بررسی رنو کوئید ، خودرویی برای ارزان پسندها و رقیب پراید در ایران +تصاویر ومشخصات فنی

رنو کوئید

همه اتومبیل های کلاس A ضرورتا هاچ بک نیستند و می‌توان در بین آنها حتی اس یو وی هایی را نیز مشاهده کرد. یکی از این SUV ها یا بهتر بگوییم شبه SUV ها که توسط شاخه هندی رنو طراحی و تولید شده رنو کوئید است.

جرارد دتوربت، معاون رنو-نیسان و کسی که باید وی را پدر لوگان، داستر و اکنون کوئید بدانیم معتقد است روند فروش اتومبیل های هاچ بک با نزول مواجه شده و اکنون اس یو وی ها جای آنها را گرفته اند. البته حق هم با اوست و گواه این ادعایش هم آمار فروش خوب کوئید در هندوستان می‌باشد.

رنو کوئید

کوئید بر اساس استراتژی CMF رنو تولید شده که مربوط به ساخت اتومبیل های ارزان قیمت و کامپکت می‌باشد. در این روش چندین خودرو با استفاده از پلتفرم مشترک تولید می‌شوند تا علاوه بر اینکه هزینه و زمان ساخت کاهش یابد، تعمیر و نگهداری آنها نیز ساده تر شود.

کوئید محصول همکاری چهار شاخه رنو در کره، ژاپن، فرانسه و هندوستان است. طراحی آن در استودیوهای طراحی رنو در بمبئی و چنای انجام شده، تجهیزات داخلی در کره تولید شده، موتور و گیربکس تولید فرانسه بوده، الکترونیک خودرو در ژاپن توسعه یافته و سرانجام تولید محصول نهایی در هند صورت می‌گیرد.

طراحی بیرونی

همانطور که گفتیم وقتی درباره یک خودروی کامپکت و ارزان قیمت بحث می‌کنید باید سطح انتظارات خود را در همان میزان حفظ کنید. البته این بدان معنی نیست که طراحان رنو سعی نکرده اند حتی الامکان ظاهری جذاب برای کوئید دست و پا کنند. این شبه اس یو وی بیشتر به یک هاچ بک بزرگ می‌ماند که ارتفاع تعلیق آن افزایش یافته است.

رنو کوئید

البته در طراحی کوئید نکات قابل ذکری هم وجود دارد. چراغ ها از طرحی جسورانه برخوردار هستند. الماس رنو در وسط جلو پنجره می‌درخشد و خود طراحی خود جلوپنجره نیز شبیه خودروهای ارزان قیمت نیست. بالای گلگیرها دو ابرویی پلاستیکی نصب شده تا ظاهر خودرو را عضلانی تر کند. طول، عرض و ارتفاع کوئید به ترتیب ۳۶۷۹، ۱۵۷۹ و ۱۴۷۸ میلی متر بوده و فاصله بین دو محور ۲۴۲۲ میلی متر است. ارتفاع کف خودرو از زمین ۱۸۰ میلی متر است اما رینگ های کوچک ۱۳ اینچی به طور هوشمندانه ای موجب بیشتر نشان دادن این ارتفاع می‌شود.

رنو کوئید

حجم های (قوس های ) بکار رفته در طراحی کوئید بسیار گرد و نرم بوده و از طراحی های تیز و لبه دار خبری نیست. قطعات پلاستیکی سیاه رنگی که روی درب ها و پایین سپرها قرار دارد در تقویت جلوه بصری خودرو موثر بوده اند. شباهت نمای عقب کوئید به یک هاچ بک بیشتر احساس می‌شود و سادگی این بخش ارزان قیمت بودن اتومبیل را در ذهن تداعی می‌کند.

طراحی داخلی

طراحی داشبورد احتمالا انتظارات شما را برآورده خواهد کرد. یک طراحی ساده با فضاهای کاربردی که در آن خبری از انبوه دکمه ها نیست. کنسول جلو با یک پوشش کرومی احاطه شده و در آن از نمایشگر مشابه رنو داستر استفاده شده است. این نمایشگر کنترل سیستم مولتی مدیا، راهبری و نقشه و ارتباط گوشی همراه از طریق بلوتوث را به عهده دارد. در پایین صفحه نمایش نیز کنترل های مربوط به تهویه مطبوع قرار دارد.

