کد خبر: ۲۹۴۱۹

2016 June 26 - ۱۰:۱۷ - ۰۶ تير ۱۳۹۵ تاریخ انتشار:

10 خودروی عضلانی برتر تاریخ +تصاویر

پدال نیوز: تعریف شما از خودروی عضلانی چیست؟ نام‌هایی همچون موستانگ و ترنس Am آشنا هستند. خودروهای دیگری نظیر پونتیاک GTO، پلیموث سوپربیرد و Hemi Cuda نیز از جمله نام‌های خاطره‌انگیز دهه‌ی 60 و اوایل دهه‌ی 70 میلادی هستند.

به گزارش پایگاه خبری پدال نیوز- شاهین احمدزاده: تعریف شما از خودروی عضلانی چیست؟ این اولین پرسش در هنگام تألیف این مطلب بود و پاسخ آن طوری که فکر می‌کنید سرراست و راحت نیست. بسیاری از طرفداران صنعت خودرو به دهه‌ی 60 و اوایل دهه‌ی 70 میلادی اشاره خواهند کرد. زمانی که سه کمپانی بزرگ فورد، جنرال موتورز و کرایسلر خودروهایی پرقدرت با هیولاهایی 8 سیلندر تولید می‌کردند و این رقابت در اوج خود بود. نتیجه‌ی این رقابت خلق شماری از خودروهای تاریخی و محبوب بود که حداقل در خط مستقیم پرفورمنس عالی‌ای را ارائه می‌دادند و قیمت این خودروها به‌گونه‌ای بود که هر راننده‌ی متوسطی از عهده‌ی خرید آن‌ها برمی‌آمد.

نام‌هایی همچون موستانگ و ترنس Am آشنا هستند. خودروهای دیگری نظیر پونتیاک GTO، پلیموث سوپربیرد و Hemi Cuda نیز از جمله نام‌های خاطره‌انگیز آن دوران هستند.

اما مفهوم خودروی عضلانی در طی مدت‌زمان کوتاهی آغاز و تمام نشده است. این روند از سال 1949 و توسط الدزمبیل آغاز شده و تا به امروز نیز ادامه دارد. آنچه که این خودروها را منحصربه‌فرد ساخته، این است که بسیاری از خودروها کدهای مخصوص و خودمانی‌ای داشته‌اند که باعث نوعی هم ذات پنداری می‌شده است؛ مثلاً کامارو Z/28 نام خود را از پکیج پرفورمنس Z/28 گرفته که برای خودروی آماده‌ی مسابقات سری ترنس Am آمریکا ساخته شده بود.

قدرت پیشرانه‌ها معمولاً بالای 500 اسب بخار بوده و چه کسی می‌داند، اگر قیمت سوخت افزایش نمی‌یافت این خودروها امروزه چگونه بودند. بحث هوای پاک نیز دیگر مسئله‌ای بود که کارایی این خودروها را تحت تأثیر قرارداد و تا حدی دوران طلایی خودروهای عضلانی آمریکایی به پایان رسید.

در سال 2004 پونتیاک مدل GTO را دوباره عرضه نمود و دوج نیز 300C و چارجر را به میدان فرستاد. همه ی این خودروها قدرتمند بودند و روزهای خوش عضلانی‌ها را به یاد می‌آوردند. پس‌ازاین زمان خودروهای برجسته‌ی کامارو، موستانگ و چلنجر نیز تولید شدند و این روند تا به امروز ادامه دارد. در ادامه 10 نمونه از برترین خودروهای عضلانی تاریخ را به روایت اتو اکسپرس را از نظر می‌گذرانیم.

1- پونتیاک GTO 1964

این خودرو واقعاً خودروهای عضلانی دهه‌ی 60 را تحت تأثیر قرار داده بود. در ابتدا GTO به عنوان یک پکیج آپشنال برای پونتیاک Tempest عرضه می‌شد و در واقع اولین مدل با پرفورمنس بالا بود که از پیشرانه‌ی 8 سیلندر 6.4 لیتری سود می‌برد.

GTO سطح بالا از پیشرانه‌ای 348 اسب بخار با 3 کاربراتور، گیربکس 4 سرعته ی دستی، رینگ‌های پهن‌تر و سیستم تعلیق ارتقا یافته استفاده می‌کرد. در آن زمان این خودرو 4500 دلار قیمت داشت و در 5.7 ثانیه به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت می‌رسید.

