پدال نیوز: خودروهای اسپرت لوکس و اشرافی انگلیسی همواره برترین نمونههای ترکیب حال و هوای تجملاتی و حس برتری یک خودرو اسپرت سریع را عرضه کردهاند. برندهایی همانند بنتلی، استون مارتین و جگوار همواره از شناختهشدهترین نامها در این عرصه هستند. یکی از برندهایی که مدتهاست کش و قوسهای فراوانی پیرامون بازگشت آن به جهان خودرو وجود دارد، جنسن است.
به گزارش پدال نیوز در این مطلب به طور خلاصه به معرفی مشهورترین محصول این خودروساز و بررسی حضور آن در کشورمان میپردازیم.
ترکیبی از عضله آمریکایی، اصالت انگلیسی و ظرافت ایتالیایی
نسل دوم اینترسپتر در سال 1966 و به عنوان جانشین مدل موفق CV8 عرضه شد. طراحی این GT بزرگ توسط استودیو تورینگ ایتالیا انجام گرفته بود و در زمان خود بسیار جنجالی بود؛ چرا که عقب خودرو در یک اقدام سنتشکنانه به صورت یک هاچبک با فضای بزرگ شیشهای طراحی شده بود. به سبک سایر جنسنها نیز نیروگاه اصلی خودرو یک پیشرانه V8 کرایسلر بود (ابتدا از نوع گلدن کوماندو به حجم 6.3 لیتر-383 اینچ مکعبی). در اکتبر سال 1969 گونه بهبودیافته Mark II معرفی شد که در آن تغییراتی جزئی در طراحی داخلی و شکل و شمایل خودرو ایجاد شده و سیستم تهویه مطبوع نیز در لیست آپشنها قرار گرفته بود. مهمترین تغییر اما در سال 1971 و معرفی Mark III انجام گرفت. کرایسلر که پیشرانههای 6.3 لیتری خود را با کاهش قدرت از 330 به 250 اسب بخار عملاً خلع سلاح کرده بود، جنسن را وادار کرد تا از پیشرانههای سری مگنوم 440 اینچ مکعبی (7.2 لیتری) با کاربراتورهای متفاوت استفاده کند که بسته به نوع کاربراتور بین 305 تا 340 اسب بخار قدرت تولید میکردند. تولید این پیشرانهها اما در سال 1972 توسط کرایسلر متوقف شد و تنها به درخواست جنسن و البته با قدرت کمتر (حدود 280 اسب بخار) ادامه یافت. تولید این سری تا سال 1976 ادامه یافت که در نهایت با بستهشدن در کارخانه جنسن (ناشی از شکست مالی پروژه جنسن هیلی و ورشکستگی) پرونده اینترسپتر نیز بسته شد. محصول دیگر جنسن یعنی FF با وجود شناسایی به عنوان یک مدل متفاوت از اینترسپتر، به دلیل آنکه پایه و اساس پلتفرم این دو خودرو یکسان است، به عقیده بسیاری یکی از گونههای اینترسپتر قلمداد میشود. FF که از سال 1966 تا 1971 و در تیراژ بسیار محدودتر 320 دستگاه عرضه شد، از نظر ظاهری دارای تفاوتهای اندکی با اینترسپتر بود (دو آبشش در کنار چرخهای جلو و 12.7 سانتیمتر طول بیشتر) و از همان پیشرانه 383 کرایسلر سود میجست، اما مجهز به سیستم انتقال نیرو به هر چهار چرخ بود (طراحی شده توسط موسسه تحقیقاتی فرگوسن) که در زمان خود اولین بار در یک خودرو شهری خیابانی محسوب میشد. علاوه بر FF باید به نمونه کانورتیبل آن که از سال 1974 و در تیراژ 267 دستگاه تولید شد و نمونه کوپه که از سال 1975 تنها 60 دستگاه از آن ساخته شد نیز اشاره کنیم.
اینترسپتر در ایران
متاسفانه آمار دقیقی از جنسنهای وارد شده به ایران در دست نیست؛ اما به دلیل ظاهر اشرافی و پیشرانههای حجیم کرایسلر، اینترسپتر خودرویی نسبتاً محبوب در ایران تلقی میشد. این محبوبیت خصوصاً پس از عرضه Mark III اوج گرفت. تا میانه سالهای دهه 70 شمسی حداقل 8 دستگاه از این خودرو در ایران موجود بود که معروفترین آنها شاید نمونه متعلق به خواهر شاه مخلوع است که یک کانورتیبل قهوهای رنگ است. علاوه بر آن حداقل 2 نمونه قهوهای، 2 نمونه سفید، یک نمونه نقرهای و 2 نمونه مشکی نیز وجود داشتند یک نمونه مشکی از ایران خارج شده، یک نمونه قهوهای رنگ نیز متاسفانه اوراق شده است. بنابر شواهد حداقل یک دستگاه FF نیز در ایران وجود داشته که از سرنوشت آن اطلاعی در دست نیست.
نویسنده: نیما مجتهدزاده