۰۳ آذر ۱۴۰۳ - ۰۵:۱۱
- لوکانو از کمپین جدید خود رونمایی کرد
- هنوز جزئیات کاهش تعرفه واردات خودرو مشخص نشده است
- ارز واردات خودرو به ۳ میلیارد یورو افزایش می‌یابد
- پیکار ام‌وی‌ام ایکس 55 پرو با کویر ریگ جن
- مرحله دوم فروش پیکاپ کرهای موسو گرند-خان آغاز شد +جدول
- خودروسازی ایلیا موفق به کسب نشان عالی مسئولیت اجتماعی شد
- یادآوری آخرین فرصت تکمیل وجه متقاضیان موسو گرند- خان
- توسعه شبکه نمایندگان خودروسازی ایلیا همزمان با توسعه سبد محصولات جدید
- آخرین فرصت پیش فروش پیکاپ کرهای را از دست ندهید
- فروش پیکاپ موسو گرند خان خودروسازی ایلیا آغاز شد +جدول
پدال نیوز: از زمان معرفی اولین نسل شورولت کامارو در سال ۱۹۶۷،این پونی‌کار به بخشی نمادین از تاریخ صنعت خودروسازی تبدیل شده و زمینه‌ساز شکل‌گرفتن یک میراث طراحی شده که به زودی وارد نسل ششم خود خواهد شد.
به گزارش پدال نیوز، به همین بهانه، طراحی این 5 نسل را مورد بررسی قرار می‌دهیم تا ببینیم چه چیزی کامارو را به چنین نمادی تبدیل کرده است.
نسل اول،1967 تا 1969
نسل اول شورولت کامارو در فاصله سال‌های 1967 تا 1969، تنها به مدت 3سال تولید شد اما اِد وِلبرن، نایب رئیس طراحی جهانی جنرال‌موتورز، مدل 1969 را کامارو نمادین خود می‌داند و معتقد است: طراحی دوسطحی جلوپنجره و خطوط سرعتی که روی گلگیرها و در‌ها نقش بسته‌اند، هم اصیل هستند و هم متمایز. این کامارو که از هیچ طرح دیگری اقتباس نشده بود، در پس این همه سال، کماکان تازه به نظر می‌رسد.
از جمله مشخصه‌هایی که آن روزها طراحی نسل اول کامارو را از دیگر گزینه‌های بازار متمایز می‌ساخت، می‌توان به کاراکترلاینی که تا پشت چرخ‌ها امتداد می‌یابد، گلگیرهای بیرون کشیده عقب، جلوپنجره دو سطحی که بعد‌ها به نشان طراحی کامارو مبدل شد، چراغ‌های کشیده عقب و کاپوت برآمده نمادین شورولت اشاره کرد.
نسل دوم،1970 تا 1981
آغاز دهه 1970 میلادی برابر شد با آغاز عرضه نسل دوم کامارو؛ نسلی که در چرخه تولید 12 ساله‌اش، مدام از نظر طراحی مورد بازبینی و بهینه‌سازی قرار گرفت. کِن پارکینسون، مدیر اجرایی طراحی وانت‌بار‌های شورولت این نسل را یک کامارو ناب با تناسباتی دراماتیک و پیکره‌ای ورزیده و عضلانی می‌داند. از نظر پارکینسون این نسل اگرچه چهره‌ای کاملا متمایز از نسل اول دارد اما از هر زاویه،مشخصا یک کامارو است.
نسل دوم در چرخه 12 ساله تولید، تغییرات اساسی به خود دید اما بی‌شک بارزترینِ این تغییرات در بین سال‌های 1970 تا 1973 اعمال شدند. مدل RS مثلا طرح سپر تفکیک شده‌ای داشت که چهره‌ای مدرن‌تر به آن می‌داد. بدنه این کامارو پایین‌تر از خط افقی تیزی که به‌طور نمایان در نمای جانبی خودرو حک شده، به سمت کابین فرو رفته تا با نمایان‌تر جلوه دادن تایرها، ژستی تنومند‌تر به آن بدهد. انتهای سطوح پوششی ستون‌های عقب نیز به نرمی به سمت قاب شیشه عقب جمع‌تر می‌شوند تا این ژست تنومند را مدرن‌تر جلوه دهند.
