۰۳ دی ۱۴۰۳ - ۱۲:۰۰
- مکعب سوزوکی برگ برنده راسا موتور خواهد بود؟
- آغاز طرح زمستانه خدمات پس از فروش ایلیا
- تمدید شرایط پیش فروش محصولات خودروسازی ایلیا
- قیمت لاماری ایما هیبرید HEV و شرایط فروش 1403
- قیمت و شرایط فروش کراس اوور برقی فونیکس اعلام شد
- آغاز فروش محصولات فونیکس با مدل 1404 ویژه دی ماه
- یلدانه خدمات پس از فروش پرشیا خودرو
- ارز دیگر تعیین کننده قیمت خودرو نیست!
- گسل حمایتی خودروی وارداتی
- آغاز پیش‌ثبت‌نام خودروی هاوال H6 HEV
پدال نیوز: طبیعی است تامین منافع در انعقاد قراردادهای بین‌المللی صنعت خودرو یکی از اهداف شرکای تجاری باشد.این روزها قراردادهای خارجی بسیاری منعقد شده که یکی از این قراردادها، همکاری قطعه‌سازان ایرانی و اسپانیایی است.
به گزارش پدال نیوز به نقل از صمت، در روزهای اخیر در دیدار «ولی‌الله افخمی‌راد» رییس سازمان توسعه تجارت و معاون وزیر صنعت، معدن و تجارت ایران با «جیم گارسیا لگاز پونس» وزیر تجارت اسپانیا مقرر شد شرکت‌های اسپانیایی در زمینه طراحی و تولید به ویژه در صنایع قطعات خودرو در ایران سرمایه‌گذاری کنند. حال این پرسش مطرح می‌شود که این سرمایه‌گذاری به چه صورت خواهد بود و منافع دو طرف قرارداد در چیست؟
همکاری در کنار خارجی‌ها
سعید صبوری، عضو هیات مدیره انجمن تخصصی صنایع همگن نیرو محرکه و قطعه‌سازی کشور درباره همکاری قطعه‌سازان ایران و اسپانیا گفت: هر سرمایه‌گذاری مشترکی (جوینت ونچر) که بین ایران و کشوری صنعتی و پیشرفته در این صنعت اتفاق بیفتد به طور قطع گام بلندی در راستای ارتقای دانش فنی قطعه‌سازی کشور است.
وی در ادامه به شرط لازم برای تحقق این امر اشاره کرد و گفت: شرط تحقق این اهداف این است که تولیدکننده طرف قرارداد با سازنده ایرانی شریک (جوینت) شود؛ بدین معنی که در این دست از قراردادها تولیدکننده خارجی با یک فعال ایرانی شریک شود. در صورت تحقق این روند در قراردادهای خارجی، به طور قطع به نفع صنعت داخل است. این فعال صنعت قطعه‌سازی درباره تعیین درصدهای این مشارکت نیز افزود: باید انتخاب درصدها آزاد و بر مبنای قدرت فنی و مالی دو طرف باشد زیرا درصدها مهم نیست و این امر با توجه به توانمندی‌ها متغیر است.
وی در توضیح این مسئله عنوان کرد: همراهی یک صنعتگر داخلی در کنار شریک خارجی باعث می‌شود سرمایه از کشور خارج نشود. بنابراین هر شرکت خارجی باید ملزم به داشتن یک شریک تجاری داخلی در کنار خود باشد.
صبوری تاکید کرد: البته اصرار بر شریک تجاری است که فعال در صنعت مورد نظر باشد در این صورت به طور قطع به نفع تولید داخل خواهد بود زیرا هدف انتقال دانش، ارتقای کیفیت و ایجاد اشتغال است.
باید امکانات در برابر امکانات باشد
این فعال صنعت قطعه افزود: وقتی قرار است خارجی‌ها از انرژی و امکانات داخلی و نیز مجوزها و بازار داخلی استفاده کنند باید اطلاعات و دانش خود را در اختیار تولیدکنندگان داخلی قرار دهند و طبیعی است که قراردادها باید برد ـ برد باشد.
