به گزارش پایگاه خبری پدال نیوز، ولوو XC90 T8 و آئودی Q7 e-tron در تلاشاند تا ترکیب مناسبی از راحتی یک شاسیبلند بزرگ و هزینههای کم یک هاچبک هیبریدی کوچک را ارائه کنند. سیستمهای هیبرید پیشرفتهی این خودروها مصرف سوخت کمی داشته و در حالت تمام الکتریکی میتوانند پاسخگوی مسافتهای کوتاه باشند. خب در مبارزهی این دو برند آلمانی و سوئدی کدامیک برنده خواهد بود؟
هیچیک از دو خودروی موردبحث ظاهر بدی ندارند و طول هر یک حدود 5 متر بوده و
ظاهر با هیبت آنها در جاده حس گیرایی ایجاد میکند. به لطف نسبتهای
طراحی مناسب هر دو خودرو ابعاد و فضای مناسبی دارند.
کنسول میانی عریض Q7 فضای بین راننده و سرنشین جلویی را جدا میکند.
داشبورد نرم این خودرو با حداقل دکمهها دارای صفحهنمایش قرار گرفته در
بخش بالایی است. کیفیت مواد بکار رفته و هماهنگی آنها با یکدیگر
فوقالعاده بوده و این خودرو بهصورت استاندارد از کاکپیت مجازی عالی آئودی
سود میبرد.
جدای از دستهدندهی خاص، تمایزهای بسیار کمی میان ولوو XC90 T8 و مدلهای
عادی این خودرو وجود دارد. استفاده از مواد با رنگ روشن در کابین ولوو باعث
شده که این خودرو جادارتر از آئودی به نظر بیاید هرچند استفاده از تریم
فلز پولیش خورده و برخی جزئیات دیگر کابینی مدرن را به ارمغان آوردهاند.
هر دو خودرو به آسانی 7 نفر را حمل میکنند اما ولوو کمی جادارتر است. در
بحث فضای صندوقعقب، تعیین برنده به نوع انتخاب آرایش صندلیها بستگی دارد.
اگر همهی صندلیها مورد استفاده قرار گیرند فضای بار آئودی 405 و ولوو
347 لیتر است اما با تا کردن صندلیهای پشتی این فضا در ولوو به 998 لیتر
میرسد که از فضای 890 لیتری آئودی بیشتر است.
با استانداردهای شاسی بلندهای بزرگ،Q7 یکی از بهترین خودروهایی است که
میتوانید بخرید چراکه در هنگام سواری ثابتقدم و پایدار احساس میشود.
زمانی که این خودرو با سیستم تعلیق بادی سفارشی انتخاب شود راحتی و آسایش
فوقالعادهای به همراه دارد.
XC90 نیز از فلسفهی مشابهی در امر راحتی استفاده میکند. دوری از رینگهای
21 اینچی باعث شده که سواری خودرو نرم باشد و برای شاسیبلندی با این
اندازه، هنگام عبور از پیچها نبود تکانهای بدنه امری بسیار خوب به نظر
میرسد.
آئودی با سیستم سفارشی فرمان پذیری چهارچرخ عرضه میشود که نهتنها پایداری
خودرو در سرعتهای بالا را افزایش میدهد بلکه بهطور قابلتوجهی دایرهی
گردش را کمتر کرده و مانور پذیری خودرو در سرعتهای پایین را بهبود میبخشد
که وِیژگی مفیدی در شهر است.
هر دو خودرو در حالت تمام الکتریکی آرام و ساکت هستند. حتی با استفاده از
پیشرانه ی احتراق داخلی نیز آرامش خودروها حتی در سرعتهای بالا به هم
نمیخورد.
این شاسی بلندهای بسیار کممصرف روشی نسبتاً متفاوت را در سیستمهای هیبریدی خود بکار گرفتهاند. هر دو خودرو از پیشرانههای الکتریکی برای بهبود راندمان خود بهره بردهاند اما ولوو از پیشرانهی بنزینی و آئودی از پیشرانهی دیزلی استفاده میکنند.
پیشرانهی دیزلی 3 لیتری توربوی آئودی در سایر ساختههای این کمپانی نیز بکار رفته اما به لطف پیشرانهی الکتریکی این خودرو تنها در 6 ثانیه از سکون به تندی 100 کیلومتر در ساعت میرسد.
پیشرانهی 2 لیتری توربو و سوپرشارژردار بنزینی ولوو 39 اسب بخار بیش از
قدرت 368 اسب بخاری آئودی تولید میکند و به عنوان نتیجه ولوو میتواند در
5.6 ثانیه به سرعت 100 کیلومتر در ساعت برسد.
در بحث مصرف سوخت آئودی اعداد فوقالعادهای را ارائه میکند. مصرف سوخت
2.1 لیتر در هر صد کیلومتر ولوو خیلی خوب است اما در برابر مصرف 1.7 لیتری
آئودی حرفی برای گفتن ندارد. باتری هر دو خودرو را میتوان از طریق سوکت
خانگی شارژ کرد اما تا زمانی که شارژر سریع را انتخاب نکنید باید تا 8 ساعت
منتظر شارژ باتریها بمانید.
محدودهی حرکتی الکتریکی آئودی Q7 e-tron فوقالعاده بوده و در استفادههای روزمره اقتصادیتر از ولوو نشان میدهد مخصوصاً اگر تنها مسافتهای کوتاه را طی کنید. هر دو خودرو کمترین نرخ مالیات را دارند بنابراین در برابر شاسی بلندهای معمولی کمی ارزانتر هستند.
مصرف سوخت فوقالعادهی آئودی با قیمت آغازی کمتر ولوو تلافی میشود. مدل
سطح پایهی تریم Momentum ولوو بهای 59995 دارد درحالیکه آئودی حداقل بهای
65 هزار دلاری را طلب میکند. سیستم تعلیق بادی راحت و سیستم فرمان پذیری
هر چهارچرخ آئودی به ترتیب بهای 2 و 110 پوندی را به بهای کلی اضافه
میکند.
انتخاب خودروی برتر در این مقایسه کار آسانی نیست. هر دو خودرو ترکیب مناسبی از کاربردی بودن، اشرافیت و راحتی مورد انتظار از یک شاسیبلند 60 هزار پوندی را ارائه میدهند.
برای برخی افراد انتخاب خودروی برتر در مدلی زیباتر خلاصه میشود. برند
آئودی برای بسیاری از افراد جذابتر است اما ولووی ارزانتر نیز قطعاً ارزش
نگاه کردن را داراست.