استفاده ولوو از فولاد بدون کربن

به گزارش پدال نیوز، شرکت خودروسازی ولوو تصمیم گرفته است خودروی مفهومی [در حد طراحی که هنوز به تولید انبوه نرسیده] بسازد و در ساخت آن از فولاد «بدون سوخت‌های فسیلی» استفاده کند. در حقیقت این تصمیم بخشی از برنامه‌ریزی کلان‌تر این شرکت است که می‌خواهد تا سال ۲۰۴۰ از لحاظ آب و هوایی،‌ آلایندگی صفر داشته باشد؛ به همین منظور نگاهش به سمت قطعاتی از خودرو رفته است که بدون کربن امکان تولید آن در حال حاضر وجود ندارد. خودروسازی ولوو شراکتی با کمپانی سوئدی SSAB ایجاد کرده که به کمک هم فولاد «عاری از فسیل» "fossil-free"steel تولید کنند اما در حال حاضر این تصمیم فقط برای مقدار محدودی از مواد مورد نیاز برای خودروهای مفهومی ولوو است که اولین ثمره آن زودتر از ۲۰۲۵ به بار نمی‌نشیند.

تولید خودرویی که هیچ گونه لطمه‌ای به محیط‌زیست نزند و از لحاظ آب و هوایی خنثی باشد، از رفتن به ماه سخت‌تر است. استفاده نکردن از کربن در تولید فولاد، کوچک‌ترین گام در رسیدن به هدفی به این بزرگی است. صنعت فولاد که قلب اقتصادهای صنعتی است، مسوول ۸ درصد از آلاینده‌های کربنی است. در صنعت خودرو، فولاد و آهن مسوول ۳۵ درصد از آلایندگی در موتورهای درون سوز هستند و حتی ۲۰ درصد از خودروهای برقی که فقط با باتری کار می‌کنند از همین آهن و فولاد تشکیل شده است.

کریستین انوکسن Kerstin Enochsson مدیر تدارکات ولوو می‌گوید: «فقط فولاد نیست، فقط آلومینیوم نیست، فقط کارخانه‌ها نیستند. اگر قرار است موضوع در زنجیره تامین حل شود، همه این شرکت‌های فعال در زنجیره تامین باید از انرژی‌های پاک و پایدار استفاده کنند، با این کار بخش اعظمی از مسائل دی اکسید کربن حل خواهد شد.»

نوآوری‌های اخیر در تولید هیدروژن به معنی آن است که به زودی تولید فولاد عاری از فسیل ممکن خواهد شد. شرکت SSAB فرآیندی را طراحی کرده است که تولید فولاد به کمک هیدروژن ممکن شده است. یعنی در تولید فولاد به جای زغال سنگ از هیدروژن استفاده خواهد شد.

فولاد تولید شده با هیدروژن، به طور آزمایشی در کارخانه لولیا Lulea در سوئد تولید می‌شود. این کارخانه از جوینت ونچر [سرمایه‌گذاری مشترک] HYBRIT از SSAB با کمپانی مهندسی واتنفال Vattenfall و شرکت معدنی LKAB به وجود آمده است. شرکت SSAB می‌گوید تا سال ۲۰۲۶ به یک شرکت تجاری تامین کننده فولاد بدون کربن تبدیل خواهد شد.

انوکسن می‌گوید: « به احتمال زیاد، از سال ۲۰۲۵ به بعد، شاید صنعتی شدن آن امکان‌پذیر شود. چون واضح است که قرار نیست در حد خودروی مفهومی و در اندازه محدود باقی بماند چون ما می‌خواهیم در سطح وسیعی از آن استفاده کنیم. ما امروز نمی‌توانیم در مورد صنعتی شدن آن [تولید انبوه آن] تصمیم بگیریم چون اول باید رفتار و خواص آن را اندازه گیری کنیم.»

انوکسن همچنین می‌گوید خیلی زود است بتوان گفت که تولید فولاد بدون کربن تا چه حد روی قیمت خودرو اثر می‌گذارد اما اطمینان داریم که استفاده از روش‌های پاک و پایدار برای مصرف‌کنندگان عامل مهمی است. به احتمال زیاد رویکردهای استفاده از انرژی‌های پاک و پایدار در آینده روی شراکت‌ها و نحوه شکل گیری آن تأثیر زیادی برجا خواهد گذاشت.

ولوو تنها خودروسازی نیست که به استفاده از انرژی پاک و پایدار در زنجیره تامین خود علاقه نشان داده است. شرکت خودروسازی تازه واردی به نام Polestar که از گروه خودروسازی ولوو جوانه زده است، می‌خواهد تا سال ۲۰۳۰ خودروهایی تولید کند که از لحاظ آب و هوایی خنثی باشند. استارت آپ دیگری به نام فیسکر Fisker همچنین هدفی را برای سال ۲۰۲۷ تعیین کرده است.

انوکسن می‌گوید: «قطعا این موضوع یک جنبش به حساب می‌آید. انتظار می‌رود تعداد بیشتری از سازندگان اصلی قطعات [معروف به او‌ایی‌ام ها] در تبیین اهداف خود گرایش به انرژی‌های پاک و پایدار پیدا‌کنند و در جهت صحیح گام بردارند. اما کاری بسیار دشوار است.»