پدال نیوز: به رغم آنکه گمان میرفت رنو فرانسه بعد از لغو تحریمها دومین شریک خودروسازی ایران باشد که بتواند قرارداد خود با خودروسازان ایرانی را امضا کند اما تاکنون خبری از امضای قرارداد این شرکت با خودروسازان ایرانی نیست. اهمیت این موضوع از آن رو است که یکی از مدیران شرکتهای خودروساز داخلی در اواخر سال گذشته خبر از امضای تفاهمنامه اولیه با رنو در اوایل سال 95 را داده بود. با این وجود رنو تاکنون نتوانسته با هیچ یک از شرکتهای خودروساز ایران قرارداد یا تفاهم نامه همکاری خود در شرایط پساتحریم را به امضا برساند.
به گزارش پدال نیوز به نقل از خبرخودرو، به رغم آنکه گمان میرفت رنو فرانسه بعد از لغو تحریمها دومین شریک خودروسازی ایران باشد که بتواند قرارداد خود با خودروسازان ایرانی را امضا کند اما تاکنون خبری از امضای قرارداد این شرکت با خودروسازان ایرانی نیست. اهمیت این موضوع از آن رو است که یکی از مدیران شرکتهای خودروساز داخلی در اواخر سال گذشته خبر از امضای تفاهمنامه اولیه با رنو در اوایل سال 95 را داده بود. با این وجود رنو تاکنون نتوانسته با هیچ یک از شرکتهای خودروساز ایران قرارداد یا تفاهم نامه همکاری خود در شرایط پساتحریم را به امضا برساند.
در شرایطی سرانجام رنو در ایران مشخص نیست که هاشم یکهزارع، مدیرعامل گروه صنعتی ایرانخودرو در مجمع سالیانه خود با سهامدارن این شرکت تاکید کرد قرار است رنو با سهم 80درصدی با یکی از خودروسازان ایرانی همکاری داشته باشد و دو محصول «سیمبل» و «داستر» را تولید کند، اما طبق قراردادی که به امضا خواهد رسید، سایر محصولات خود را با همکاری ایرانخودرو در ایران عرضه خواهد کرد.
یکه زارع به فعالیت 75درصدی رنو در همکاری با ایران خودرو اشاره و عنوان کرد به عنوان مثال فقط در یکی از محصولات تولید مشترک 300هزار دستگاه پیش بینی شده است. بنابه نظر کارشناسان محصولی که هاشم یکهزارع به آن اشاره دارد، خودروی کوئید است که قرار است در سگمنت قیمتی زیر 30 میلیون تومان به بازار عرضه شود و بازار خودروهای ارزان قیمت را از آن ایران خودرو کند.
از سوی دیگر، مهدی جمالی، مدیرعامل گروه خودروسازی سایپا دیگر شریک رنو اظهار امیدواری کرده که مذاکرات خوبی با رنوداشتیم و به زودی به تفاهم نهایی خواهیم رسید. این در حالی است که جمالی که در اسفندماه سال گذشته نیز تاکید کرده بود که قرارداد مشترک میان این شرکت و رنو در اوایل سال 95 به امضا می رسد. با این حال تاکنون هیچ خبری از امضای قرارداد دو شرکت ایران خودرو و سایپا با رنو فرانسه نیست.
هر چند گفتههای مدیران عامل دو شرکت خودروساز داخلی نشان از روند مذاکرات با رنو دارد اما به نظر میرسد که وضعیت قرارداد رنو با خودروسازان ایرانی آنچنان که گفته می شود نیز در مسیر مثبتی حرکت نمیکند.
در این شرایط برخی تحلیلگران دلیل طولانی شدن روند مذاکرات میان این خودروساز فرانسوی و خودروسازان ایرانی را خواستههای بسیارزیاد رنو عنوان میکنند و اینکه این شرکت قصد دارد در شراکت خود با خودروسازان ایرانی نهایت امتیاز را از آن خود کند. به طوری که این شرکت فرانسوی قصد دارد از وضعیت ناخوشایند مالی خودروسازان ایرانی نهایت بهره را ببرد و با خرید سایتهای طراز اول خودروسازان ایرانی فعالیت جدید خود در شرایط پساتحریم را آغاز کند. آنگونه که گفته میشود یکی از اهداف رنو در ایران خرید سهام پارس خودرو است که هاشم یکهزارع نیز به صورت غیرمستقیم به آن اشاره کرده است. موضوعی که بعد از فروش سهام سایپای کاشان به سیتروئن چندان باب طبع مدیران خودرویی کشور نیست. کارشناسان معتقدند که رنو قصد دارد شیوه همکاری خود با خودروسازان ایرانی را تغییر دهد و برای رسیدن به این هدف خود از ضعف مالی خودروسازان ایرانی بهره میبرد.
این موضوع در حالی است که رقیب همتای این شرکت یعنی پژو و سیتروئن قراردادهای خود با ایران خودرو و سایپا را امضا کردند. آنگونه که به نظر میرسد، رنو در رقابت با شرکت های پژو و سیتروئن بازمانده است.
در شرایطی که به نظر میرسد رنو بازنده مذاکرات خودرویی پس از اجرایی شدن برجام است که پژو رقیب این شرکت امیدوار است در شرایط پساتحریم بار دیگر رتبه اول خود در بازار ایران را به دست بیاورد. این در حالی است که پژو اولین شرکت خودروسازی بود که پس از تشدید تحریمها ایران را ترک کرد اما مدیران رنو همواره تاکید داشتند که همانند پژو بازار ایران را رها نکردند. برخی از کارشناسان تاکید بسیار زیاد رنو بر نحوه رفتارش در دوران تشدید تحریمها را یکی از موضوعاتی میدانند که این شرکت قصد دارد از طریق آن امتیاز بیشتری را کسب کند و همین موضوع را موجب طولانی شدن روند مذاکرات و امضای قرارداد این شرکت با خودروسازان ایرانی عنوان میکنند.
در این میان اما به نظر میرسد خودروسازان ایرانی که در گذشته رنو را یکی از شرکای قطعی خود میدانستند نیز دیگر نگاه گذشته را به این شرکت ندارند و همانند سالهای گذشته روی همکاریهای مشترک با آن حساب نمیکنند. به خصوص اینکه مدیران این شرکتها هر از چند گاهی به صورت غیرمستقیم نسبت به نحوه عملکرد این شرکت و اظهارنظرهای مدیرخاورمیانه آن ابراز نارضایتی میکنند.