پدال نیوز: زمان کوتاهی از انعقاد قرارداد خودروسازان داخلی و خارجی گذشته است و سخنان استادان مهندسی خودرو در اینباره بیانگر آن است که تاثیر قراردادها بر دانش دانشگاهی، به نوع قراردادی که بین دو شرکت خودروساز منعقد میشود،بستگی دارد و درنهایت تاثیر مراکز تحقیقاتی از این قراردادها، منجر به انتقال دانش حاصل از پژوهشها به دانشگاه میشود اما اگر روند کار به گونهای دیگر باشد نتایج زیادی به لحاظ دانشی نصیب مراکز دانشگاهی نمیشود.
به گزارش پدال نیوز به نقل از صمت، شهرام آزادی، عضو هیات علمی دانشگاه خواجهنصیرالدین طوسی در زمینه تاثیر قراردادها بر ارتقای دانشهای روزآمد در فضاهای دانشگاهی گفت: این امر بستگی به این دارد که چه استفادهای از این ارتباط ببریم. ارتباط با شرکتهای خارجی نظیر رنو و پژو و استفاده از فناوریهایی که این شرکتها در زمینه توسعه خودرو دارند، منجر به ارتقا و توسعه خودروهای داخلی میشود. وی ادامه داد: اگر هدف از همکاریهای مشترک با خارجیها تنها تولید خودروهای مشترک تحت لیسانس باشد، تغییر زیادی در سطوح دانشی این صنعت رخ نخواهد داد زیرا زمانی باید انتظار تحولات چشمگیر در حوزه دانشی این صنعت را داشته باشیم که مراکز تحقیقاتی و دانشگاهی بتوانند از این قراردادها، تاثیر بپذیرند. زیرا تاثیر مراکز تحقیقاتی منجر به انتقال دانش حاصل از پژوهشها به دانشگاه میشود. روحالله طالبی، عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت نیز در همینباره گفت: تاثیر قراردادها در دانش دانشگاهی به نوع قراردادی که بین دو شرکت خودروساز منعقد میشود، بستگی دارد. او گفت: شرکتهایی که در سطح دنیا در حال فعالیت هستند و در این زمینه موفق ظاهر میشوند، به طور قطع کیفیت محصولات آنها بالا بوده و با نگاه به بازار صادرات، تولید داشتهاند. اما محمد شرعیات، عضو هیات علمی دانشگاه خواجهنصیرالدین طوسی نسبت به قراردادهای منعقد شده در صنعت خودرو خوشبین نبوده و در اینباره گفت: تجربه نشان داده معمولا این شرکتها، دانش بنیادین و فنی خود را در اختیار دیگران قرار نمیدهند زیرا این روند باعث خودکفایی صنعت خودروهای دیگر کشورها میشود که به دنبال آن، باعث میشود آنها بازار خود را از دست بدهند. وی با بیان اینکه ممکن است تنها خط تولید واگذار شود و حتی در دادن قالبها نیز سختگیریهایی وجود داشته باشد، افزود: بنابر تجربهای که در سالهای پیش داشتیم، شاید بیشتر مونتاژ مدنظر باشد و دانش فنی به معنای واقعی وارد بدنه صنعت نشود.
ضرورت همراهی متخصصان خارجی
طالبی، عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت در ادامه به بحث توسعه محصولات پرداخت و گفت: در گذشته شرکتهای خودروساز داخلی، به طور تقریبی بیش از یک میلیون دستگاه تولید داشتند که رقم خوبی است اما با توجه به اینکه نسبت صادرات به تولید اندک است، خاصیت رقابتی در این صنعت دیده نمیشود؛ زیرا در بحث اقتصاد کلان محصول باید قابل توسعه باشد. او گفت: پیشتر در قراردادهایی که با شرکتهای خارجی داشتیم، انتقال دانش اتفاق نیفتاده و متخصصان داخلی در بسیاری از زمینههای دانشی عقب ماندهاند. این کارشناس صنعت خودرو با تاکید بر اینکه باید متخصصان شرکتهای خارجی در کنار متخصصان داخلی قرار گیرند تا فناوری و دانش فنی وارد بدنه صنعت شود، ادامه داد: این روند باعث ارتقای دانش بومی و تولید محصول مشترک میشود که قابل رقابت در بازارهای جهانی است.
برنامهای منسجم برای انتقال دانش
طالبی در ادامه به اهمیت پژوهش و تحقیق در این عرصه اشاره کرد و گفت: البته پژوهشها دارای اهمیت زیادی است و باید در داخل به این مسئله بها داده شود. وی تصریح کرد: در همه شرکتهای خودروسازی دنیا زمانی که روی یک خودرو برای تولید اتفاقنظر رخ میدهد، در عرصه تحقیقات و آکادمی سعی بر توسعه محصول میشود. در حالی که این امر در خودروسازان داخلی وجود ندارد. این استاد مهندسی خودرو توضیح داد: وظیفه دانشگاه آموزش و پژوهش است که در کنار آن محصولات دانشبنیان نیز تعریف میشود. بنابراین ضرورت دارد خودروسازان کشور برای این منظور بخشی از درآمدهای خود را به مجهز کردن آزمایشگاههای دانشگاهها اختصاص دهند تا در بحث توسعه محصولات و بازار صادرات موفقتر عمل کنیم. طالبی گفت: دانشگاه و صنعت دو بال موفقیت در امر صنعت خودروسازی و قطعهسازی هستند و در تمام دنیا شیوه کار به اینگونه است که اگر قرار باشد محصولی در 10 سال آینده تولید شود، دانش آن در دانشگاه شکل میگیرد. شرعیات، استاد دانشگاه خواجه نصرالدین طوسی نیز تاکید کرد: باید سیاستهای کلان توسط دستاندرکاران صنعت دیده و برنامهای منسجم برای اقتصاد و صنعت خودروسازی تدوین شود تا در بحث دانش و فناوری امید به شکوفایی این صنعت داشته باشیم و با انتقال نتایج پژوهشها و مطالعات به مراکز آموزشی شاهد ارتقای کیفی در حوزه مهندسی خودرو باشیم. بنابر اظهارات مطرح شده از سوی استادان دانشگاههای صنعتی کشور میتوان اینگونه نتیجه گرفت که زمان زیادی نیاز است تا بتوان تاثیر این قراردادها را بر دانشگاه سنجید زیرل این شرکتها پیشتر در برههای از زمان، شرکت طرف قرارداد ایرانی خود را تنها گذاشتند و بدون پایبندی به تعهدات خود همکاری خود را با ایران قطع کردند. این پیشزمینه فکری باعث شده است هم استادان دانشگاهی و هم صنعتگران اطمینان لازم را در این همراهیها نداشته باشند. بنابراین هنوز هرگونه نتیجهگیری زود است.