رنو کوئید

نمایشگر پشت فرمان کاملا دیجیتالی بوده و تقریبا کلیه اطلاعات مورد نیاز را نشان می‌دهد. البته همه به جز دورشمار که جای آن کاملا خالی است. جلوی سرنشین کناری راننده سه فضای مناسب برای قرار دادن اشیا قرار دارد که هریک پایین دیگری قرار گرفته است.

رنو کوئید

فضای داخل خودرو نسبت به سایر رقبا شاید بیشتر باشد اما به ویژه صندلی های عقب برای مسافرت های طولانی چنگی به دل نمی‌زنند و شیشه های عقب دستی نکته تامل برانگیزی است. در واقع انتظار شما از فضای داخلی کوئید نباید بیشتر از یک هاچ بک ۲+۲ باشد. کیفیت پلاستیک استفاده شده در داخل مناسب است اما در حد یک محصول اروپایی نبوده و حتی اتومبیل های تولید برزیل نیز از جنس بهتری در داخل استفاده می‌کنند.

رنو کوئید

پیشرانه

رنو برای کوئید یک پیشرانه کاملا جدید را توسعه داده است. موتور سه سیلندر ۸۰۰ سی سی ۱۲ سوپاپه که ۵۴ اسب بخار قدرت و ۷۴ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. همچنین گیربکس ۵ دنده دستی که قدرت موتور را به چرخ ها انتقال می‌دهد نیز کاملا جدید است. بخش هایی مانند پمپ روغن و منیفولد هوا از پلاستیک درست شده اند تا ارزان تر و سبک تر از آب دربیایند. مصرف سوخت این موتور طبق اعلام رنو ۳٫۹ لیتر در صد کیلومتر است.

رنو کوئید

شاید میزان اندک قدرت موتور در نگاه اول تعجب برانگیز باشد اما برای وزن ۶۶۰ کیلویی کوئید به ویژه در سفرهای درون شهری کاملا مناسب است. البته اکید توصیه می‌شود از این اتومبیل انتظار یک شاسی بلند واقعی با قابلیت های آفرود را نداشته باشید و وظایف دشوار را به آن محول نکنید. در این صورت عملکرد نرم و بی صدا و مصرف سوخت آن در شهر شما را راضی می‌کند.

رانندگی و هندلینگ

همانطور که گفته شد وزن کوئید ۶۶۰ کیلوگرم است و ۶۰ کیلو از سبک ترین رقیب خود نیز سبک تر می‌باشد. این وزن کم شبهاتی را در مورد ایمنی کوئید به ذهن متبادر می‌کند. به گفته رنو ایمنی این محصول در حد استانداردهای هندوستان است و این یعنی ایربگ به صورت سفارشی و آن هم فقط برای راننده قابل نصب خواهد بود. از ترمز ABS نیز بطور کلی خبری نیست.

تعلیق کوئید در جلو از نوع مک فرسون و در عقب چند میله ای است و کیفیت رانندگی آن پایین تر از رنو داستر قرار دارد. فرمان الکتریکی عملکرد دقیق و خوبی دارد. ترمزها کمی سفت عمل می‌کنند و با توجه به نبود ABS و عرض کم تایر ترمزگیری در سطوح لغزنده دشوار بوده و احتمال قفل شدن چرخ ها بالاست.

اگر بخواهیم نگاهی کلی به رنو کوئید بیاندازیم باید گفت که رنو آن را متناسب با شرایط بازار هند طراحی کرده و به عنوان یک اتومبیل ارزان قیمت شهری گزینه مناسبی می‌تواند باشد. طراحی بیرونی آن قابل قبول بوده و در داخل نیز به عنوان یک هاچ بک فضای مناسبی در اختیار می‌گذارد. اما بطور قطع اگر رنو قصد عرضه آن در بازارهای خارج از هندوستان را داشته باشد باید امکانات رفاهی و ایمنی زیادی را به آن اضافه کند.

منبع : overdrive