تردید در امنیت خودروهای بدون راننده

صحیح عمل نکردن دوربین‌های پیشرفته خودروی خودران شرکت تسلا،عامل اصلی بروز این تصادف مرگبار بوده است، اما نکته اینجاست که این آزمایش در شرایط کنترل شده درحال انجام بود و حالا که چنین تصادف مرگباری روی داده، این سؤال نگران‌کننده مطرح می‌شود که اصولا تا چه حد می‌توان به فناوری‌های به کار رفته در یک خودروی خودران اطمینان کرد؟

تحولی به نام خودروی خودران

از چند دهه پیش که همه منتظر انقلابی هیجان‌انگیز در صنعت خودروسازی بودند، بین دو گزینه احتمالی، رقابت چالش‌برانگیزی در جریان بوده است: خودروی پرنده یا خودروی خودران. هر دوی این ایده‌ها در گذر زمان با پیشرفت چشمگیری همراه بوده‌اند، اما اکنون به نظر می‌رسد، فناوری خودروی خودران با سرعت بیشتری به واقعیت نزدیک می‌شود تا جایی که اکنون شرکت‌های مختلفی در سراسر جهان، مراحل طراحی، آزمایش و توسعه چشمگیر خودروهای خودران را دنبال می‌کنند.

اکنون شرکت‌هایی نظیر گوگل، گروه خودروسازی دلفی (بریتانیا)، بوش، گروه تسلا موتورز، نیسان، مرسدس بنز، اوبر و آئودی وارد این رقابت هیجان‌انگیز شده‌اند. هر یک از آنها روی ایده منحصربه‌فرد خود در زمینه توسعه فناوری خودروهای خودران کار می‌کنند.

در این میان، گوگل از بقیه فعال‌تر بوده است. این شرکت از سال 2014 کار روی این نوع خودروها را با 25 خودروی خودران در خیابان‌های ماونتن ویوی کالیفرنیا آغاز کرد. مردم خودروهایی را می‌دیدند که خبری از راننده در آنها نبود، اما وقتی به تقاطع می‌رسیدند،‌ متوقف می‌شدند و برای گردش به چپ و راست راهنما می‌زدند.

همزمان شرکت لکسوس، 23 خودروی خودران خود را برای آزمایش این فناوری راهی خیابان‌ها کرده بود. گروه خودروسازی دلفی هم خودروی مشابهی را در سفری 5400 کیلومتری از سانفرانسیسکو تا نیویورک آزمایش کرد.

نتایج به دست آمده امیدوارکننده بود، اما همچنان نگرانی‌هایی درباره مطمئن بودن این دسته از خودروها احساس می‌شود؛ تا جایی که بعید به نظر می‌رسد ایلان ماسک، مالک ثروتمند شرکت تسلا، حاضر به نشستن در یکی از خودروهای خودران خود شده و راهی جاده‌های کوهستانی شود؛ حداقل تا چند سال آینده!

فضای بی‌اعتمادی

خودروهای خودران، فناوری جدیدی محسوب می‌شوند و به همین دلیل، راهی کردن آنها به جاده‌ها و خیابان‌هایی که سایر خودروها در آن تردد می‌کنند، هنوز خیلی زود است. نمونه آن هم تصادف مرگبار اخیری است که در فلوریدا روی داد.

پس از این حادثه بود که بعضی‌ها پرسش‌هایی از این دست را مطرح کردند: آیا می‌توانیم جانمان را در دست خودروهای رباتیک قرار دهیم؟ نکته مهم اینجاست که این دسته از خودروها مجهز به پیشرفته‌ترین فناوری‌های حال حاضر دنیا هستند، اما حتی همین فناوری‌ها ممکن است در یک لحظه از کار بیفتند؛ دقیقا همان اتفاقی که درخصوص دوربین خودروی خودران تسلا روی داد و در نهایت سرنشین آن هم کشته شد.

تا سال‌ها پیش تصور می‌شد در زمانی مانند اواخر سال 2016 نخستین سری از خودروهای خودران وارد جاده‌ها شوند، اما به باور کارشناسان صنعت خودرو و هوش مصنوعی، دستیابی به این چشم‌انداز، حوالی سال 2025 صورت خواهد گرفت. در واقع به عقب افتادن چنین چشم اندازی ریشه در عدم اطمینان کامل به ایمنی این دسته از خودروها دارد.

چرا خودران‌ها اهمیت دارند

در بسیاری از کشورهای دنیا، تصادفات جاده‌ای بیش از بیماری‌ها قربانی می‌گیرند. تلاش برای به کارگیری فناوری‌های هوشمند در خودروهای خودران با هدف کاستن از شمار قابل توجه قربانیان تصادفات رانندگی و کمک به بهبود وضعی ت ترافیکی کلانشهرهای جهان صورت می‌گیرد. حتی در پیشرفته‌ترین کشورهای جهان که ساختار ترافیکی مدون، خودروهای ایمن و مجهز به تجهیزات پیشرفته به کار گرفته می‌شود، شمار قربانیان تصادفات بالاست.

