدم همخوانی موتور و بدنه است یعنی هرچند موتور TU5 مصرف سوخت کمتری از موتور قبلی XU7 دارد اما برای هیکل سنگین پارس ضعیف بوده و کشش موتور قبلی را ندارد بنابراین در سربالایی‌ها خصوصاً هنگام پُر بودن سرنشینان کاملاً کم آورده و نیاز به معکوس پیدا می‌کند.

 

این در حالی است که سورن در شتاب ثانویه بر پارس برتری داشته و حتی با دنده 5 هم شیب‌ها را طی می‌کند. به همین دلیل شتاب صفرتاصد سورن 12 ثانیه است درحالی‌که پارس در دنده‌های 3 به بعد با افت توان مواجه شده و برای رسیدن به صد کیلومتر در ساعت به 13.2 ثانیه زمان احتیاج دارد.


هندلینگ و راحتی دو خودرو تقریباً در یک سطح است اما سورن به دلیل وزن سنگین‌تر و کشش بیشتر، برای جاده‌های برون‌شهری مناسب‌تر است درحالی‌که پارس در شهرها چابک‌تر عمل می‌کند. در بحث ترمز گیری هم برتری با سورن است و عملکرد بهتری دارد درحالی‌که هنگام حرکت با دور موتور بالاتر از 3000 rpm صدای موتور TU5 پارس بیشتر از سورن به داخل کابین می‌آید؛ اما در بحث مصرف سوخت طبق اعلام ایران‌خودرو، پژو پارس LX به‌صورت ترکیبی 7.5 لیتر بنزین در هر صد کیلومتر مصرف می‌کند که بهتر از مصرف 8.1 لیتری سورن ELX است.

---

نتیجه

پس از بیان موارد بالا با توجه به حدود 600 هزار تومان قیمت کمتر سورن و تجهیزات بیشتر، کیفیت بالاتر و قدرت بیشتر آن می‌توان سورن ELX کلاس 11 را پیروز این رقابت دانست اما تقاضای بازار کاملاً برعکس است به‌گونه‌ای که پارس و خصوصاً مدل LX فروش بسیار بیشتری نسبت به سورن دارد.

 

از سوی دیگر سورن در بخش بازار دست‌دوم هم مغلوب پارس شده و دیرتر و با افت قیمت بیشتری فروش می‌رود؛ بنابراین در کل می‌توان این‌گونه نتیجه‌گیری کرد که اگر اصطلاحاً تو بورس بودن، طراحی داخلی زیباتر و تا حدودی مصرف کمتر مدنظر باشد پارس LX انتخاب بهتری است اما اگر تجهیزات بیشتر، کیفیت بالاتر و شتاب و کشش را مهم بدانیم قطعاً سورن ELX EF7 پیروز میدان است.

 

البته همین فروش پایین‌تر سورن نیز می‌تواند برای برخی افراد نقطهٔ مثبتی باشد چراکه مشابه آن کمتر در خیابان‌ها دیده شده، دیرتر تکراری می‌شود و از همه مهم‌تر نسخهٔ وانت آن هنوز ساخته نشده است (آریسان)! با‌این‌وجود در کل هیچ‌یک از این دو خودرو را با توجه به پیشرفت‌های صنعت خودروسازی مدرن جهانی نمی‌توان گزینه‌های ایده آلی دانست اما در این بازار انحصاری داخلی چاره‌ای جز خرید این چهارچرخه‌های وطنی وجود ندارد و در غیر این صورت باید سراغ نمونه‌های چینی رفت که شخصاً علاقه‌ای به آن‌ها ندارم.