خودرویی که از چاقی رنج می‌برد +تصاویر

«اروین وارم» مجسمه ساز اتریشی مجموعه آثاری با عنوان «Fat Cars» یا «خودروهای چاق» را در انتقاد به سبک زندگی مصرف گرایی و گسترش چاقی در بین انسان ها خلق کرده است.
این مجموعه «ماشین‌های چاق» با استقبال زیادی بین مخاطبان در طیف های مختلف مواجه شده است.

اروین وارم یکی از بزرگترین مجسمه سازهای اهل اتریش است. وی در سطح بین المللی به دلیل مجسمه های عجیبی که در طول زندگی حرفه ای خود خلق کرده شناخته می‌شود. وارم در بروک آن در مور، اشتایر، اتریش به دنیا آمد و در حال حاضر در لیمبرگ و وین ، اتریش زندگی و کار می کند.

وارم مجسمه سازی را افزودن و کاستن مواد از یک شی تعریف می کند. او در تمام کارهای خود با لایه بندی لباس روی یکدیگر یا خلق اشیا فربه، باد کرده یا چاقی به این مهم دست می‌یابد.

وارم در مجموعه خود با عنوان «Fat Cars»، مجسمه های بسیار متورم و توپی و در ابعادی واقعی خلق کرده که مانند خیک‌هایی که بیش از حد پر شده اند، متورم شده و سعی در خلق و به تصویر کشیدن چاقی دارد.

اولین مجسمه سری «Fat Car» توسط طراحان کمپانی خودروسازی اوپل طراحی و ساخته شد اما در واقع به آن شکل و اندازه‌ای که وارم می‌خواست نرسید. او در یک مصاحبه گفته بود که می خواهد چیزی مانند یک سیستم بیولوژیکی را با یک سیستم مکانیکی ترکیب کند. 

اما طراحان اوپل این فرایند را کامپیوتری کردند اما نتوانستند مدل طبیعی لبه های صاف و ورم کرده مورد نظر آقای وارم را دربیاورند. بنابراین در نهایت او فقط از شاسی آن ماشین واقعی ساخت شرکت اوپل استفاده کرد. او برای خلق مجسمه ای که در ذهن داشت، در نهایت از فوم پلی اوراِتان و فوم استایرو و لاک الکل استفاده کرد.

پیش از وارم، هنرمندان دهه ۱۹۹۰ و اوایل ۲۰۰۰ نیز در مورد علاقه مصرف‌کنندگان به اتومبیل مسئله داشتند. آنها قبلاً ماشین‌های لوکس آن زمان را خرد می کردند تا نسخه های پهنی از وسیله نقلیه واقعی ایجاد کنند تا آنچه را که اساساً شمایل فرهنگی بود، فرو بریزد.

هنرمندان دهه ۱۹۹۰ می خواستند نشان دهند که عشق مردم به اتومبیل بر هنر و آنچه که آنها به عنوان آرم زیبایی و تعقل استفاده می کنند تأثیر می گذارد. و با خرد کردن این اتومبیل ها ، آنها نشان دادند که دلیل اصلی مردم برای دوست داشتن آنها عملکرد آنهاست، اما با حذف تمام قطعات ظاهری اصلی، ماشین ها اساساً بی فایده هستند.

وارم تا حدی از آثار این هنرمندان الهام گرفت، اما با برداشتی متفاوت. او احساس می کرد که می تواند با چاق تر کردن ماشین ها به جای لاغرتر شدن ماشین ها که هنرمندان پیشین انجام می دادند، اصل مطلب را می رساند.

این ماشین های آنچنان چاق به نظر می‌رسند که انگار قرار است در عرض یک دقیقه بترکند. اولین مراقبت از این مجموعه «تبدیل چربی» بود که در سال ۲۰۰۴ راه اندازی شد و در سال ۲۰۰۶، این هنرمند اتومبیل دیگری با عنوان «UFO» یا همان «بشقاب پرنده» خلق کرد که یک ماشین بدون چرخ است.

هنرمندان همچنین یک خانه چاق در مقیاس تقریباً واقعی خلق کردند.

ماشین و خانه، دو جسمی که من چاق کرده ام، تا قبل از آیفون، همیشه محبوب ترین اشیا انسان ها بوده اند. حالا ما با این روش، پیام سلامت، رفاه و بهتر زیستنمان را منتقل می کنیم. 

اتومبیل های چاق در نمایشگاه های سراسر جهان از جمله در سانفرانسیسکو، مسکو و همچنین موزه هنر رز در دانشگاه براندیس در والتهام ماساچوست به نمایش درآمده است.

وارم همچنین آثار خود را در گالری «Lehmann Maupin» (لمان ماپین) در نیویورک و گالری «Krinzinger» (کرینزینگر) در وین به نمایش گذاشته است. در خاویر هافکنز، اندازه واقعی نسخه اول قرمز رنگ اتومبیل چاق فضای اصلی نمایشگاه را کاملا اشغال کرد.

دیگر نسخه های مجسمه سازی شده با رنگ های درخشان، روشن، همراه با تصاویر و نقاشی ها در اتاق های مجاور به نمایش درآمد.

پروژه های مجسمه های چاق وارم در نقد فرهنگ مصرف کننده و همچنین اشتهای فرهنگ غربی برای اشیا مادی هستند. این هنرمند یک بار خاطر نشان کرد که بسیاری از مصرف کنندگان مجذوب داشتن اتومبیل ها و خانه های بزرگتر هستند، همان چیزی که او در این آثار هنری خلق کرده است.

وارم به ایده مجسمه سازی معنی و بُعد کاملا متفاوتی داد. در حالی که ایده «Fat Cars»(خودروهای چاق) شوخی آمیز به نظر می رسد، آقای وارم اما تصور می کند این، نکته حاشیه ای مجسمه ها است.

وی در این مورد می گوید: حداقل این تصور که کار من غالباً طنز است اشتباه است. جنبه طنزآمیز کار من ممکن است جنبه ای سطحی باشد که در اولین برخورد احساس شود، اما فراتر از آن، معنای عمیق تری برای کار وجود دارد که کشف آن برعهده بیننده است.

از نظر بعضی ها ، تماشای «خودروهای چاق» یک تجربه کاملا ناراحت کننده است. وارم تلاش می کند تا با حرص و طمع مصرف گرایی که در صنعت خودرو بیداد می کند ارتباط مستقیمی برقرار کند. اما برای کسانی که به معنای عمیق مجسمه ها علاقه ندارند، اتومبیل های چاق فقط قطعاتی خنده دار برای تماشا هستند.