گزارش منتشر شده از سوی سازمان ملی ایمنی راه‌ها و ترافیک آمریکا نشان می‌دهد که سال 2014 میلادی، 32 هزار و 675 نفر در این کشور در جریان تصادفات خودرویی کشته شدند. مرکز حمل و نقل Eno که با مجموعه‌ای از کارشناسان زبده این عرصه اداره می‌شود، اعلام کرده عامل بیش از 90درصد این تصادفات خطای انسانی بوده است.

حالا پیش بینی می‌شود که با ورود خودروهای خودران به جاده‌ها و خیابان‌ها، فقط در آمریکا سالانه تا 400 میلیارد دلار در هزینه‌های سرسام آور مربوط به تصادفات رانندگی صرفه‌جویی شود. این رقم یعنی دو درصد کل تولید ناخالص داخلی این کشور، اما مهم‌تر از این ارقام، کاسته‌شدن از شمار قابل توجه قربانیان رانندگی در سراسر جهان است.

فناوری‌های ضروری

خودروهای خودران که بسیاری آنها را خودروهای رباتیک نیز می‌‌نامند، به مجموعه متنوعی از فناوری‌های تشخیص و ردیاب مجهز هستند. سیستم موقعیت‌یاب جهانی ازجمله این فناوری‌هاست که به خودرو امکان می‌دهد تا محل دقیق خود را در هر لحظه تشخیص دهد.

این دسته از خودروها به حسگرهای متعددی مجهز هستند که فاصله دقیق آنها را از سایر خودروها، موانع جاده‌ای و تقاطع‌ها محاسبه می‌کنند و در اختیار خودرو قرار می‌دهند. لیزرها هم کاربرد حیاتی دارند. این فناوری امکان تشخیص دقیق و محاسبه برد حرکتی را به خودرو می‌دهد.

از آن گذشته، رادارها، دوربین‌های پیشرفته و بسیار حساس و نرم‌افزار الگوریتم شناختی از دیگر ابزارهای غیرقابل چشم‌پوشی خودروهای خودران به حساب می‌آیند. شاید مهم‌تر از تمام این موارد، حسگرها و سایر ابزارهایی باشند که خودروهای خودران با تکیه بر آنها مراقب عابران پیاده، دوچرخه‌سواران و راکبان موتورسیکلت‌ها هستند.

این دسته خودروها از امکانات حسگری و نرم افزارهای مخصوص برای تشخیص سرعت، شتاب، زمان ترمزگیری و گردش ایمن به طرفین استفاده می‌کنند و این در حالی است که همواره حواسشان به خودروهای مجاور هم هست.

مجموعه این قابلیت‌ها به معنی آن است که سرنشینان حواسشان به جاده و خیابان نیست و از تماشای محیط اطراف لذت می‌برند، می‌خوابند، با دنیای مجازی خود را سرگرم می‌کنند یا نوشیدنی میل می‌کنند در حالی که خودرو با تکیه بر سیستم هوشمند خود به حرکت ادامه می‌دهد.

چالش قوانین

جدا از فناوری‌های متنوعی که استفاده از آنها در ساختار خودروهای رباتیک به عنوان ضرورتی غیرقابل انکار یاد می‌شود، با موضوع مهم دیگری با عنوان قوانین مورد نیاز مواجه هستیم. این موضوع مهم ریشه در مسائل فنی ندارد و به موارد حقوقی و قانونی مربوط می‌شود.

بسیاری از کارشناسان این سؤال را مطرح می‌کنند که چگونه باید با خودرویی خودران برخورد کرد و رفتار آن را از حیث قوانین راهنمایی و رانندگی مورد ارزیابی قرار داد؛ آن هم در شرایطی که انبوهی از خودروهای سرنشین‌دار دیگر اطراف آن حرکت می‌کنند.

رانندگی دقیق و هوشمند

کاسته‌شدن از حجم سنگین ترافیک از مهم‌ترین مزایای به کارگیری این دسته از خودروها در شهرهای بزرگ جهان محسوب می‌شود. هوش مصنوعی به کار گرفته شده در این خودروها این امکان را برایشان فراهم می‌کند تا در عین توجه کامل به موارد ایمنی، با سرعت مطمئنه بیشتری نسبت به خودروهای عادی حرکت کنند و حتی فاصله کمتری با خودروی جلویی داشته باشند؛ در حالی که سرنشینان از بی‌خطر بودن چنین رانندگی مطمئن هستند. تمام این قابلیت‌های حرکتی به معنای آن است که وقت کمتری از مردم در ترافیک‌ شهری تلف می‌شود.
 

منبع: جام جم