2- شورولت Chevelle SS 1970

اولین تهاجم شورولت به کلاس عضلانی‌ها با Chevelle SS و در سال 1964 صورت گرفت. هرچند که این خودرو در ادامه با عرضه‌ی پونتیاک GTO تحت تأثیر گرفت. در سال 1970 Chevelle به حد اعلای خود رسید و از پیشرانه‌ی حجیم 7.5 لیتری 8 سیلندری استفاده نمود که 450 اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. با شتاب صفر تا 96 کیلومتر بر ساعت 5 ثانیه‌ای، این خودرو یکی از سریع‌ترین خودروهای جاده‌ای آن زمان بود و امروزه نیز از ارزش بالایی برخوردار است.

3- پلیموث رودرانر سوپربیرد 1970

این خودرو در ابتدا با بال عقب چشمگیر خود معروف گشت اما سوپربیرد چیزی بیش از این برای ارائه داشت. درحالی‌که اکثر خودروهای عضلانی برای مسابقات درگ طراحی شده بودند، نمونه‌های قابل‌توجه دیگری بودند که در پیست می‌درخشیدند. بال عقب پلیموث رودرانر برای شکافتن هوا و کمک به خودرو در مسابقات نسکار طراحی شده بود.

سوپربیرد و برادرش چارجر دیتونا اساساً برای مسابقات طراحی شده بودند اما طبق قوانین نسکار شرط شرکت در این مسابقات تولید حداقل 1920 دستگاهی بود و به همین دلیل این خودروها به عموم نیز فروخته شدند.

3 انتخاب برای قوای محرکه وجود داشت که دو نسخه‌ی معروف 7.2 لیتری 375 اسب بخاری و 7 لیتری Hemi 425 اسب بخاری از آن جمله بودند. درحالی‌که قدرتمندترین نسخه‌ی سوپربیرد شتاب 5.5 ثانیه‌ای داشت، اما رودرانر معمولی در خط مستقیم سریع‌تر بود چون بال عقب بزرگ وزن زیادی را به خودرو تحمیل می‌کرد. در سال 71 قوانین نسکار تغییر و حجم پیشرانه را محدود کرد که این مورد مزیت آئرودینامیکی سوپربیرد را خنثی نمود و پلیموث به همین دلیل تولید آن را متوقف کرد.

4- شورولت کامارو Z/28 1967

کامارو پاسخ محکم شورولت به فورد موستانگ بود و هست. 3 سال پس از عرضه‌ی موستانگ، کامارو برای رقابت پا به میدان نهاد و بر پایه‌ی پلتفرم شورولت نووا ساخته شد و از برخی پیشرانه‌ها از جمله نسخه‌ی 8 سیلندر با 375 اسب بخار قدرت استفاده می‌کرد.

اسپورت ترین نسخه‌ی کامارو به پکیج Z/28 مربوط می‌شد که بهینه‌سازی‌های زیادی را در شاسی تجربه کرده بود. این نسخه از ترمزهای دیسکی در جلو، گیربکس 4 سرعته ی دستی، سیستم تعلیق بهبودیافته و… استفاده می‌کرد.Z/28 به‌صورت استاندارد از پیشرانه‌ی 8 سیلندر 5 لیتری با 290 اسب بخار قدرت استفاده می‌کرد.

5- اولدزمبیل راکت 88

این خودرو در سال 1949 پدیدار شد و ساختار آن به پیشرانه‌ی قدرتمند 8 سیلندری طراحی شده برای سدان های بزرگ‌تر سازگاری چندانی نداشت. به‌کارگیری این پیشرانه باعث شد تا بسیاری از مردم راکت 88 را اولین خودروی عضلانی بدانند. پیشرانه‌ی 8 سیلندر 5 لیتری راکت 88 حدود 140 اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. این خودرو در اولین سال رقابت،6 پیروزی را در 9 مسابقه به دست آورد.

6- شلبی موستانگ جی تی 1965

فورد موستانگ در سال 1964 باعث طوفانی در آمریکا شد و در دو سال اول تولید به فروش 2 میلیون دستگاهی دست‌یافت. موستانگ از پیشرانه‌ی 8 سیلندر 4.7 لیتری با 271 اسب بخار قدرت سود می‌برد اما نسخه‌های شلبی جی تی 350 چیز دیگری بودند. نسخه‌های شلبی به رنگ سفید ویمبلدون با نوارهای آبی مزین بودند و قدرت نیز به 306 اسب بخار افزایش یافته بود. تنها 562 نمونه از موستانگ شلبی اولیه در سال 1965 ساخته شد و یکی از خاطره‌انگیزترین خودروهای عضلانی بشمار می‌رود.