عضو هیات مدیره انجمن تخصصی صنایع همگن نیرو محرکه و قطعه‌سازی کشور به بازار داخل اشاره کرد و گفت: ایران امکانات خوبی در اختیار دارد که می‌تواند به نفع توسعه داخل از آن استفاده کند اما باید مشخص باشد که قرار است چه برنامه‌ای در این همکاری‌ها دنبال شود. بنابراین مهم‌ترین مسئله در این قراردادها، توسعه فناوری و صادرات است.
قضاوت قراردادها بعد از اجرا
صبوری درباره دستاورد قراردادهای اخیر گفت: باید فعالیت‌ها آغاز شود و کارها پیش رود تا مشخص شود چه اندازه در توسعه فناوری و صادرات، به تولید داخل کمک می‌شود در حالی‌که هم‌اکنون تفاهم‌ها در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
وی افزود: در گذشته بیشتر هیات‌های تجاری که وارد ایران شدند، فروشنده بودند اما در شرایط امروز باید از تجربه‌ها گذشته درس گرفته و اجازه ندهیم اتفاقات گذشته دوباره رخ دهد.
صبوری ادامه داد: این تفاهمنامه‌ها باید منجر به خرید محصول از تولیدکنندگان داخلی شود و اگر محصولی به صورت مشارکتی تولید شد باید بازار بین‌المللی آن نیز وجود داشته باشد.
همکاری از جنس تعامل دو طرفه
آن گونه که جامعه و صنعتگران از قراردادها انتظار دارند و آن گونه که برخی مسئولان امر در بطن جامعه موضوعی را مطرح می‌کنند، این موضوعات تنها منجر به افزایش توقع‌ها بدون به‌دست آوردن نتیجه مطلوب می‌شود. موضوعی که در ادامه می‌توان از اظهارنظرهای یکی از قطعه‌سازان به آن رسید. علی‌اکبر جوانروح، عضو هیات مدیره انجمن قطعه‌سازان کشور درباره همکاری با قطعه‌سازان اسپانیا نیز گفت: همه صنعتگران دنیا با یکدیگر در تعامل هستند اما این روند درباره ایران متفاوت است زیرا کشورمان دارای روابط عادی نیست در حالی‌که تجارت باید به گونه‌ای باشد که همه بتوانیم با یکدیگر تعامل داشته باشیم.
وی افزود: ما به دنبال این نیستیم که قطعه خارجی وارد نشود تا قطعه داخلی تولید و فروش رود بلکه سخن این است؛ همان طور که کالا وارد می‌کنیم باید صادرات داشته باشیم.
جوانروح درباره جنس همکاری قطعه‌سازان ایرانی و اسپانیایی به تعامل‌های بین‌المللی اشاره کرد و گفت: این همکاری بر مبنای تعامل دو کشور در دادن و گرفتن قطعات مورد نیاز خواهد بود و آنها نباید فکر کنند که می‌توانند تنها قطعه خود را در اختیار ما قرار دهند و ایران تنها بازاری برای محصولات آنها باشد. در حالی‌که امر رایج در دنیا این است که کشورها معمولا با حفظ منافع ملی خود با یکدیگر داد و ستد دارند.
نبوغ هر کشور غیرقابل صادر است
جوانروح درباره انتقال دانش فنی از اسپانیا نیز گفت: در اسپانیا خودرویی به نام سئات یا سیات (se. at) که متعلق به شرکت فولکس واگن است را تولید می‌کند و به غیراز قطعات عمومی مانند بلبریگ، صفحه کلاچ و ترمز تولید دیگری ندارد که می‌توانیم در این قطعات با یکدیگر معامله داشته باشیم.
