ماجرای پول‌هایی که در ازای نگرفتن خدمات پرداخت می‌کنیم

به گزارش پایگاه خبری پدال نیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان،پیرمرد به میله های ایستگاه اتوبوس تکیه داده و پوشه ای که در دست داشت را مقابل صورتش گرفت تا از تیزی آفتاب بکاهد.
 
ساعت 18 است و آفتاب از روبرو به صورت مردمی که منتظر اتوبوس هستند می تابد. پیرمرد ایستگاه میرداماد به سمت تجریش منتظر اتوبوس است اما او تنها نیست و بیست ، سی نفری پشت سر او و تعدادی هم کنارش ایستاده اند.
 
قسمت خانم ها هم شلوغ است و یک ربع می شود که اتوبوسی نیامده است. اتوبوس که می رسد آنقدر جمعیت داخلش است که یکی دو نفری بیشتر نمی توانند سوار شوند.
 
اتوبوس که می رود، پیرمرد همچنان نفر اول است اما دو نفر از بغل دستی هایش نیستند. تا چشم کار می کند خبری از اتوبوس در حال نزدیک شدن نیست. تنها یک اتوبوس که در میدان ونک توقف کرده دیده می شود.
 
اتوبوس بعدی هم که بعد 10دقیقه می آید، دو سه نفر بیشتر نمی توانند سوار شوند و حالا پیرمرد نیم ساعتی می شود که نفر اول صف است و دیگر طاقتش به سر آمده است.
 
پیرمرد بی حوصله و کلافه از گرما و تابش مستقیم آفتاب تصمیم می گیرد که مسیر پر ترافیک را با تاکسی طی کند. از ایستگاه که بیرون می رفت، از کنار افرادی گذشت که تازه به ایستگاه وارد شده بودند و مشغول پرداخت هزینه سفری بودند که معلوم نبود انجام می شود یا خیر.
 
به دنبال پیرمرد، دختر و پسر جوانی هم به راه افتادند و خانم میانسالی دستان کودکش را کشید و او هم از ایستگاه بیرون رفت.
 
چند دقیقه ای که بعد از خروج آنها از روبرو افراد حاضر در ایستگاه را مشاهده می کردم، متوجه خروج دقیقه ای چند نفر از ایستگاه شدم.
 
همه این افراد موقع ورود هزینه سفر را به صورت الکترونیک پرداخت کرده بودند و حالا بدون اینکه از خدمتی استفاده کرده باشند، ایستگاه را ناامیدانه ترک می کردند.
 
بعد از مدتی که به راه افتادم، در کل مسیر به این نکته فکر می کردم که روزانه چه تعداد نفر وارد ایستگاه بی آر تی در تمام خطوط می شوند و بدون اینکه از خدمات حمل و نقل عمومی استفاده کنند، هزینه آن را پرداخت کرده و از ایستگاه خارج می شوند.
 
از طرفی پرداخت هزینه بلیط ها در همه ایستگاها به صورت الکترونیک صورت می گیرد و کسی هم موقع خروج نمی تواند به دنبال پس گرفتن هزینه سفر انجام نشده باشد.
 
در این میان عده ای که قصد دارند از سامانه اتوبوسهای تندرو استفاده کنند، باید تا زمان رسیدن اتوبوسی که بتوانند سوار آن بشوند، در ایستگاه بمانند، ولو اینکه دقایق طولانی انتظار بکشند.
 
انصراف از سفر با سامانه اتوبوس های تندرو به منزله از دست دادن مبلغ بلیطی است که قبل از سفر پرداخت شده است.
 
به عبارت دیگر باید بگوییم اکنون هزینه ورود به ایستگاههای بی آر تی از شهروندان اخذ می شود نه هزینه سفر چرا که اگر شهروندی به هر دلیلی از سفر منصرف بشود، وجهی به او پرداخت نخواهد شد.
 
در سفرهای بین شهری با استفاده از اتوبوس و هواپیما و قطار، قانون تعیین تکلیف کرده و در بعضی موارد شرکت های ترابری مجبور به بازپرداخت هزینه سفر انجام نشده و کنسل شده هستند اما در سامانه اتوبوس های تندرو خبری از مرجوع کردن هزینه پرداخت شده نیست.
 
شاید عده ای بگویند که حالا 200، 300، 400، یا 500 تومان چه ارزشی دارد که باید در گزارشی به آن پرداخت اما همین عده باید توجه کنند که اگر روزانه برای یک نفر این اتفاق میفتاد، می شد از کنار موضوع به راحتی گذشت.
 
ولی زمانی که تعداد زیادی از مسافران در ایستگاه های مختلف خطوط گسترده تهران، از سفر منصرف می شوند، پول هنگفتی می‌شود.