نقش مبهم جوینت ونچرها در صنعت قطعه سازی

به گزارش پدال نیوز، مهدی مطلب زاده در گفتگو با خبرنگار خبر خودرو با اشاره به موضوع تشکیل جوینت ونچرهای قطعه سازی در کشور اظهار داشت : در صورتی که در برخی قطعات نیز همکاری های مشترکی صورت گیرد ابتدا باید درصد ارزش قطعه در خودرو مشخص شود ضمن اینکه باید معلوم شود که جوینت شدن شرکتها تا چه میزان هزینه و سرمایه گذاری نیاز خواهد داشت و برای چه تیراژی از تولید خواهد بود؟
 
وی تصریح کرد : طبعا قطعه سازی که جوینت ونچر تشکیل می دهد با در نظر گرفتن منافع خود و محاسباتی که دارد در این مسیر وارد خواهد شد.
 
وی با طرح این سوال که  ایا با تشکیل چند جوینت ونچر چرخ صنعت قطعه سازی کشور به حرکت در خواهد آمد ؟  ، اظهار داشت : این اقدام تنها موجب توانمندی تولید در بخش کوچکی از این صنعت خواهد شد و طبعا نمی توان بار مشکلاتی که در این صنعت وجود دارد را با تشکیل چند جوینت ونچر حل نمود.
 
وی با اشاره به وجود 1200 قطعه ساز فعال در کشور تصریح کرد : در شرایطی که  1200 قطعه ساز در کشور فعالیت دارند چنانچه از این تعداد 30 واحد نیز تشکیل جوینت ونچر دهند ، تکلیف باقی واحدهای قطعه سازی چه خواهد بود ؟
 
وی افزود : قطعا شرایط ادغام و قوانین مرتبط با آن موضوع گسترده ای است که مستلزم مباحث مفصلی است .
 
این فعال در صنعت قطعه سازی کشور همچنین در خصوص تشکیل جوینت ونچر با شرکتهای خارجی اظهار داشت :  تشکیل جوینت ونچر با شرکتهای همتای خارجی در صورت رعایت  شرایط همکاری می تواند نقش موثری در صنعت قطعه سازی کشور داشته باشد.
 
مطلب زاده با اشاره به تاثیر نبود سیاست گذاری دقیق در ایجاد مشکلات امروز صنعت قطعه سازی ، خاطر نشان کرد : در جریان همکاری ها باید سیاست هایی تدوین شود که خودروساز خارجی تمامی شبکه تامین را با هدف انتقال دانش و تکنولوژی وارد نماید.
 
وی گفت : امروزخودروساز به عنوان یک شرکت تنها منافع خودش را می بیند و از آنجا که قطعه سازان در جریان همکاری ها دسترسی به دانش و تکنولوژی ندارند این احتمال وجود دارد که خودروساز خارجی به سراغ تامین کنندگان خارجی برود.
 
وی تصریح کرد :امروز قطعه سازان ، محصولاتی را که تولید می کند به امید به اینکه که در چرخه تامین خودروسازان مورد استفاده قرار گیرد و اگر این اتفاق نیفتد قطعه سازی ایران محکوم به فنا خواهد بود.
 
وی گفت : با حذف قطعه سازی داخلی طبعا اشتغال و سرمایه ای عظیمی که در این بخش صورت گرفته از بین خواهد رفت ضمن اینکه آموزش ها و تکنولوژی های موجود در این بخش  به دلیل عدم بکار گیری به تدریج به باد فراموشی سپرده خواهند شد و نهایتاآسیب های جدی زیادی به صنعت کشور وارد خواهد شد.