چرا رنو برنامه جامعی در ایران ارائه نمی دهد ؟

به گزارش پدال نیوز به نقل از دنیای اقتصاد، فعالیت کنونی رنو پس از لغو تحریم‌ها طبق انتظارات پیش نمی‌رود و این شرکت برخلاف تصور دست‌اندرکاران صنعت خودرو ظاهرا عجله‌ای برای توسعه فعالیت‌های خود در ایران ندارد، این در شرایطی است که این شرکت فرانسوی همانند رقیب خود یعنی خودروسازی پژو خلف وعده نکرد و با تشدید تحریم‌ها همچنان در خودروسازی ایران حضور یافت. حال این سوال مطرح است که چرا رنو با وجود مشکلاتی که در دوران تحریم به دوش کشید هم‌اکنون تنها به تولید تندر و ساندرو در ایران اکتفا کرده و برنامه جامعی برای حضور در ایران ارائه نمی‌دهد؟ آن‌طور که به‌نظر می‌رسد رنو بر سر خواسته خود مبنی بر همکاری همزمان با دو شرکت بزرگ خودروساز داخلی پافشاری می‌کند؛ این در شرایطی است که وزارت صنعت، معدن و تجارت با این خواسته مخالفت می‌کند، اما دلیل مخالفت این وزارتخانه چیست؟ طبق اظهارات معاون امور صنایع و اقتصادی وزیر صنعت، این وزارتخانه مقرراتی برای حضور شرکت‌های خودروساز خارجی در ایران وضع کرده مبنی‌بر اینکه تولیدکنندگان خارجی نمی‌توانند بیشتر از یک شریک در ایران داشته باشند حال آنکه شرکت‌های داخلی می‌توانند شرکای بسیاری را برای همکاری انتخاب کنند.
 
اینکه سیاست وزارت صنعت در این زمینه با چه اهدافی دنبال می‌شود با اظهار نظر‌های مختلفی از سوی کارشناسان روبه‌رو است حال آنکه این کارشناسان متفق‌القول تاکید می‌کنند که تجربه جوینت‌ونچر رنو با دو شرکت خودروسازداخلی تجربه موفقی نبوده به همین دلیل مسوولان وزارت صنعت این مقررات را برای جلوگیری از تکرار پلت‌فرم مشترک ال۹۰ با رنو وضع کردند. در این زمینه محسن صالحی‌نیا، معاون امور صنایع و اقتصادی وزیر صنعت، معدن و تجارت  نیز با بیان اینکه وزارتخانه در مذاکرات جدید تاکید بسیاری بر همکاری یک خودروساز خارجی با یک خودروساز داخلی دارد، تایید می‌کند که در حال حاضر سیاست‌های وزارت صنعت اینگونه نیست که یک شرکت خارجی با چند شرکت داخلی همکاری داشته باشد. با توجه به سیاست مسوولان صنعتی کشور در این زمینه، به‌نظر می‌رسد رنو همچنان بر خواسته خود پافشاری می‌کند و این وضعیت مانعی برای توسعه فعالیت این شرکت فرانسوی در ایران به شمار می‌رود.
 
این موضوع در حالی است که چندی پیش پیمان کارگر، قائم مقام مدیرعامل رنو در امور آفریقا و خاورمیانه در رونمایی از خودرو ساندرو استپ وی نیز تاکید کرد که با ادامه وضعیت فعلی، رنو عجله‌ای برای بستن قرارداد جدید در ایران ندارد. در همین زمینه، منبعی از تغییر سیاست رنو در ایران به‌دنبال سخت‌گیری مدیران دولتی خبر داده است. آنگونه که به‌نظر می‌رسد، رنو قصد دارد به‌صورت همزمان سه سیاست را دنبال کند. سیاست اول ادامه همکاری با دو خودروساز بزرگ داخلی در قالب شرکت رنو-پارس است. سیاست دوم، همکاری با دو خودروساز ایرانی براساس شیوه جدید مانند خرید سهام است؛ نه در قالب جوینت‌ونچر و سیاست سوم نیز تولید خودروهای ارزان قیمت به‌صورت مستقل است. بنابر سیاست اول، رنو قصد دارد محصولات پلت‌فرم ال‌۹۰ را در شرکت رنو-پارس دنبال کند و تولید خودروهای تندر و ساندرو را به‌منظور کسب بخشی از سهم بازار ادامه دهد. اما آنگونه که کارگر خبر داده قرار است دو یا سه خودروی دیگر براساس پلت‌فرم ال۹۰ تولید شود.
 
بنابراین در شرایطی که رنو قصد قطع همکاری با دو شرکت سایپا و ایران خودرو در قالب شرکت رنو پارس را ندارد، اما به‌نظر می‌رسد بر اساس سیاست دوم خود خواستار همکاری مجدد با شیوه‌ای جدید با دو شرکت بزرگ خودروساز کشورمان است. به این ترتیب این شرکت در حال مذاکره با دو شرکت ایران خودرو و سایپا به‌منظور دستیابی به یک شیوه جدید همکاری است. هرچند سیاست این شرکت در این بخش با مانع جدی از سوی وزارت صنعت مواجه است. یک کارشناس  با بیان اینکه رنو تمایل ندارد همه تخم‌مرغ‌های خود را در یک سبد بچیند، می‌گوید: رنو تمایل دارد به‌طور همزمان با دو خودروساز کار کند، اما چون وزارتخانه اجازه نمی‌دهد؛ این شرکت به‌دنبال شیوه‌های جدید همکاری است. که به‌نظر می‌رسد این سیاست نیز در نهایت با خرید بخشی از سهام یک شرکت خودروساز خاتمه یابد.
 
در این میان به‌نظر می‌رسد که سیاست‌ سوم رنو در ایران این است که مدیریت بخشی از تولیدات خود در ایران را در دست داشته باشد تا بتواند روند تولید و فروش مفیدتری را ارائه کند. این موضوع از آن رو مطرح می‌شود که یکی از برنامه‌های رنو در جهان تولید خودروهای ارزان قیمت است. از جمله این موارد می‌توان به پروژه تولید لوگان و کوئید در کشورهای در حال توسعه اشاره کرد. از آنجا که تولید لوگان یا همان ال۹۰ در ایران نتوانست براساس برنامه‌ریزی قیمتی این شرکت پیش برود؛ بنابراین این شرکت قصد دارد، محصولات با رنج پایین قیمتی خود را به‌صورت مستقل تولید کند. در این زمینه نیز پیمان کارگر به تولید مستقل کوئید اشاره کرده است. برخی از کارشناسان عامل مهم در این زمینه را بالا بودن قیمت تمام شده خودرو در ایران می‌دانند ومعتقدند چون تولید ال۹۰ نیز براساس خواسته رنو با قیمت پایین ادامه نیافت و در حال حاضر نیز این شک و شبهه وجود دارد که شرکت‌های خودروساز داخلی نتوانند تولیدات این شرکت را با قیمت اقتصادی به تولید برسانند این شرکت قصد دارد برخی از محصولات خود را در ایران به‌صورت مستقل تولید کند. بنابراین کارشناسان، علت برخی مخالفت‌ها با توسعه فعالیت رنو در ایران را خواسته این شرکت مبنی بر استقرار سیستماتیک خدمات پس از فروش، فروش و کیفیت رنو ایران می‌خوانند، خواسته‌ای که در دیگر کشورها نیز صورت گرفته اما با مخالفت‌هایی در این زمینه مواجه است.