یک سوزن به خود و یک جوالدوز به دیگران

به گزارش پدال نیوز به نقل از پرشین خودرو، بی شک یکی از شاخصه های اخلاقی و کاری که می توان آن را به طور اختصاصی به نام ایرانیان ثبت و ضبط کرد" به دنبال مقصر گشتن و فرار رو به جلو است" این یعنی اگر اتفاقی افتاد که شما در بروز آن نقش دارید، بهترین کار این است که به سرعت دست های خود را نه به سمت بالا بلکه به سوی افراد دیگر نشانه رفته و به سرعت اعلام فرمایید که "تقصیر اینا بود"!
 
این روش در اغلب موارد چنان جواب می دهد که در آخر به شما بابت این فرار به جلو دست مریزاد نیز می گویند!
 
 
 
متاسفانه در سال های گذشته استفاده از این روش برای فرار از پاسخ گویی در بین برخی از مدیران و مسئولان کشور بسیار زیاد شده و گویی این عمل جزء لاینفک مدیریت در کشور ما شده است.
 
یکی از حوزه هایی که در سال های اخیر در مورد اتفاقات آن از روش «کی بود؟ کی بود؟ من نبودم» استفاده شد، صنعت خودرو و زیر مجموعه های آن بوده است. هر اتفاقی که در این حوزه می افتد به سرعت به بحث روز تبدیل شده و همین خصوصیت باعث شده است تا افرادی که با این صنعت سر و کار دارند به دنبال راه های جدیدی برای فرار از پاسخگویی و یا انتقاد بگردند.
 
این مهم در برخی از مشاغل و حوزه های وابسته به خودرو نیز رخنه کرده است به طوریکه حتی زحمت کشان راهور ناجا نیز دیگر هیچ مسئولیتی را در قبال خودروهای عبوری در جاده و خیابان بر عهده نگرفته و انگشت اتهام خود را برای کمترین اتفاق به سوی خودروسازان نشانه می روند.
 
تنها کافی است چند راننده بی احتیاط در یکی از جاده های پر تردد کشور یک تصادف زنجیره ای ایجاد کنند، خوب شما فکر می کنید مقصر راننده ها بوده اند اما این تنها نگاه و نظر شماست! از نگاه پلیس، خودرو و خودرو ساز مقصر هستند! چرا؟ نمی دانیم!
 
حال فکر کنید در آن تصادف زنجیره ای چند پراید هم حضور داشته باشد! واویلا.
 
به طور حتم مقصر آن پرایدها بوده اند که این اتفاق در فلان جاده افتاده است!
 
این نگاه یک طرفه پلیس عجیب است و مثل این می ماند که مقصر کمبود آب آشامیدنی و یا ارزان شدن قیمت جهانی نفت را نیروی محترم انتظامی بدانیم!
آیا تا به حال کار کارشناسی شده است تا متوجه شویم در حوادث و اتفاقات اخیر جاده ای که خودروها و راکبان آنها نیز بازیگران اصلی آن بوده اند؛ مقر اصلی چه کسی و یا چه چیزی بوده و آیا تا به حال نگاهی به جاده ها و خیابان های کشور و مشکلات آنها کرده ایم؟
 
اینکه بی توجهی رانندگان، خرابی آسفالت جاده ها، مشکلات جاده های اصلی و فرعی و ورودی و خروجی این مسیرها را فراموش کرده و با صدایی بلند و رسا تنها مشکل را خودرو و خودروساز بدانیم، دارای وجاهت نیست زیرا همیشه کسی که یکطرفه به قاضی می رود، راضی بر خواهد گشت.
 
متاسفانه در دقایق اولیه صبح امروز خبری در رسانه ها منتشر شد در مورد آتش گرفتن یک وانت آریسان و از بین رفتن 2 کودک خردسال در این حادثه. بی شک خود خبر بسیار تاسف بار بود و دل هر انسانی را به درد می آورد اما مصاحبه افراد مسئول در این رابطه کمی اوضاع را عوض می کند و انسان را به یاد اتفاقات سال های گذشته و آتش گرفتن یک مدل خودرو به علت بروز برخی مشکلات می اندازد.
 
در اعلام پلیس راهور آمده است که این خودروی آتش گرفته که وانت آریسان و ساخت شرکت ایران خودرو بوده و به دلیل مشکل فنی در یکی از چرخ های خود و کشیده شدن خودرو بر روی زمین آتش گرفته است. همین و بس!
 
با این خبر به این نتیجه می رسیم که مقصر این حادثه دلخراش خودروساز بوده است و بس. صد البته نمی توانیم مقصر بودن یا نبودن خودرو در این حادثه را نه تایید و نه رد کنیم اما چند چیز را می توانیم متذکر شویم.
 
اول اینکه بر اساس قانون، «سوار کردن مسافر در قسمت بار وانت ها ممنوع است» حتی اگر آن قسمت مسقف شده باشد و نکته دوم این است که در جاده ای که بخشی از جاده بین المللی تهران به خراسان است چگونه حتی برای یکبار پلیس داخل این وانت را بازرسی نکرده و اگر هم این بازرسی صورت گرفته چرا برای پیاده کردن کودکان به این خانواده تذکری داده نشده است؟
 
اینها سوالاتی است که برای نگارنده پیش می آید که امیدواریم در آینده پاسخی برای آنها یافت شود اما این دو نکته تحقیق در مورد دلیل ظاهری این حادثه که در رفتن چرخ عقب خودرو بیان شده است را رد نمی کند زیرا ممکن است این اتفاق یک نقص فنی در این نوع خودرو باشد و چه بسا با رسیدگی به موقع به این نقص بتوان جان کودکان دیگری را از مرگ نجات داد.
 
به هر حال فرار رو به جلو خوب است اما نه در همه جا!