فضای درونی فیستا عملا برداشتی از گذشته است. موادی سخت با رنگ تیره کابین را پر کرده است. عملا میتوان گفت طراحی فضای درونی از مد افتاده و قدیمی است. سامانه سرگرمی و اطلاعاتی با سامانههای ارتقاء یافته روز فاصله دارد و در کابین خودرو شاهد صندلیهای اسپورت ریکارو و کمربندهای ایمنی با نوارهای نقرهای رنگ هستیم. البته جای خجالت دارد که فورد از صفحهنمایش از مد افتاده در خودرو استفاده کرده اما مالکان نسخهی استاندارد خودرو دراینباره گلهای ندارند.
در مقابل فرمان 208 کمی باریک و نازک طراحی شده است. صندلی های خودرو شکل اسپورتتری دارند و بخش تکیهگاه صندلی نرمتر و راحتتر طراحی شده است. صفحه نمایش لمسی 208 کیفیت بهتری دارد و سرعت کار با آن بیشتر است.
درست است که فیستا خودرویی سفت و محکم است اما در راههای ناهموار خونسردی و راحتی خوبی دارد. به علاوه اینگونه مسیرها خللی در هندلینگ خودرو وارد نمیکنند.
دمپرهای هیدرولیک 208 نیز به افزایش هندلینگ در حرکت کمک میکنند. از طرفی قابلیت های کنترلی 208 در پیچها و حرکت در زوایا به شدت اعتیاداور و لذت بخش هستند.
فورد فیستا ST دارای تجهیزات و امکاناتی است که به هیچ وجه با قیمت 22 هزار پوندی آن همخوانی ندارد و از طرفی سرعت تغییر دنده در این خودرو بسیار زیاد است که شاید با استانداردها کمی تفاوت دارد.
اما با توجه به تجهیزات پژو و امکانات آن به نظر میرسد امکانات 22 هزار پوندی ارزنده باشد. ترمزهای تقویت شده، دیفرانسیل های مناسب و کابین گیرا ذهنیت شما را نسبت به هاچ بکهای دیگر پژو تغییر خواهد داد.