کمربند ایمنی، تزئینی نیست

به گزارش پایگاه خبری پدال نیوز به نقل از ایرنا ، براساس آمار بستن کمربند ایمنی از میزان قابل توجهی از تلفات رانندگی جلوگیری می کند که این موضوع لزوم بستن این وسیله را ضروری می سازد.
بطور مثال براساس گزارش روابط عمومی و امور بین الملل سازمان پزشکی قانونی کشور، در ایام نوروز امسال (25 اسفند94 تا 15 فروردین 95) 967 نفر در حوادث رانندگی کشته شده اند که علت اصلی مرگ 52.1 درصد از افراد ضربه به سر، 23.1 درصد شکستگی های متعدد، 8.8 درصد به دلیل خونریزی، 10.4 درصد به دلیل علل اشتراکی و5.6 درصد به دلایل دیگر بوده است.
این آمار نشان می دهد چنانچه سرنشینان این خودروها به درستی از کمربندهای ایمنی استفاده می کردند آمار تلفات با کاهش معنی داری روبرو می شد ولی رعایت نکردن مقررات راهنمایی و راهنمایی همانند سرعت غیرمجاز و استفاده نکردن از کمربند ایمنی این تلفات را افزایش داده است.
هر چند از نظر ارزش مالی، قیمت این کمربندها در مقابل جان انسان ها بسیار ناچیز است اما برخی از رانندگان حتی اتوبوس های برون شهری همچنان نسبت به نصب و تعمیر آن بی توجهی نشان می دهند.
خوشبختانه در چند سال اخیر بستن این کمربندها هم برای خودروهای درون شهری و هم برون شهری اجباری شده که نتیجه آن نیز کاهش تلفات رانندگی در جاده ها و حتی در درون شهرها بوده است.
با وجود این مزایا، هنوز برخی از رانندگان نسبت به تعمیر و نصب این وسیله حیاتی غفلت می ورزند و با شیوه های مختلف ذهن ماموران را به نوعی در رسیدگی به استفاده از این وسیله در خودرو، منحرف می کنند.
نگارنده این سطور در اواخر شهریورماه جاری یعنی در اوج مسافرت های تابستانی در دو روز متوالی به یکی از شهرهای شمالی کشور مسافرت کرده که در هر دو مورد از اتوبوس به عنوان وسیله نقلیه استفاده شد.
هر چند اتوبوسی که در این سفر استفاده کردم هر دو متعلق به یک شرکت و تعاونی مسافربری بوده اما در صندلی که من نشستم فاقد کمربند ایمنی سالم بوده. یعنی با اینکه هر دو اتوبوس کمربند داشت اما فاقد قفل بوده و کمک راننده پس از نزدیک شدن به پاسگاه پلیس، فقط از مسافران خواست کرد تا کمربندها را ببندند و توجهی به سالم و ناسالم بودن آن نیز نکرد.
کمک راننده در پاسخ به این پرسش که چرا این کمربند سالم نیست فقط گفت که آن را روی دو پای خود بیاندازم! او بخاطر اینکه احیانا در پاسگاه پلیس راه با جریمه روبرو نشود فقط کمربند را روی پاهایم انداخت تا با جریمه پلیس روبرو نشود.
او در پاسخ سئوال من که از وی خواستم بگوید چرا این کمربند را تعمیر نکرده فقط گفت: وقت ندارد و کمربند هم مهم نیست و از پاسگاه که عبور کنیم همه چیز حله!
معلوم نیست در این اتوبوس یا اتوبوس قبلی و یا سایر اتوبوس های بین شهری چند کمر بند ایمنی به همین صورت ناسالم و غیر قابل استفاده است با اینحال به نظر می رسد اگر بخواهیم در این زمینه آماری بگیریم درصد این کمربندهای ناسالم و غیر قابل استفاده زیاد باشد.
کمربند ایمنی با توجه به کارکردهای خود یک نیاز اساسی خودروها به ویژه خودروهای برون شهری است و بی توجهی در تعمیر و نگهداری آن، در حقیقت بازی با جان مسافران و افزایش تلفات انسانی است.
در بحث کمربند ایمنی که با هزینه ناچیز تولید و یا تعمیر می شود باید ابتدا گفت که چه نهاد و دستگاهی در نصب و تعمیر آن نظارت می کند تا نسبت به رفع این مشکل اقدام شود؟
در خصوص کمربندهای ایمنی چنانچه در آماده سازی آن کوتاهی از طرف راننده باشد تنها جریمه نقدی نمی تواند مشکل را رفع کند بلکه مجازات های دیگری نیز باید در نظر گرفت زیرا در صورت بروز حادثه ای جان انسان ها با خطر جدی مواجه می شود.
در رسیدگی به نصب و تعمیر کمربندها، شرکت های تعاونی مسافربری بیشتر می توانند نقش ایفاء کنند زیرا به رانندگان نزدیکترند و فرصت بیشتری نیز برای رسیدگی به این مساله دارند.
پاسگاه های پلیس بخاطر محدودیت نیروی انسانی و همچنین حضور موقت رانندگان در پاسگاه ها کمتر می توانند در این زمینه نقش ایفاء کنند، هرچند باید نقش نظارتی خود را در این زمینه فراموش نکنند و به صورت راندمی به این مساله رسیدگی کنند.
دامنه نصب و تعمیر و رسیدگی به وضعیت کمربندها و جدیت در این کار باید به خودروهای درون شهری نیز کشیده شود و با رانندگانی که نسبت به نصب آن و همچنین نصب نمادین آن اقدام می کنند برخورد کنند.
بسیاری از سرنشینان خودروها در درون شهرها به طور کامل این کمربندها را قفل نمی کنند که این موضوع آسیب ها و تلفات انسانی درون شهرها را افزایش داده است.
بهرحال بستن کمربند ایمنی جدای از نظارت و برخورد انتظامی، به فرهنگسازی نیز نیازمند است تا هموطنان بیش از پیش در استفاده از این وسیله ترغیب شوند.
رسانه ها ازجمله صدا و سیما نقش مهمی در این زمینه دارند و با تولید برنامه های مختلف می توانند در این زمینه فرهنگسازی کنند.
تولید سریال ها و فیلم های آموزنده نیز از دیگر رویکردهای فرهنگسازی در این خصوص است که رسانه ها می توانند در این زمینه اقدام کنند.
نویسنده: علی حبیبی