‌‌پرونده‌ای برای درب های نامتعارف/ درب های خاص برای خودروهای خاص +تصاویر

به گزارش پایگاه خبری پدال نیوز، گونه رایج درب در خودروهای تقویت شده. درب لامبو حرکتی حول محور دوران چرخ‌های خودرو دارد البته با زوایه‌ای محدود (بین ۹۰ تا ۱۳۰ درجه متغیر است). مارچلو گاندینی طراح این درب شناخته شده‌است. او ایدهٔ خود را روی آلفا رومئو کارابو پیاده کرد و سپس سراغ اتومبیل‌های لامبورگینی رفت. تا به امروز طرح گاندینی روی انواع مختلف لامبورگینی دیده می‌شود از جمله مورسیا لاگو. به همین علت این درها با نام لامبو (کوتاه شدهٔ لامبورگینی) هم شناخته می‌شوند. درب VLS هم جز گروه درهای قیچی‌مانند به‌شمار می‌آید. این نوع درب علاوه بر حرکت به سمت بالا، به سوی خارج نیز متمایل می‌شود.

درهای قیچی مانند:بالهای لامبورگینی
درهای قیچی‌مانند  که به درهای بال ملخی یا درهای لامبورگینی هم شهرت دارند، درهایی هستند که به طور عمودی حول یک لولای ثابت در جلوی ماشین می‌گردند و بالا می‌روند؛ به جای آن‌که مانند ماشین‌های مرسوم رو به بیرون باز شوند. اولین خودرویی که از درهای قیچی‌مانند بهره می‌برد آلفا رومئو کارابوی مدل 1968 بود که طراحی آن توسط مارچلو گاندینی صورت گرفته بود. گاندینی مایل بود که اولا یک طرح بدیع و خلاقانه ارائه کند و ثانیا با این تمهید نقیصه کم بودن دید عقب ماشین را جبران کند. بدین ترتیب راننده برای دنده عقب رفتن، در ماشین را بالا می‌داد و اندکی به بیرون خم می‌شد تا به دید مناسبی از عقب ماشین دست پیدا کند. لامبورگینی نخستین ماشینی بود که به طور کامل این درها را به عنوان یکی از ویژگی‌های ثابت خود پذیرفت. نخستین مدل کانتاچ لامبورگینی که آن نیز توسط گاندینی طراحی شده بود، به دلیل شاسی پهن خود، با همان مشکلاتی مواجه شده بود که کارابو قبلا تجربه کرده بود و به همین علت به ناچار پذیرای این شکل غیرمتعارف از درها شد. بعد از کانتاچ، درهای قیچی‌مانند در دیابلو و مورسیالاگو و همچنین گونه محدودی از مورسیالاگو به نام رونتون نیز مورد استفاده قرار گرفت. آخرین خودروی لامبورگینی با نام آونتادور نیز از همین درها که حالا دیگر به علامت تجاری لامبورگینی بدل شده، بهره می‌برد. نام این خودروساز ایتالیایی با استفاده از این در عجیب در تعداد زیادی از خودروهای خود، تداعی‌کننده درهای قیچی‌مانند است. امروزه بسیاری از کمپانی‌هایی که در بازار قطعات یدکی مشغول به کار هستند، در تولید کیت‌ درهای قیچی‌مانند تخصص یافته‌اند که جایگزین درهای معمولی انواع خودروها می‌شود. یک کیت معمولی درهای قیچی‌مانند شامل لولاهای مخصوص این نوع از درها و شوک‌های گازی می‌شود. 

دری برای خودکشی
«درِ خودکشی» اصطلاح کوچه و خیابانی برای درهایی است که لولای آن به جای جلو از عقب باز می‌شود. چنین درهایی اولین بار روی یدک‌کش‌های انتقال اسب‌ استفاده می‌شدند. در خودروهای جدید به دلیل مسائل مربوط به ایمنی کمتر شاهد چنین درهایی هستیم. اگرچه امروزه هم هنوز از این نوع درها در خودروهای خاص و سفارشی استفاده می‌شود، اما طبیعی است که خودروسازان از به کار بردن اصطلاح «در خودکشی» اجتناب می‌کنند و از عباراتی مانند درهای کالسکه‌ای، درهای خم، درهای آزاد و درهای لولا عقب استفاده می‌کنند. درهای خودکشی در نیمه اول دهه 1920 متداول بودند. در دوره‌ای که هنوز کمربندهای ایمنی باب نبودند، باز شدن تصادفی چنین درهایی، به نسبت درهای معمول خطرات بیشتری را متوجه سرنشینان خودروها می‌کرد. زیرا در درهای معمولی در حین حرکت خودرو جریان هوا باعث بسته شدن آنها می‌شود، حال آن‌که در درهای خودکشی جریان هوا بر عکس باعث و مانع بسته شدن درها می‌شود. به عقیده دیک مسر، مدیر موزه خودروی پترسون در لس‌آنجلس «این درها به یک علت مشخص در خودکشی خوانده می‌شدند. سوار شدن در یکی از این ماشین‌ها به این خاطر خودکشی به نظر می‌رسید که آن‌ها در دوره پیش از ظهور کمربندهای ایمنی باب بودند. درهای خودکشی به خصوص در دهه 1930 میان گانگسترهای آمریکایی بسیار مشهور و پرطرفدار بود. احتمالا به این خاطر که به راحتی می‌توانستند سرنشینان خودروی در حال حرکت را از ماشین بیرون بیندازند! بعد از جنگ جهانی دوم استفاده از درهای خودکشی اکثر به درهای عقب سدان‌های چهار در محدود شد. از مشهورترین خودروهای ساخته شده بعد از جنگ جهانی دوم که دارای در خودکشی بودند، می‌توان به مدل‌های سدان‌ و ی لینکلن کانتیننتال در دهه 1960 اشاره کرد. به علت نگرانی‌هایی که درخصوص ایمنی این نوع از درها وجود داشت، تولید انبوه خودروها با این درها به پایان رسید و آخرین مدلی که به صورت انبوه به بازار عرضه شد، فورد تاندربرد بود که تولید آن بین سالهای 1967 تا 1970 ادامه داشت. در سال 2003 رولز‌رویس با مدل فانتوم باری دیگر درهای خودکشی را به بازار معرفی کرد. در سال های اخیر درهای خودکشی تنها در صورتی می‌توانند باز شوند که در معمولی جلویی اول باز شده باشد. برخی از خودروهای جدید دیگری که به در خودکشی مجهز هستند عبارتند از: ساتورن SC، ساتورن یون کوادکوپه، هوندا المنت، تویوتا اف‌جی‌کروزر، ب‌ام‌و i3 و مزدا RX-8. نکته‌ای که در مورد درهای خودکشی به اثبات رسیده، سهولت استفاده از آنها برای سوار شدن در صندلی عقب کوپه‌های کوچکی مانند مزدا RX-8  مینی کلابمن کمپانی است.

