آیا 30 درصد افزایش قیمت، کفاف پالایشگاه داران را می دهد؟

به گزارش پدال نیوز،  بالا رفتن ملزومات تولید مثل قیمت حلب و پلاستیک و کاغذ و چاپ و بسته بندی و حمل و نقل باعث شده تا محصولاتی که پیش از این با حاشیه سود اندک تولید می شدند نیز با ضرر همراه شوند. در کنار این ها قیمت ارز بالا رفته و بد تر از آن با برداشته شدن سقف قیمت ارز نیمایی، تامین ارز برای تولیدکنندگان بسیار سخت شده است. علی رغم تمام این مشکلات، شرکت های تولیدکننده روانکار همچنان به کار خود ادامه داده و دست از تولید برنداشته اند اما همچنان بر این عقیده پایدارند که افزایش قیمت 30 درصدی در حالتی که تولید بعضی از روغن های دیزلی سطح بالا در حال حاضر با بیش از 60 درصد ضرر همراه است نمی تواند پاسخگو نیاز مالی شرکت ها باشد. دغدغه سازمان حمایت برای ثابت نگه داشتن قیمت روغن به منظور جلوگیری از اعمال فشاربر روی ناوگان حمل و نقل کشور کاملا قابل درک است اما در شرایط فعلی بازار این اقدان نه تنها کمکی به مصرف کننده نگرده بلکه باعث ایجاد مشکلات بزرگتری هم شده است.

روغن های تقلبی، دغدغه جدید بازار
وقتی پالایشگاه داران به واسطه گران شدن مواد اولیه مجبور به تغییر حجم تولید بعضی از گرید ها شده اند، بازار با کمبود مواجه شده است. این کمبود باعث شده تا فروشندگان خرد، قیمت روغن های مانده در انبار را به میل خود زیاد کنند و خریدار نهایی هم که اجبار به تعویض دارد راهی به جز خرید برایش نمی ماند. در کنار این ها، استفاده از روغن های تقلبی در بازار رو به افزایش است چرا که نظارت سازمان حمایت تنها بر روی پالایشگاه داران است و کسی به قیمت و کیفیت روغن موجود در فورشگاه ها نظارت نمی کند. در این بین افراد سودجویی هم هستند که از روغن های کارکرده یا تقلبی را به عنوان روغن اصلی به مشتری می فروشند. جلوگیری از افزایش قیمت قانونی روغن موترو باعث شده تا بازار با فساد جدیدی به اسم گران فروشی در شبکه فروشندگان خرد مواجه شود.

دغدغه حمل و نقل
درست است که افزایش قیمت روغن به سرعت روی قیمت حمل و نقل تاثیر می گذارد اما باید در نظر داشت که علاوه بر بالا رفتن کرایه ها از سال گذشته تا کنون، هزینه لوازم مصرفی دیگر مثل تایر و لنت و از همه مهم تر تعمیرات بالا رفته است اما قیمت روغن همچنان با همان نرخ قدیم محاسبه می شود. این در حالی است که قیمت کرایه حمل و نقل تاثیر مستقیم بر روی هزینه های تولید روغن دارد اما محصول نهایی باز هم باید با قیمت قبل فروخته شود. در این میارن تمام فشار روی پالایشگاه داران و تولید کنندگان بزرگ و کوچک روغن وارد می شود، بدون اینکه منبع مالی برای تامین این هزینه مازاد برایشان فراهم شده باشد. اگر این مسیر همچنان ادامه داشته باشد، تقلب در بازار روغن به حدی افزایش پیدا می کند که کنترل آن عملا ناممکن می شود.

برندهای بی نام، معضل جدید بازار
اگر در بازار بچرخید، برندهایی را می بینید که شاید نامشان را اصلا نشنیده باشید. بعضی از این محصولات قیمت های پایین تری از محصولات رایج بازار دارند و این مساله باعث شده تا خریدار برای ارزان تر شدن هزینه اقدام به خرید آن ها بکند. در بعضی موارد هم قیمت این محصولات برای گرید های مشابه، گران تر از نمونه مشابه همان محصول از برند های معتبر است. این دوگانگی که بخش مهمی از آن را می توان تقصیر سازمان حمایت دانست باعث شده تا بازار دچار سردگمی شود و خریدار از همه جا بی خبر هم بدون اینکه بداند استفاده از این روغن های بی نام و نشان می تواند چه تاثیرات منفی روی خودرو بگذارد، برای پرداخت مبلغ کمتر اقدام به خرید آن می کند.

راه حل مشکل
بازار روانکار سردرگم است و این سردگمی از چند فاکتور اصلی ناشی می شود. اصلی ترین این فاکتورها، طول کشیدن پروسه دریافت مجوز افزایش قیمت است که هرچه بیش تر طول بکشد بازار را آشفته تر می کند چرا که این امر باعث بالا رفتن تقلب و گران فروشی در بازار می شود و از آنجا که سازمان حمایت نمی تواند بر روی فروشندگان خرد نظارت داشته باشد، این وضعیت روز به روز باعث آشفته تر شدن بازار خواهد شد. در کنار این ها، قیمت گذاری بعضی از برند ها از فیلتر سازمان حمایت نمی گذرد و این داستان باعث شده تا محصولاتی بازار را پر کند که قیمت شان از محصولات پالایشگاه دارن بیشتر است اما چون تولیدکنندگان بزرگ برای کنترل ضرردهی خود مجبور به تغییر سهم تولید محصولات شده اند، بازار خواه ناخواه به سمت خرید از تولیدکنندگان خرد حرکت می کند. البته این موضوع در ظاهر خوب است چرا که شرکت های کوچک هم فرصت قدرتنمایی پیدا می کنند اما باید در نظر داشت که این شرکت ها توان تامین روغن کل بازار را ندارند و به همین دلیل بعد از مدتی که تقاضا زیاد شود قیمت آن ها هم افزایش پیدا خواهد کرد و این یعنی روز از نو و روزی از نو!