نسل سوم، 1982 تا 1992
تولید نسل سوم از سال 1982، با استایلی عملکردمحورتر از گذشته، مخصوصا در مدل Z28 استارت خورد تا این بار کامارو در چرخهای 10 ساله تولید شود. چراغ‌های جلو مربعی‌شکل چهارتایی و فرم اتاق هاچ‌بک، در کنار صفحات آیرودینامیک زیر بدنه، الهام گرفته شده از فرمولا وان، به بخشی از هویت طراحی Camaro Z28 تبدیل شدند. کامل‌کننده این طراحی تهاجمی، چرخهای 5پره تو رفته بودند و همچون 2 نسل قبل، یک خط افقی تیز در نمای جانبی بدنه را به دو قسمت فوقانی و تحتانی تقسیم کرده بود. جان کافارو، مدیر اجرایی دپارتمان طراحی جهانی خودروهای سواری شورولت معتقد است کامارو در نسل سوم فاصله‌ای محسوس از نسل‌های پیشین خود گرفت؛ نسل‌هایی که به‌طور انکارناپذیر با تاثیر از GTهای اروپایی فرم گرفته بودند. کافارو طراحی نسل سوم را یک طراحی بااصالت آمریکایی می‌داند که با محوریت کاربردپذیری فرم گرفته و حتی اعتراف می‌کند که بعضی از اعضای تاثیرگذار شورولت، این طراحی تهاجمی دماغه را بیش از حد وحشی می‌دانستند.
نسل چهارم، 1993 تا 2002
تا آغاز تولید نسل چهارم در سال 1993، کامارو خود را به عنوان یک کوپه اسپرت نمادین آمریکایی معرفی کرده بود. در این نسل کامارو با شیشه جلویی با زاویه تند رو به عقب، چراغ‌های جلو چهارتایی و خط افقی نرم‌تری در نمای جانبی طراحی شد و سوار بر چرخهای 17 اینچی همچون گذشته، 5 پره، در مدل SS از یک بالچه گرد در انتهای صندوق بار بهره می‌بُرد و دارای یک کاپوت برآمده مخصوص با هواکش بود.
با گذشت بیش از 20 سال، نسل چهارم کامارو کماکان چهره‌ای اسپرتی و آیرودینامیک دارد که به جرات می‌توان گفت هنوز گرد کهنگی روی آن ننشسته است. این نسل برای ارتقای تناسبات نسل سوم و رسیدن به چهره‌ای وسوسه‌برانگیز و آیرودینامیک بیشتر بدنه، تا این حد تهاجمی طراحی شد و به تعبیر کریک بِنیون، مدیر طراحی بدنه کامارو، «دارای یک فرهنگ لغت فرم‌های پیکره‌تراشی است که بی‌شک برای کامارو چیز تازه‌ای بوده.»
نسل پنجم، 2010 تا به امروز
بنا به دلایلی، بین نسل‌های چهارم و پنجم، فاصله‌ای در تولید کامارو ایجاد شد که تا سال 2009 ادامه داشت. نسلی که از 2009 به بعد روی خط تولید رفت، پا جای پای ماستنگ 2005 گذاشته بود و مشخصا تمرینی بود برای بازگشت به میراث طراحی نسل اول کامارو. طراحی کامارو‌های نسل5 با برداشتی مدرن از جلوپنجره دوسطحی، خط افقی تیز نمای جانبی و 3 خط آبشش‌مانند پیش از گلگیرهای عقب که اشاره به هواکش‌های جانبی فِیک مدل 1969 دارند، روی تناسبات و فرم بدنه تمرکز داشته. همچنین طرح جُفتی چراغ‌های عقب و برآمدگی شانه گلگیرهای عقب که کاراکتر عضلانی‌تری به این کامارو داده را نیز نباید فراموش کرد.