 در بال‌پروانه‌ای
درهای بال‌ پروانه‌ای یا عمودی، گونه‌ای از درهای خودرو هستند که گاهی اوقات در خودروهای با عملکرد بالا شاهد آنها هستیم. عملکرد این درها شباهت زیادی به درهای قیچی‌مانند دارد. درحالی‌که درهای قیچی‌مانند حول لولایی که در پایین ستون A ماشین نصب شده، می‌گردند و بالا می‌روند، درهای بال‌ پروانه‌ای حول لولاهایی می‌گردند که در امتداد ستون A قرار گرفته‌اند. این درها اگرچه به نسبت درهای قیچی‌مانند به فضای بیشتری برای باز شدن نیاز دارند، اما ورود و خروج راحت‌تری را برای سرنشینان رقم می‌زنند. مک‌لارن F1، آلفا رومئو 33 استرادیل، سالین S7، انزو فراری، تویوتا سرا EXY-10 و مرسدس بنز SRL مک‌لارن برخی از خودروهایی هستند که از درهای بال پروانه‌ای بهره می‌برند. این درها به علت سهولت ورود و خروج رانندگان به داخل ماشین، که در مسابقاتی مانند مسابقه 24 چهار ساعته لمان مزیتی بسیار مهم قلمداد می‌شود، از همان ابتدا مورد توجه تیم‌های مختلف شرکت‌کننده قرار گرفت و در طراحی خودروهای اسپرت سقف‌داری مانند تویوتا جی‌تی‌وان، بنتلی اسپید 8 و پژو 908 HDi FAP مورد استفاده واقع شد. تویوتا سرا نیز که از این طراحی‌ بهره می‌برد، خودرویی با عرضه‌ محدود بود که بین سال‌های 1990 و 1995 منحصرا در بازار ژاپن عرضه شد. مرسدس بنز SLR مک‌لارن رودستر یکی از معدود خودروهای بدون‌ سقفی بود که از درهای بال پروانه‌ای بهره می‌برد. این امر به این ترتیب ممکن شده بود که محور درها به جای بالای سقف در کنار ستون A واقع شده بود. مک‌لارن MP4-12C از سیستم منحصر به‌فردی برخوردار است که در آن درهای بال‌پروانه‌ای از یک محور بالایی استفاده نمی‌کنند و این بدین معناست که خودرو می‌تواند از پنجره‌های بدون قاب استفاده کند. بدین ترتیب می‌توان انتظار داشت که نسخه بدون سقف این ماشین در آینده نزدیک تولید شود. ب‌ام‌و i8 نیز هم در نسخه کانسپت خود و هم در نسخه نهایی تولیدشده‌اش از در بال‌پروانه‌ای بهره می‌برد.

درهای پاپیونی و بال مرغابی 
لولای این نوع درها، که یادآور بال‌های مرغابی هستند به جای ستون کناری روی سقف ماشین‌ها قرار دارند نخستین خودرویی که از این نوع درها استفاده کرد، خودروی مسابقه‌ای مرسدس بنز 300SL و نسخه جاده‌ای آن بود که در سال 1954 به بازار آمد. البته نوع مشابهی از این درها نیز که در فرانسه آن را در پاپیونی می‌نامند، نخستین بار توسط ژان بوگاتی در خودروی تایپ 64 مدل 1939 مورد استفاده قرار گرفت. به جز خودروهای نام‌برده، بهترین نمونه‌هایی که از درهای بال مرغابی بهره می‌برند عبارتند از بریکلین SV-1 و دلورین DMC-12 که تولید آنها به ترتیب در دهه‌های 1970 و 1980 صورت می‌گرفت. درهای بال مرغابی همچنین در طراحی هواپیماهای کوچکی مانند سری تک‌موتوره سوکاتا TB که در فرانسه ساخته می‌شد، مورد استفاده قرار گرفت. به‌رغم سوءبرداشت رایجی که در مورد زینتی بودن درهای بال مرغابی وجود دارد، طراحی این درها بسیار عملگرایانه است و در فضای محدود پارک شهری می‌تواند بسیار کاربردی باشد.