پدال نیوز: دوچرخه سوار ۶۷ ساله ایرانی کرانه شمالی خلیج فارس از خرمشهر تا بندرعباس را به بهانه پاسداشت اصالت و تاریخ کهن نام خلیج فارس رکاب زد.
به گزارش پدال نیوز به نقل از مهر، عباس جمالیفر رکابزنی در این محدوده را بخشی از برنامه کلان خود برای رکابزنی در دور تا دور مرزهای سیاسی ایران اعلام کرده است.
جمالیفر پیش از این در بهار سال گذشته مسیر قزوین تا مشهد و برعکس را از دو مسیر جاده سمنان و همچنین جاده شمالی از استانهای گیلان، مازندران و گرگان طی کرده است.
به گفته جمالیفر؛ زیبایی و جذابیت سرزمین ایران در تنوع فرهنگی و طبیعی آن نهفته است و همانگونه که بیابان، دریا، جنگل، کوهستان و دشتها و جلگههای سرسبز هر یک وجهی از زیبایی و تنوع طبیعی ایران به شمار می روند؛ تنوع قومی و فرهنگی و زبانی نیز از دیگر ویژگیهایی است که باعث هویت بخشی به سرزمین ایران در سدهها و هزارههای پیشین تا به امروز شده است به گونهای که ایران زیبای ما تنها با ترکیب و حضور تک تک این عناصر طبیعی و فرهنگی ساخته شده و معنا مییابد.
وی در ادامه سفر خود به پایگاه باستان شناسی و میراث فرهنگی شهر باستانی سیراف رفت و مورد استقبال مسوول اداره میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری شهرستان کنگان و افشین یزدانی باستان شناس حوزه خلیج فارس قرار گرفت.
در این دیدار، افشین یزدانی بیان کرد: بسیار مهم است توجه داشته باشیم که تاریخ و فرهنگسازی فرایندی تاریخی و درازمدت است و در یک چنین روند و کنش و فراکنش پیجیده ای است که نام های جغرافیایی آفریده، پذیرفته و رایج می شوند و انتساب نام پارس بر خلیج فارس نیز از این قاعده مستثنی نبوده است و اینگونه نیست که برخلاف تصور گروهی شب بخوابیم و صبح برخاسته و به هر دلیلی نام دلخواه خود را برای یک عارضه جغرافیایی و مکانی که هزاران سال برای نسلهای بیشمار با نام مختص خود شناخته شده است انتخاب کرده و توقع داشته باشیم همگان نیز آن نام که به شایستگی لقب جعلی، ساختگی و تقلبی را به یدک خواهد کشید بپذیرند.
در همین راستا اصغر هوشنگی نیز بر اهمیت جایگاه ویژه تاریخی و باستانی سیراف در میان سایر محوطه های باستانی کرانه خلیج فارس تأکید کرد و گفت: سیراف با تاریخ، معماری و سازههای آبی شگرفش که در دنیا بی نظیر است شایسته ترین محوطه باستانی کرانههای خلیج فارس به جهت ثبت در فهرست میراث جهانی است.
به گفته وی؛ امروز عرصه آثار سیراف باستانی به شدت در زیر فشار ساخت و سازهای فراوان قرار گرفته و اگر هر چه زودتر اقدامی عملی در توقف این ساخت و سازها صورت نگیرد وضع از آنچه امروز هست نیز بدتر خواهد شد. تأثیر نامطلوب ساخت و سازها در محدوده عرصه ی تاریخی شهر به حدی است که تملک و پاکسازی عرصه را می توان یکی از بزرگترین عوامل مانع در برابر ثبت جهانی آن معرفی کرد.