می‌گویند هرچه کمتر توچشم باشی، عزیز‌تر هم می‌شوی، درست مثل کامارو که نسل پنجمش، پس از چند سال غیبت، حسابی مورد استقبال قرار گرفت. پس از غیبتی 8 ساله، بازگشت کامارو همچون صاعقه‌ای بود که لذت را دوباره به عشقِ کامارو‌ها بازگرداند. این استایل مخصوص آن دسته از افرادی است که عاشق رانندگی هستند و تناسبات و فرم‌های زیبای آن، همیشه شما را به وجد می‌آورد.
*مجید رقیبی
نسل اول،1967 تا 1969
نسل اول شورولت کامارو در فاصله سال‌های 1967 تا 1969، تنها به مدت 3سال تولید شد اما اِد وِلبرن، نایب رئیس طراحی جهانی جنرال‌موتورز، مدل 1969 را کامارو نمادین خود می‌داند و معتقد است: طراحی دوسطحی جلوپنجره و خطوط سرعتی که روی گلگیرها و در‌ها نقش بسته‌اند، هم اصیل هستند و هم متمایز. این کامارو که از هیچ طرح دیگری اقتباس نشده بود، در پس این همه سال، کماکان تازه به نظر می‌رسد.
از جمله مشخصه‌هایی که آن روزها طراحی نسل اول کامارو را از دیگر گزینه‌های بازار متمایز می‌ساخت، می‌توان به کاراکترلاینی که تا پشت چرخ‌ها امتداد می‌یابد، گلگیرهای بیرون کشیده عقب، جلوپنجره دو سطحی که بعد‌ها به نشان طراحی کامارو مبدل شد، چراغ‌های کشیده عقب و کاپوت برآمده نمادین شورولت اشاره کرد.
نسل دوم،1970 تا 1981
آغاز دهه 1970 میلادی برابر شد با آغاز عرضه نسل دوم کامارو؛ نسلی که در چرخه تولید 12 ساله‌اش، مدام از نظر طراحی مورد بازبینی و بهینه‌سازی قرار گرفت. کِن پارکینسون، مدیر اجرایی طراحی وانت‌بار‌های شورولت این نسل را یک کامارو ناب با تناسباتی دراماتیک و پیکره‌ای ورزیده و عضلانی می‌داند. از نظر پارکینسون این نسل اگرچه چهره‌ای کاملا متمایز از نسل اول دارد اما از هر زاویه،مشخصا یک کامارو است.
نسل دوم در چرخه 12 ساله تولید، تغییرات اساسی به خود دید اما بی‌شک بارزترینِ این تغییرات در بین سال‌های 1970 تا 1973 اعمال شدند. مدل RS مثلا طرح سپر تفکیک شده‌ای داشت که چهره‌ای مدرن‌تر به آن می‌داد. بدنه این کامارو پایین‌تر از خط افقی تیزی که به‌طور نمایان در نمای جانبی خودرو حک شده، به سمت کابین فرو رفته تا با نمایان‌تر جلوه دادن تایرها، ژستی تنومند‌تر به آن بدهد. انتهای سطوح پوششی ستون‌های عقب نیز به نرمی به سمت قاب شیشه عقب جمع‌تر می‌شوند تا این ژست تنومند را مدرن‌تر جلوه دهند.