وی با تاکید بر اینکه دانش فنی، نبوغ یک کشور است و معمولا آن را در اختیار دیگران قرار نمی‌دهند، افزود: این امری طبیعی است بنابراین نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم در همکاری‌ها دانش روز خود را در اختیار ما قرار دهند.
این فعال صنعت قطعه‌سازی گفت: در همکاری‌ها تنها بازار دو طرف می‌تواند در اختیار یکدیگر قرار بگیرد. اگر قطعه‌سازان توان حضور در بازارهای اسپانیا را داشته باشند، برد کرده‌اند.
جوانروح به پیشنهاد خود برای رونق و پویایی صنعتگران قطعه که عملیاتی نشد نیز اشاره و تصریح کرد: اگر بتوانیم ارز را از صنعت خودرو خارج کنیم و تنها مبادله قطعه داشته باشیم، توازن ارزی به وجود خواهد آمد که این امر به نفع دو طرف قرارداد خواهد بود.
همکاری در کنار خارجی‌ها
سعید صبوری، عضو هیات مدیره انجمن تخصصی صنایع همگن نیرو محرکه و قطعه‌سازی کشور درباره همکاری قطعه‌سازان ایران و اسپانیا گفت: هر سرمایه‌گذاری مشترکی (جوینت ونچر) که بین ایران و کشوری صنعتی و پیشرفته در این صنعت اتفاق بیفتد به طور قطع گام بلندی در راستای ارتقای دانش فنی قطعه‌سازی کشور است.
وی در ادامه به شرط لازم برای تحقق این امر اشاره کرد و گفت: شرط تحقق این اهداف این است که تولیدکننده طرف قرارداد با سازنده ایرانی شریک (جوینت) شود؛ بدین معنی که در این دست از قراردادها تولیدکننده خارجی با یک فعال ایرانی شریک شود. در صورت تحقق این روند در قراردادهای خارجی، به طور قطع به نفع صنعت داخل است. این فعال صنعت قطعه‌سازی درباره تعیین درصدهای این مشارکت نیز افزود: باید انتخاب درصدها آزاد و بر مبنای قدرت فنی و مالی دو طرف باشد زیرا درصدها مهم نیست و این امر با توجه به توانمندی‌ها متغیر است.
وی در توضیح این مسئله عنوان کرد: همراهی یک صنعتگر داخلی در کنار شریک خارجی باعث می‌شود سرمایه از کشور خارج نشود. بنابراین هر شرکت خارجی باید ملزم به داشتن یک شریک تجاری داخلی در کنار خود باشد.
صبوری تاکید کرد: البته اصرار بر شریک تجاری است که فعال در صنعت مورد نظر باشد در این صورت به طور قطع به نفع تولید داخل خواهد بود زیرا هدف انتقال دانش، ارتقای کیفیت و ایجاد اشتغال است.
باید امکانات در برابر امکانات باشد
این فعال صنعت قطعه افزود: وقتی قرار است خارجی‌ها از انرژی و امکانات داخلی و نیز مجوزها و بازار داخلی استفاده کنند باید اطلاعات و دانش خود را در اختیار تولیدکنندگان داخلی قرار دهند و طبیعی است که قراردادها باید برد ـ برد باشد.
عضو هیات مدیره انجمن تخصصی صنایع همگن نیرو محرکه و قطعه‌سازی کشور به بازار داخل اشاره کرد و گفت: ایران امکانات خوبی در اختیار دارد که می‌تواند به نفع توسعه داخل از آن استفاده کند اما باید مشخص باشد که قرار است چه برنامه‌ای در این همکاری‌ها دنبال شود. بنابراین مهم‌ترین مسئله در این قراردادها، توسعه فناوری و صادرات است.
