واردات اسب و چند پرسش از سازمان توسعه تجارت؟

این مجوز به چه دلیل و بر محور چه نیازی و استدلالی صادر شده است؟

آیا سازمان توسعه تجارت این پرسش هارا پیش از صدور مجوز واردات مطرح کرده است؟

هر چند شاید در وهله اول تعداد صادرات و ارز حاصل از آن در سطح کلان اقتصاد کشور چندان به چشم نیاید. اما از یک سو توجه به مقصد صادرات نشان می دهد که اسب های پرورش یافته در ایران تا چه میزان مرغوب بوده اند که توانسته‌ اند به کشوری عرب زبان با اسب های معروفش راه پیدا کنند، از سوی دیگر همین تعداد صادرات و ارز حاصل از نیز می تواند سرعت چرخ اقتصادی این واحدها و افراد وابسته به آنها را بیشتر کند.

در واقع اسب هایی که قرار است وارد شوند، جز آن دسته قرار می گیرند که دیگر عملا مصرف و سودی برای کشور مبدا ندارند و با هر قیمتی که به فروش برسند سود هستند. اما این سود آوری برای کشور ما هزینه زا خواهد بود. به بیان ساده تر نه تنها بخشی از خوراک اسب ها را به خود اختصاص می دهند، بدون انکه سود آوری داشته باشند می توانند برای صاحبان آنها ضرر مالی در بر داشته باشد.

آیا در این شرایط واقعا نیاز است که ارز کشور صرف واردات اسب هایی شود که از چرخه اقتصادی کشوری دیگر خارج شده است.


در این میان همچنان این پرسش به قوت خود باقی است، مجوز واردات اسب بر چه اساس و محوری صادر میشود؟ این واردات قرار است کدام بخش از زندگی و سفره مردم را پر کند؟

البته این سوال ها را به گونه ای دیگر نیز می توان مطرح کرد: قرار است با واردات اسب، چند پرورش دهنده ورشکست شوند؟ قرار است سفره چند نفر خالی از نان شود؟ قرار است هزینه نفع شخصی چند نفر را مردم چگونه بپردازند؟ قرار است با از بین رفتن زیر ساخت های این صنعت کدام یک از اهداف تولیدی کشور محقق شود؟ قرار است تاوان نفع شخصی افراد سود جو را بیکاری چند نفر پاسخ دهد؟

به نظر می رسد سازمان توسعه تجارت‌ اگر بتواند به این پرسش ها پاسخی مناسب بدهد، می تواند وقت و هزینه خود را صرف تولید کنندگان داخلی کند.