نسل سوم، 1982 تا 1992
تولید نسل سوم از سال 1982، با استایلی عملکردمحورتر از گذشته، مخصوصا در مدل Z28 استارت خورد تا این بار کامارو در چرخهای 10 ساله تولید شود. چراغ‌های جلو مربعی‌شکل چهارتایی و فرم اتاق هاچ‌بک، در کنار صفحات آیرودینامیک زیر بدنه، الهام گرفته شده از فرمولا وان، به بخشی از هویت طراحی Camaro Z28 تبدیل شدند. کامل‌کننده این طراحی تهاجمی، چرخهای 5پره تو رفته بودند و همچون 2 نسل قبل، یک خط افقی تیز در نمای جانبی بدنه را به دو قسمت فوقانی و تحتانی تقسیم کرده بود. جان کافارو، مدیر اجرایی دپارتمان طراحی جهانی خودروهای سواری شورولت معتقد است کامارو در نسل سوم فاصله‌ای محسوس از نسل‌های پیشین خود گرفت؛ نسل‌هایی که به‌طور انکارناپذیر با تاثیر از GTهای اروپایی فرم گرفته بودند. کافارو طراحی نسل سوم را یک طراحی بااصالت آمریکایی می‌داند که با محوریت کاربردپذیری فرم گرفته و حتی اعتراف می‌کند که بعضی از اعضای تاثیرگذار شورولت، این طراحی تهاجمی دماغه را بیش از حد وحشی می‌دانستند.
نسل چهارم، 1993 تا 2002
تا آغاز تولید نسل چهارم در سال 1993، کامارو خود را به عنوان یک کوپه اسپرت نمادین آمریکایی معرفی کرده بود. در این نسل کامارو با شیشه جلویی با زاویه تند رو به عقب، چراغ‌های جلو چهارتایی و خط افقی نرم‌تری در نمای جانبی طراحی شد و سوار بر چرخهای 17 اینچی همچون گذشته، 5 پره، در مدل SS از یک بالچه گرد در انتهای صندوق بار بهره می‌بُرد و دارای یک کاپوت برآمده مخصوص با هواکش بود.
با گذشت بیش از 20 سال، نسل چهارم کامارو کماکان چهره‌ای اسپرتی و آیرودینامیک دارد که به جرات می‌توان گفت هنوز گرد کهنگی روی آن ننشسته است. این نسل برای ارتقای تناسبات نسل سوم و رسیدن به چهره‌ای وسوسه‌برانگیز و آیرودینامیک بیشتر بدنه، تا این حد تهاجمی طراحی شد و به تعبیر کریک بِنیون، مدیر طراحی بدنه کامارو، «دارای یک فرهنگ لغت فرم‌های پیکره‌تراشی است که بی‌شک برای کامارو چیز تازه‌ای بوده.»
نسل پنجم، 2010 تا به امروز
بنا به دلایلی، بین نسل‌های چهارم و پنجم، فاصله‌ای در تولید کامارو ایجاد شد که تا سال 2009 ادامه داشت. نسلی که از 2009 به بعد روی خط تولید رفت، پا جای پای ماستنگ 2005 گذاشته بود و مشخصا تمرینی بود برای بازگشت به میراث طراحی نسل اول کامارو. طراحی کامارو‌های نسل5 با برداشتی مدرن از جلوپنجره دوسطحی، خط افقی تیز نمای جانبی و 3 خط آبشش‌مانند پیش از گلگیرهای عقب که اشاره به هواکش‌های جانبی فِیک مدل 1969 دارند، روی تناسبات و فرم بدنه تمرکز داشته. همچنین طرح جُفتی چراغ‌های عقب و برآمدگی شانه گلگیرهای عقب که کاراکتر عضلانی‌تری به این کامارو داده را نیز نباید فراموش کرد.
می‌گویند هرچه کمتر توچشم باشی، عزیز‌تر هم می‌شوی، درست مثل کامارو که نسل پنجمش، پس از چند سال غیبت، حسابی مورد استقبال قرار گرفت. پس از غیبتی 8 ساله، بازگشت کامارو همچون صاعقه‌ای بود که لذت را دوباره به عشقِ کامارو‌ها بازگرداند. این استایل مخصوص آن دسته از افرادی است که عاشق رانندگی هستند و تناسبات و فرم‌های زیبای آن، همیشه شما را به وجد می‌آورد.
*مجید رقیبی
خبر فارسی
تازه های سایت