قضاوت قراردادها بعد از اجرا
صبوری درباره دستاورد قراردادهای اخیر گفت: باید فعالیت‌ها آغاز شود و کارها پیش رود تا مشخص شود چه اندازه در توسعه فناوری و صادرات، به تولید داخل کمک می‌شود در حالی‌که هم‌اکنون تفاهم‌ها در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
وی افزود: در گذشته بیشتر هیات‌های تجاری که وارد ایران شدند، فروشنده بودند اما در شرایط امروز باید از تجربه‌ها گذشته درس گرفته و اجازه ندهیم اتفاقات گذشته دوباره رخ دهد.
صبوری ادامه داد: این تفاهمنامه‌ها باید منجر به خرید محصول از تولیدکنندگان داخلی شود و اگر محصولی به صورت مشارکتی تولید شد باید بازار بین‌المللی آن نیز وجود داشته باشد.
همکاری از جنس تعامل دو طرفه
آن گونه که جامعه و صنعتگران از قراردادها انتظار دارند و آن گونه که برخی مسئولان امر در بطن جامعه موضوعی را مطرح می‌کنند، این موضوعات تنها منجر به افزایش توقع‌ها بدون به‌دست آوردن نتیجه مطلوب می‌شود. موضوعی که در ادامه می‌توان از اظهارنظرهای یکی از قطعه‌سازان به آن رسید. علی‌اکبر جوانروح، عضو هیات مدیره انجمن قطعه‌سازان کشور درباره همکاری با قطعه‌سازان اسپانیا نیز گفت: همه صنعتگران دنیا با یکدیگر در تعامل هستند اما این روند درباره ایران متفاوت است زیرا کشورمان دارای روابط عادی نیست در حالی‌که تجارت باید به گونه‌ای باشد که همه بتوانیم با یکدیگر تعامل داشته باشیم.
وی افزود: ما به دنبال این نیستیم که قطعه خارجی وارد نشود تا قطعه داخلی تولید و فروش رود بلکه سخن این است؛ همان طور که کالا وارد می‌کنیم باید صادرات داشته باشیم.
جوانروح درباره جنس همکاری قطعه‌سازان ایرانی و اسپانیایی به تعامل‌های بین‌المللی اشاره کرد و گفت: این همکاری بر مبنای تعامل دو کشور در دادن و گرفتن قطعات مورد نیاز خواهد بود و آنها نباید فکر کنند که می‌توانند تنها قطعه خود را در اختیار ما قرار دهند و ایران تنها بازاری برای محصولات آنها باشد. در حالی‌که امر رایج در دنیا این است که کشورها معمولا با حفظ منافع ملی خود با یکدیگر داد و ستد دارند.
نبوغ هر کشور غیرقابل صادر است
جوانروح درباره انتقال دانش فنی از اسپانیا نیز گفت: در اسپانیا خودرویی به نام سئات یا سیات (se. at) که متعلق به شرکت فولکس واگن است را تولید می‌کند و به غیراز قطعات عمومی مانند بلبریگ، صفحه کلاچ و ترمز تولید دیگری ندارد که می‌توانیم در این قطعات با یکدیگر معامله داشته باشیم.
وی با تاکید بر اینکه دانش فنی، نبوغ یک کشور است و معمولا آن را در اختیار دیگران قرار نمی‌دهند، افزود: این امری طبیعی است بنابراین نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم در همکاری‌ها دانش روز خود را در اختیار ما قرار دهند.
این فعال صنعت قطعه‌سازی گفت: در همکاری‌ها تنها بازار دو طرف می‌تواند در اختیار یکدیگر قرار بگیرد. اگر قطعه‌سازان توان حضور در بازارهای اسپانیا را داشته باشند، برد کرده‌اند.
جوانروح به پیشنهاد خود برای رونق و پویایی صنعتگران قطعه که عملیاتی نشد نیز اشاره و تصریح کرد: اگر بتوانیم ارز را از صنعت خودرو خارج کنیم و تنها مبادله قطعه داشته باشیم، توازن ارزی به وجود خواهد آمد که این امر به نفع دو طرف قرارداد خواهد بود.
خبر فارسی
تازه های سایت
