ون در آکر، مدیر ارشد بخش طراحی رنو گفته است : « این کانسپت ثمره آزادی عملی است که ما در طراحی داشتیم و همین مسیر را در محصولات آینده رنو دنبال خواهیم کرد. » اگر منظور از ادامه این مسیر بکارگیری المان های طراحی خارجی ترزور باشد باید گفت که کاپوت بزرگ و بدنه کشیده، چراغ های C شکل، رینگ های ۲۱ اینچی جلو و ۲۲ اینچی عقب و فاصله اندک کف آن از زمین جزو ویژگی های بارز آن محسوب میشود.
اما عجیب ترین نکته در طراحی ظاهر آن بی شک به نحوه ورود و خروج به خودرو مربوط میشود که در آن تمام سقف به همراه شیشه جلو و کاپوت به سمت جلو حرکت کرده و سرنشینان باید از روی لبه کناری رد شده و وارد اتومبیل شوند.
در زیر این پوسته فلزی یک موتور الکتریکی قرار دارد که رنو به لطف آن دوبار قهرمان مسابقات فرمولا E شده است. این موتور ۳۵۰ اسب بخار قدرت و ۲۸۰ فوت پوند گشتاور تولید میکند که شتاب صفر تا صد آن را به کمتر از ۴ ثانیه خواهد رساند. همچنین دو باتری به همراه مجموعه خنک کننده برای این موتور در نظر گرفته شده است.
در طراحی داخلی نیز آینده نگری رنو مشهود است. یک صفحه نمایش بزرگ L شکل که از کنسول وسط شروع شده و تا پشت فرمان ادامه یافته است اکثر عملکردها و نشانگرها را در خود جای داده است.