تفاوت خودروهای هیبرید با پلاگین هیبرید و تمام برقی در چیست؟

به گزارش پدال نیوز؛ در سال های اخیر، همراه با افزایش دمای کره زمین، حامیان و دوستداران محیط زیست از هر اقدام و ایده و سیاستی که باعث کاهش آلودگی هوا، انتشار آلاینده ها و گازهای گلخانه ای می‌شود، حمایت می‌کنند و این حمایت و تلاش های آنها سبب شده تا این موضوع به یک دغدغه جهانی تبدیل شود. پاسخ صنعت خودروسازی دنیا به این دغدغه ها باعث تولید خودروهایی با تکنولوژی هیبرید، پلاگین هیبریدو تمام برقی شده است.

خودروهای هیبرید به یک پیشرانه احتراقی ‌و یک پیشرانه الکتریکی مجهز شده‌اند، که در این خودروها، پیشرانه الکتریکی موجود تنها نقش کمکی و مکمل را دارد. موتور الکتریکی خودروهای هیبرید به یک باتری با قابلیت شارژ خودکار مجهز شده که توسط سیستم بازیابی انرژی ترمز، مجددا شارژ می‌شود. موتور الکتریکی در خودروهای هیبریدی، به شتاب و سرعت پیشرانه احتراقی کمک کرده و در صورت اتمام بنزین، می‌تواند تا یک مسافت کم در حدود 40 کیلومتر را بدون نیاز به بنزین بپیماید.

نکات منفی خودروهای هیبرید می‌توان به قیمت بالای این محصولات و از نکات مثبت آن می‌توان به مصرف سوخت کم آن اشاره کرد. یکی دیگر از مشکلات حقوقی که خریداران خودروهای هیبریدی با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، عدم شمول در دریافت اعتبارهای مالیاتی در کشورهای مختلف است چراکه مشتریان خودروهای پلاگین هیبریدی و تمام برقی در صورت خریداری این نوع از وسائل نقلیه، دولت در کشورهای توسعه یافته مبلغی را به عنوان اعتبار مالیاتی به آنها پرداخت می‌کند که هنوز خریداران خودروهای هیبریدی از این حق محروم مانده اند.  

دولتها در کشورهای مختلف مبلغی را به عنوان اعتبار مالیاتی به خریداران خودروهای پلاگین هیبرید و تمام برقی پرداخت می‌کند اما خودروهای هیبرید مشمول دریافت اعتبار مالیاتی در برخی کشورها نمی‌شوند. از محبوب ترین و پرفروش ترین خودروهای هیبریدی در جهان می‌توان به تویوتا پریوس با مصرف 4.5 لیتر در هر 100 کیلومتر اشاره کرد.

خودروهای پلاگین هیبرید خودروسازانی که به دنبال توسعه فناوری نوین بودند تصمیم گرفتند تا ظرفیت باتری ها را افزایش دهند و امکان شارژ آن از طریق برق خانگی یا ایستگاه های شارژ خیابانی را فراهم آورند. این دسته از خودروها که به اختصار PHEV  نامیده می‌شوند، مجهز به باتری قدرتمندتری شدند که شعاع حرکتی آن‌ها در حالت رانندگی تمام برقی بیشتر شده است.

همان طور که گفته شد شارژ خودروهای پلاگین هیبرید از طریق برق خانگی یا ایستگاه های شارژ خیابانی امکان پذیر است و در صورت کاهش شارژ باتری، موتور الکتریکی در کنار پیشرانه‌ی بنزینی فعالیت می‌کند و انتشار آلایندگی را به کمترین حد ممکن کاهش می‌دهد.

مزایای خودروهای پلاگین هیبرید، می‌توان به به عدم نگرانی کاربران برای اتمام شارژ باتری بکاررفته، اشاره کرد. همچنین تعیین کننده شعاع حرکتی یک خودروی پلاگین هیبرید، ظرفیت مخزن سوخت و بنزین آن است ، که البته میزان باتری بکاررفته در موتور الکتریکی آن نیز تاثیرگذار است. خودروهای پلاگین هیبرید از مدل‌های هیبریدی گران تر هستند و از محبوب ترین و پرفروش ترین خودروهای پلاگین هیبرید می‌توان به شورولت ولت و بی ام و i3 اشاره کرد.

خودروهای تمام برقی خودروهای تمام برقی همانطور که از نامش پیداست تنها مجهز به یک یا چند پیشرانه الکتریکی است که قابلیت شارژ شدن با برق شهری در منزل یا ایستگاههای شارژ مخصوص این خودروها را دارند و در صورت اتمام شارژ باتری، حرکت خودروهای تمام برقی ممکن نخواهد بود.

معایب خودروهای تمام برقی مسافت قابل پیماش پایین آنهاست که در قدرتمندترین مدل آن، می‌تواند تنها 400 کیلومتر را در هر بار شارژ بپیماید. از دیگر معایب آن می‌توان به کمبود ایستگاه‌های شارژ در فواصل مکانی نزدیک و وجود تعمیرگاه‌های مجاز در صورت خرابی خودرو اشاره کرد.

خودروهای تمام برقی در مقایسه با خودروهای هیبرید و پلاگین هیبرید، گران‌تر هستند که البته خریداران این نوع خودروها تنها یک ‌بار می‌توانند از اعتبار مالیاتی در کشورهای پیشرفته استفاده کنند. در حال حاضر تسلا مدل S با شعاع حرکتی 571 کیلومتر پرچمدار خودروهای برقی محسوب می‌شود.


منبع: تسنیم

انتهای پیام/