7- شورولت کوروت L88 1968

شورولت کوروت که به عنوان رقیبی برای خودروهای اروپایی ساخته شد ممکن است که از نظر علاقه‌مندان این صنعت به عنوان خودرویی عضلانی تلقی نشود؛ اما پیشرانه‌های بلوک بزرگ 8 سیلندر و قیمت ارزان و قابل‌ابتیاع این خودرو، باعث شد تا در این دسته قرار بگیرد. کوروت C3 استینگری در سال 1968 و اوج دوران عضلانی‌ها پا به میدان نهاد. پیشرانه‌ی 8 سیلندر 7 لیتری با 430 اسب بخار گزینه‌ی اصلی بود. از به‌روزرسانی‌های دیگر L88 می‌توان به گیربکس 4 سرعته ی دستی، سیستم تعلیق و ترمز بهبودیافته و وجود سیستم‌های گرمایش و تهویه مطبوع و رادیو اشاره کرد.

8- فورد Fairlane تاندربولت 1964

دیگر خودروی عضلانی که برای مسابقات آماده شده بود، تاندربولت بود که وزن نسبتاً کم را با بدنه‌ی جمع‌وجور Fairlane ترکیب کرده بود و پیشرانه‌ی 8 سیلندر 7 لیتری آن برای خودروی مسابقه‌ای گلکسی توسعه یافته بود. گلکسی برای رقابت در مسابقات درگ ناتوان بود و این به وزن زیادش مربوط می‌شد اما تاندربولت این مشکل را حل کرد. طبق اسناد رسمی فورد این خودرو در نسخه‌های مخصوص مسابقه 425 اسب بخار قدرت داشت اما تخمین‌های غیررسمی این عدد را نزدیک 600 اسب بخار می‌دانستند. کارایی خودرو با پنجره‌های پلاستیکی و در و کاپوت فیبری افزایش‌یافته بود.

9- دوج چلنجر هلکت 2015

دنیای خودروهای عضلانی پیشرانه‌های 8 سیلندر عظیمی را به خود دیده است اما هیچ‌کدام به پای چلنجر هلکت معرفی شده در سال 2015 نمی‌رسد.

اگر پیش‌ازاین فکر می‌کردیم که کامارو ZL1 با 580 اسب بخار و موستانگ جی تی 500 با 650 اسب بخار قدرت در صدر قرار داشتند، دوج با معرفی چلنجر هلکت با پیشرانه‌ی 8 سیلندر 6.2 لیتری 707 اسب بخاری همه را شوکه کرد. هلکت با گیربکس 8 سرعته ی اتوماتیک در 3.6 ثانیه به تندی 96 کیلومتر بر ساعت می‌رسد. در مرام عضلانی‌ها نیست که گران‌قیمت باشند و چلنجر هلکت نیز از این قاعده مستثنی نیست و تنها 64 هزار دلار قیمت دارد.

10- پلیموث Hemi Cuda 1971

پلیموث باراکودا تنها چند هفته پیش از معرفی موستانگ در سال 64 پرده‌برداری شد اما درحالی‌که باراکودا نیز همانند موستانگ از استایل اسپورت و قیمتی مناسب بهره می‌برد اما اکثر عمر خود را در سایه‌ی موستانگ محبوب به سر برد. جدای از این، مدل Hemi Cuda یکی از خاطره‌انگیزترین خودروهای عضلانی عصر خود بود.

این نسخه که در سال 1970 معرفی گردید از پیشرانه‌ی 8 سیلندر 7 لیتری با قدرت 425 اسب بخار استفاده می‌کرد که توانایی دستیابی به شتاب 5.6 ثانیه‌ای را میسر می‌نمود. امروزه Hemi Cuda ارزش کلکسیونی قابل‌توجهی دارد و نسخه‌های کمیاب کانورتیبل این خودرو معامله‌های چند میلیون دلاری را شاهد هستند.

برچسب ها: خودروهای عضلانی ، تصاویر ، پدال نیوز

X Share

Stumble Upon Delicious

Cloob Digg

بازدید از صفحه اول ارسال به دوستان نسخه چاپی

خبر فارسی

نظر شما