رنو 5 دوباره زنده می شود

به گزارش پدال نیوز، رنو می خواهد سبد محصولات برقی خود را با دو خودرویی افزایش دهد که پرفروش ترین خودروهای این شرکت بوده اند و در نمایشگاهی که قرار است هفته آینده برگزار شود این خودروها را تحت عنوان «خودروهای برقی ملهم از میراث» به نمایش خواهد گذاشت.

 منابع آگاه با این طرح رنو که می خواهند ناشناخته باقی بمانند می گویند که اولین خودروی مفهومی برقی که قرار است رونمایی شود از خودروی رنو4 الهام گرفته که بین سال های 1961 تا 1994 در کمپانی رنو تولید می شد و تغییرات آن بسیار جزئی است. رنو4 در زمان معرفی، یکی از نوآورانه ترین محصولات این شرکت بود.

 از مهمترین ویژگی های آن اعمال نیروی قوای محرکه به چرخ های جلوی خودرو، کف بار تخت، صندلی های ردیف دوم تاشو و درب هاچبک بود. حداقل بعد از انتشار این خبر باید 4 روز دیگر صبر کرد تا مشخص شود تعبیر و تفسیر مدرن و جدید از رنو4 چه شکلی خواهد داشت. تعجبی هم ندارد که رنو اندازه این خودروی کوچک برقی را در حد و اندازه خودروهای کراس اور [شاسی بلند ریزه میزه] در نظر بگیرد.

دومین خودروی برقی رنو با نگاه به گذشته هم از رنو5 الهام می گیرد اما این که از کدام مدل آن الهام خواهد گرفت هنوز روشن نیست. رنو5 از سال 1972 به بازار معرف شد، اولین نسل رنو5 در آمریکا با نام لوکار LeCar شناخته می شد. جایگزین نسل اول، سوپر5 طراحی مارچلو گاندینی با نام سوپرسنک the Marcello Gandini-designed Super Cinq از سال 1984 تا سال 1996 تولید شد و به فروش رسید اما به بازار آمریکا عرضه نشد و جزئیات طراحی آن با نسل اول تفاوت های زیادی نداشت. حالا طراحان با الهام از دو خودروی رنو4 و رنو5 می توانند خودروهای هاچبک مناسب کلان شهرها ارائه کنند.

در رویداد نمایشگاهی پیش رو که از 14 ژانویه آغاز می شود، خودروی اسپورت آلپاین برقی هم به نمایش در خواهد آمد. هیچ جزئیاتی و اطلاعاتی هم تاکنون منتشر نشده است. شایعه های تأیید نشده ای هم وجوددارد که برند رنو تصمیم گرفته است در سگمنت خودروهای اس یو وی، خودرویی شبیه به پورشه به نمایش بگذارد.

رنو یکی از پیشگامان ارائه خودروهای برقی در اروپا است و خودروی زوئی Zoe از سال 2012 به بازار معرفی شد. پرفروش ترین کراس اور فعلی رنو هم Captur‌ به حساب می آید که از سال 2013 تولید آن شروع شد.

رنو هرگز ورژن های برقی  4 و 5 را به بازار عرضه نکرده است اما لوکار در بازار آمریکا برای زمانی بسیار مختصر به جای موتور بنزینی از باتری و قوای محرکه برقی بهره برد. در سال 1979، بنگاه اقتصادی الکتریکار Electricar Corporation خودروی لوکار را به هاچبک برقی به نام Lectric Leopard 953 تغییر داد که در آن یک موتور برقی 12 اسب بخار به کار گرفته شده بود و انرژی آن را یک جفت باتری سرب-اسید تأمین می کرد. با هر بار شارژ هم 70 مایل (حدود 112 کیلومتر) می پیمود. حداکثر سرعت آن هم به 80 کیلومتر در ساعت می رسید.

 لوکار فقط 840 کیلوگرم وزن داشت اما ورژن برقی آن به 1133 کیلوگرم رسید. قیمت برقی آن در آن زمان 7 هزار دلار بود که با در نظر گرفتن نرخ تورم و معادل سازی، قیمت آن در سال 2021 به حدود 25 هزار دلار می رسد. (البته لوکار 3,345 دلار بود که قیمت تقریبی آن برای سال 2021 تقریباً 10 هزار و 500 دلار محاسبه می شود).

هرچند این کار در سال 1979 خیلی نوآورانه بود اما شکست آن هم حتمی بود چون زیرساخت های لازم همین حالا هم به درستی شکل نگرفته،‌ چه رسد به آن زمان. همان زمان بنگاه اقتصادی الکتریکار 400 قوای محرکه برقی به کمپانی رنو سفارش داد اما از آمار تولید و فروش آن هیچ اطلاعاتی در دسترس نیست.